Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Μπορεί στην επικαιρότητα να κυριαρχεί το χτύπημα στην Συρία ή το ζήτημα των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ, όμως το μυαλό της κυβέρνησης βρίσκεται σε μία άλλη διαπραγμάτευση που μόλις άρχισε. Πρόκειται για τις επαφές με τους θεσμούς που ως κύριο αντικείμενο έχουν τη διαμόρφωση ενός πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας για μετά το τέλος Αυγούστου, όταν και ολοκληρώνεται το τρίτο μνημόνιο. Η πορεία των συγκεκριμένων συζητήσεων θα κρίνει εν πολλοίς το ποια Κυριακή θα στηθούν οι κάλπες στη χώρα. Παρότι το Μέγαρο Μαξίμου επιθυμεί, όπως είναι απολύτως φυσιολογικό, να εξαντλήσει την τετραετία και να ορίσει τις εκλογές για το Σεπτέμβριο του 2019, το ενδεχόμενο αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο για δύο κυρίως λόγους:
1. Το αίτημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για επίσπευση της περικοπής του αφορολόγητου ορίου από την 1/1/2020 στην 1/1/2019, προκαλεί μεγάλους πονοκεφάλους στην κυβέρνηση. Σε αυτό, αν προσθέσει κανείς το γεγονός πως έχουν ήδη ψηφιστεί περικοπές των συντάξεων κατά 1.8 δισ. (1% του ΑΕΠ) με εφαρμογή την 1/1/2019, τότε το μείγμα είναι εκρηκτικό και πέραν κάθε δυνατής πολιτικής διαχείρισης. Ποια κυβέρνηση θα πήγαινε σε μία εκλογική αναμέτρηση, έχοντας “πετσοκόψει” συντάξεις ελάχιστες μήνες νωρίτερα; Η απάντηση είναι καμία, μια και ο,τιδήποτε άλλο θα αποτελούσε κίνηση πολιτικής αυτοκτονίας. Η κατάσταση για το Μέγαρο Μαξίμου περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, στην περίπτωση που το ΔΝΤ επιμείνει στη μη αποδοχή ενεργοποίησης των «περίφημων» αντιμέτρων του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
2. Η «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας» που οι δανειστές απαιτούν να συμπεριληφθεί στο αναπτυξιακό σχέδιο του κ. Τσακαλώτου, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες. Ποια είναι όμως η «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας» των μεταρρυθμίσεων; Εφόσον τελικά αυτή περιληφθεί στην συμφωνία του κ. Τσακαλώτου με τους δανειστές, η κυβέρνηση θα δεσμεύεται πως δε θα πάρει πίσω καμία από τις μεταρρυθμίσεις που έχουν εφαρμοστεί από το 2010 έως σήμερα, ειδικά σε τομείς όπως η αγορά εργασίας και υπηρεσιών, στοιχείο που θα αποτελέσει και τη βάση για το λεγόμενο αναπτυξιακό σχέδιο. Καλύτερη εικόνα γιαυτό, θα έχουμε στο τέλος του μήνα όταν ο υπουργός Οικονομικών θα παρουσιάσει στο Eurogroup, το σχέδιο του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως μέχρι τα μέσα Μαΐου και αφού θα έχει πραγματοποιηθεί και η εαρινή σύνοδος του ΔΝΤ, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει μια πιο καθαρή εικόνα για τα περιθώρια επικοινωνιακής διαχείρισης της επόμενης μέρας μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος. Αν και αυτή την στιγμή κάθε συμπέρασμα είναι σαφώς πρόωρο, οι πρώτες ενδείξεις δε δείχνουν ιδιαιτέρως ενθαρρυντικές για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το τετ α τετ του Ευκλείδη Τσακαλώτου άλλωστε με τον Γερμανό ομόλογό του στο Βερολίνο φέρεται να ενίσχυσε όσους μιλούν για μία δύσκολη ανηφόρα από πλευράς της κυβέρνησης. Είναι προφανές πως εφόσον οι θεσμοί δε δεχτούν κάποια μετάθεση των ήδη ψηφισμένων μέτρων περικοπών από την 1/1/2019 προς τα μέσα του ίδιου χρόνου, τότε θα πρέπει να ψάχνουμε μία Κυριακή μετά το τέλος Αυγούστου, όταν και θα βγούμε επισήμως από το τρίτο μνημόνιο, για να στηθούν οι κάλπες των εθνικών εκλογών. Για το ποια ακριβώς θα είναι αυτή, καλύτερη εικόνα θα μπορούμε να έχουμε μέσα στον Μάιο.
