Όποιος ειλικρινά πιστεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα εγκαταλείψει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις μετά βεβαιότητας, χάσει και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπό το βάρος της εκλογικής του συντριβής, ας αλλάξει πλευρό.
Η ήττα στην αριστερά είναι μια συνθήκη που μπορεί να διασταλεί ή να συρρικνωθεί κατά το δοκούν, οι δε ευθύνες για αυτήν, μπορούν να διοχετευθούν προς όποια κατεύθυνση βολεύει τον «ηγέτη».
Ο Κώστας Ζαχαριάδης, που δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής, και ο Γιώργος Τσίπρας έδωσαν χθες με τις δηλώσεις τους, το ακριβές περίγραμμα, εντός του οποίου θα κάνει ο πρόεδρος τις κινήσεις του μετά τις 26 Ιουνίου.
Πρώτον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γεμάτος από …Κατσιφάρες. Βουλευτές και κομματικά στελέχη, που του οφείλουν την ανάδυσή τους από το μηδέν και του χρωστάνε τις καλύτερες μέρες, αυτές που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ποτέ όταν το κόμμα βρισκόταν στο 3%.
Η περιγραφή τους έγινε από τον Κώστα Ζαχαριάδη με όρους του παλαιού ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.
«Πολλούς από εμάς, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας αν δεν ήταν ο Τσίπρας…». Αυτά τα στελέχη δεν θα κινηθούν, όσο κι αν η ήττα τους πλήττει και σε προσωπικό επίπεδο.
Δεύτερον στο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ότι υπήρχε μια «φαντασιακή» και κατ΄ευφημισμό εσωκομματική αντιπολίτευση. Ποτέ δεν απείλησε, δεν αντιτάχθηκε ή δημιούργησε, σοβαρούς κλυδωνισμούς στην ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, ούτε όταν βρισκόταν στα χειρότερα του.
Οι διευθετήσεις και ο διαμοιρασμός της ισχύος προέκυπταν μέσα από μια σχεδόν τελετουργική σκηνοθεσία, στα όργανα και στις διαδικασίες. Το αποτέλεσμα της κάλπης αποδυνάμωσε τους βασικούς παίκτες των «53» και της Ομπρέλας.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είδε την πλάτη της εκλεκτής του προέδρου, Αθηνάς Λινού, στο βόρειο τομέα της Αθήνας. Ο Π. Σκουρλέτης απέτυχε να εκλεγεί, ο Νίκος Φίλης ομοίως. Τη θέση τους στην Κ.Ο. παίρνουν μουτζαχεντίν του προέδρου έτοιμοι να ορμήξουν σε όποιον κινηθεί εκτός του ορίου.
Ποιο είναι το όριο;
Το έβαλε με απόλυτο τρόπο ο εξάδελφος Γιώργος Τσίπρας.
Ο πραγματικός αντ’ αυτού του προέδρου, ο οποίος όπως και το 2019, γίνεται ο «μπροστινός» της ήττας Τσίπρα. Καλιμπράροντας την απογοήτευση και την οργή των συντρόφων και διοχετεύοντάς την, μακρύτερα από την προεδρική καρέκλα.
Όσοι εξέλαβαν ως σκληρή αυτοκριτική την ανάρτηση του, ας κάνουν μια προσεκτικότερη ανάγνωση στα όσα έγραψε. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ίδιος με την ανακοίνωση του αποτελέσματος του exit poll, μίλησε για νίκη του καθεστώτος, όπως στην Τουρκία.
Ο Γιώργος Τσίπρας έγραψε αυτά που θα πει ο κ. Τσίπρας. Ότι για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ φταίει η ανοχή του προς τους συντρόφους, που δεν κατάλαβαν και δεν συναίνεσαν στο σχέδιο του να αλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ. Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, αυτό είναι το μήνυμα της «αυτοκριτικής» του Γιώργου Τσίπρα.
Το «φτάνει πιά» δεν αφορά δήθεν τον πρόεδρο Τσίπρα, τη στρατηγική και τις επιλογές του, αλλά τους συντρόφους που δεν ήθελαν να δουν. Κατά την οικογένεια Τσίπρα, φταίνε τα αυτογκόλ, φταίνε οι σύντροφοι που δεν κατάλαβαν, φταίει επίσης η Κουμουνδούρου που δεν είδε από τι αποτελείται το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Μας φτύνουν σύντροφοι, όλους εκτός από τον πρόεδρο. Αυτός θα ήταν ο σωστός τίτλος της ανάρτησης του Γιώργου Τσίπρα που δίνει το σήμα των μετεκλογικών εκκαθαρίσεων, σε ένα κόμμα απολύτως ελεγχόμενο και εξαρτώμενο από τον πρόεδρο.
Όπως είχε προαναγγείλει και σε ανύποπτο χρόνο - από τον Οκτώβριο του 2019 - το σχέδιο εκλογής του κ. Τσίπρα από τη βάση, που υλοποιήθηκε χρόνια μετά. Βάση εκείνου του σχεδίου δεν μπορεί σήμερα κανείς μέσα στα όργανα του κόμματος να τον αμφισβητήσει και να τον υποχρεώσει σε παραίτηση από την ηγεσία.
Πολλοί θα εκδιωχθούν το επόμενο διάστημα από την Κουμουνδούρου ως υπαίτιοι και ως υπονομευτές, αλλά κανένας δεν θα φέρει το όνομα Τσίπρας.
Έστω κι αν την καταστροφική για το κόμμα συζήτηση για την κυβέρνηση των ηττημένων την άνοιξε πρώτος ο κ. Γιώργος Τσίπρας και ακολούθησε ο πρόεδρος με τις κυβερνήσεις ανοχής και ειδικού σκοπού.
