Του Γιάννη Σιδέρη
«Αφού ήταν άπειροι και δεν ήξεραν πως να κυβερνήσουν, γιατί δεν έβρισκαν μια χώρα με λιγότερα προβλήματα;», αναρωτιόταν ένα σκίτσο του Αρκά. Ήταν η εποχή που με κάθε σκίτσο του γινόταν σεισμός στο διαδίκτυο. Τα συριζαίικα τρολ τον κατήγγειλαν με απύθμενη κακεντρέχεια, επιθετικότητα και μίσος – όπως συνήθιζαν για όποιον δεν συντασσόταν μετ'' αυτών.
Το μένος τους δεν κόπασε ούτε όταν ο πρωθυπουργός άρχισε να αποδέχεται το αδήριτο της αποτυχίας, και δήλωσε στη Βουλή ότι ως κόμμα, δεν κορόιδεψαν, απλώς είχαν ψευδαισθήσεις. Όμως όταν είσαι ηγέτης χώρας, το να λες ψέμματα είναι απρεπές, τυχοδιωκτικό, αλλά τουλάχιστον δείχνει ότι έχεις επίγνωση της κατάστασης, έχεις κάποιο σκοπό και τον υπηρετείς ανήθικα αλλά μεθοδευμένα. Ξέρεις πού θες να φτάσεις, πώς και γιατί. Το να έχεις ψευδαισθήσεις ως ηγέτης χώρας, είναι χειρότερο. Άσχετος και ανυποψίαστος, μπορείς να οδηγήσεις στην καταστροφή.
Ο κ. Τσίπρας προέταξε ως δικαιολογία τις ψευδαισθήσεις, χωρίς να ζητήσει στοιχειώδη συγνώμη γι αυτές. Παρεμπιπτόντως στο ίδιο μοτίβο περί ψευδαισθήσεων, για το 2015, ''16 και ''17(!), μίλησε ο Νίκος Φίλης. Του ξέφυγε μόνο το 2014 και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Μιλάνε με ασύγγνωστη οίηση και επιθετικότητα, λες και η προβολή των ψευδαισθήσεων τους απαλλάσσει των ευθυνών τους.
Τώρα στον Guardian ο πρωθυπουργός μεγαλούργησε πάλι. Δήλωσε ότι έκανε λάθη... μεγάλα λάθη... και τα μεγαλύτερα από αυτά μπορεί να ήταν η επιλογή ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά! Η αναφορά σκιαγραφούσε τον Γιάνη Βαρουφάκη, του οποίου το εναλλακτικό σχέδιο ήταν, όπως το χαρακτηρίζει «τόσο ασαφές, που δεν αξίζει καν να μιλάμε».
Αναφέρεται στον άνθρωπο τον οποίο είχε χαρακτηρίσει ως «asset». Τον άνθρωπο με τα εξωτικά πουκάμισα και τις εξωτικές ιδέες, που τόσο τον ήλκυσαν, ώστε του παρέδωσε εν λευκώ τα ηνία της διαπραγμάτευσης και της Οικονομίας, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Και φυσικά, αμ έπος, ήρθε η απάντηση του Γιάνη, που τον κατηγόρησε για ασυνέπεια (όχι ότι δεν έχει δίκιο).
Κάνει και άλλη παραδοχή ο πρωθυπουργός. Παραδέχεται ότι δεν είχε εμπειρία όταν πρωτοπήγε στο πρωθυπουργικό γραφείο - δικαιώνοντας φυσικά όσους το είχαν διαπιστώσει και γράψει, αλλά είχαν κατασυκοφαντηθεί, υποστεί δολοφονίες χαρακτήρα, στις οποίες επιδόθηκαν ανήθικα και μαζικά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ακόμα και εκείνους που δεν είχαν πρόβλημα με τις έννοιες Αριστερά και ριζοσπαστικότητα, αλλά συνειδητοποιούσαν ότι στις ομιλίες του Αλέξη και του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτυπώνονταν αυτές οι ιδιότητες, αλλά μια, σχεδόν εφηβική ανωριμότητα, που ακτινοβολούσε εντυπωσιακή άγνοια της πραγματικότητας, και των επερχόμενων κινδύνων που προείκαζε η στάση τους.
Ο πρωθυπουργός στον Guardian, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο εξόδου από την ΕΕ, διερωτήθη εν είδει αυτονόητης αλήθειας: «Να αφήσουμε την Ευρώπη και να πάμε πού... σε άλλο γαλαξία;»
Μα φυσικά, αυτό είναι αδύνατον. Άλλωστε ο ίδιος δεν έχει δηλώσει… αστροναύτης. Εκείνο που δήλωσε, ενώπιον του Putin, που τον ατένιζε με το τζοκόντειο χαμόγελό του, ήταν ότι είμαστε ναυτικός λαός που ξέρει να βρίσκει ασφαλή λιμάνια.
Οπότε δεν ήταν πάντα τόσο αυτονόητη αλήθεια , όπως το παρουσιάζει τώρα, το «να πάμε που;» Για τότε λέμε που ρωτούσε τον Putin - όπως ο ρώσος ηγέτης τον κάρφωσε στον Hollande - αν θα μπορούσε να τυπώσει δραχμές στη Ρωσία! Ήταν τότε που τα BRICS μας περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες, πρόθυμα, όχι μόνο να ανοίξουν για μας τους άτοκους κρουνούς του δανεισμού – τι δανεισμού, χάρισμα θα ήταν - αλλά και να μας κάνουν συνιδρυτικά μέλη της νέας τράπεζάς τους, χωρίς να μετέχουμε στο κεφάλαιο – γιατί είμαστε ωραίοι, αριστεροί και ριζοσπάστες προφανώς.
Αλλά όπως έλεγε ο ίδιος στους Σαμαροβενιζέλους, οι τσάμπα μαγκές στοιχίζουν πόνο, αίμα, βάρη, χαράτσια. Και αυτά τα έφερε με την πρωτόλεια συμπεριφορά ενός καραβανιού που δεν ειχε την αίσθηση της ευθύνης του, και του πόσο δραματικά αντανακλούσαν οι πράξεις τους στις ζωές των ανθρώπων.
Χθες, βεβιασμένα κατά πολλούς, βγήκαμε στις αγορές. Νταούλια δεν ακούστηκαν. Πέντε τράπεζες, από αυτές που όπως θυμίζει το Ποτάμι, τις ονομάζαμε “κοράκια” ανέλαβαν την έκδοση του ομολόγου.
Η κυβέρνηση θριαμβολογεί, αλλά ως ηχητική υπόκρουση θα συνοδεύουν την έκδοση του ομολόγου οι καταγγελίες του Τσίπρα για τους Σανμαροβενιζέλους, που την έξοδο της χώρας τις αγορές, τότε τη χαρακτήριζε “παράσταση”, “σκηνοθσία για να πουλήσουν succes story.”
Ο κ. Τσίπρας πρόλαβε να γράψει μια αμαυρωμένη προσωπική πολιτική ιστορία, η οποία – όπως δηλώνει η αντιπολίτευση- θα έχει συνέχεια στις εξεταστικές επιτροπές του μέλλοντος, για το πόσο πόνο, αίμα, βάρη, χαράτσια έφερε και η δική του πολιτική.
(φωτογραφία: SOOC)
