Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να κρατά τον Αλέξη Τσίπρα σε αναμμένα κάρβουνα, αρνούμενος να δώσει δημόσια το λάκτισμα, για την πράσινη επιβίβαση στο «τρένο» της προοδευτικής συμμαχίας. Ωστόσο, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, από καιρό - κατά τη γαλάζια ανάγνωση - δίνουν λαβές σε επικρίσεις αναφορικά με τις κοινές ράγες πάνω στις οποίες κινούνται τα επιτελεία των δύο κομμάτων σε διαφορετικά μέτωπα της κεντρικής και της περιφερειακής πολιτικής σκηνής.
Στο δε φόντο των υπόγειων διεργασιών προστίθεται το μονόπλευρο – όπως θεωρείται - εγχείρημα να τηρηθούν, επικοινωνιακά, τα προσχήματα. Χαρακτηριστικό δείγμα, είναι ο ελιγμός που επιχειρήθηκε έως και στο παραπέντε της εκδήλωσης που διοργανώθηκε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στις Βρυξέλλες στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου.
Δεν περνά απαρατήρητη, κυρίως, η πρεάσινη προσπάθεια να μην τροφοδοτηθούν συνειρμοί για τη… «συνύπαρξη» των Αλέξη Τσίπρα και Νίκου Ανδρουλάκη στο συγκεκριμένο event. Είναι δηλωτική η αρχική διαρροή που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην υπάρξει φυσική παρουσία του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ και περαιτέρω η απόρριψη των σεναρίων περί ενός τετ-α-τετ με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
Φωτιά πάντως στα δημοσιογραφικά μολύβια, εκτός της σημειολογίας που τροφοδοτείται από τη χωροταξία των διοργανωτών, χάριν της οποίας Νίκος Ανδρουλάκης και Δημήτρης Παπαδημούλης στοιχίζονται στην ίδια ευθεία, βάζει και η καταγραφή των τοποθετήσεων στην εκδήλωση.
Η ερμηνεία κάποιων, βρίσκει συνδετικά σημεία στην αποστροφή από την παρέμβαση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όπως για παράδειγμα ότι: «Η πολιτική παρακαταθήκη του Γλέζου αποτελεί πυξίδα για κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη» ή στην αναφορά που διέτρεξε την ομιλία του σύμφωνα με την οποία: «Αυτή η έγνοια του (σ.σ.του Μανώλη Γλέζου) για το συλλογικό καλό και την αλληλεγγύη παραμένει και σήμερα, όχι απλώς ένα επίκαιρο ζητούμενο για τις κοινωνίες μας, αλλά ζωτική ανάγκη».
Σε κάθε περίπτωση πιο ευθύβολος είναι ο χαρακτήρας που αποδίδεται στη διατύπωση που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. «Η κληρονομιά του Μανόλη: O κόσμος δεν αλλάζει αν δεν ενώσουμε τις δυνάμεις και αν δεν αγωνιστούμε, αγνοώντας τις διαφορές μας», ήταν η φράση του Αλέξη Τσίπρα που βάζει σε άλλη διάσταση στο προοδευτικό «φλέρτ» επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Το έναυσμα δίνεται από το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος αποκαλύπτει τη συνέχεια στην επίθεση φιλίας του ΣΥΡΙΖΑ προς τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις.
Η συνέχεια της τοποθέτησης του κ. Παπαδημούλη όμως αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον με το ονομαστικό κάλεσμα προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να ανοίξει τα χαρτιά του: «Θεωρώ θετική την παρουσία του Ανδρουλάκη στην εκδήλωση για το Γλέζο, αλλά το πως θα κινηθεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα, θεωρώ ότι ο ίδιος θα απαντήσει. Αλλά αποκλείεται να συνεργαστεί με εκείνους που τον παρακολουθούσαν. Από εκεί και πέρα δεν έχει πει το ναι σε συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ».
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με έμπειρους παρατηρητές οι συμπτώσεις της εξεταστικής επιτροπής την οποία φωτίζουν σταθερά οι προβολείς της πλειοψηφίας, αποτελούν μια πτυχή της σύμπλευσης Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη.
Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, φαίνεται πως αναγκάζουν τα δύο επιτελεία να κρατήσουν μέσα στα θηκάρια τα μαχαίρια της αντιπαράθεσης και να επενδύσουν στον κοινό βηματισμό που ακολουθείται σε περισσότερα του ενός μέτωπα.
Οι υπόγειες διεργασίες στις οποίες φαίνεται να εδράζεται, προδίδεται από τη συμπόρευση στις ευθυγραμμισμένες αντιδράσεις που αναλαμβάνονται σε κοινοβουλευτικό επίπεδο όπως για παράδειγμα στις τροπολογίες.
Κοινό φαίνεται το μήκος κύματος στο οποίο εκπέμπονται, έστω και καμουφλαρισμένα, τα μηνύματα της Κουμουνδούρου και στο αυτοδιοικητικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που είδε το φως της δημοσιότητας μέσω της «Καθημερινής», για τη συμπόρευση των κ.κ. Γερουλάνου και Ηλιόπουλου που σημειώνεται στο Δήμο της Αθήνας.
