Αν υποθέσει κανείς ότι η Κουμουνδούρου ενδιαφέρεται για «προοδευτική» διακυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και όχι να το διαγουμίσει, βάζει τους πλέον ακατάλληλους προξενητάδες να φέρουν εις πέρας το προξενιό.
Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου έγραψε στο Βήμα ότι το κρίσιμο διακύβευμα των εκλογών είναι εάν θα συνεχιστεί η αντιδημοκρατική εκτροπή με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, κλπ. Κατά συνέπεια σε αυτό το διακύβευμα καλείται το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να πάρει θέση και θα κριθεί τελικά από την απάντηση και την ανταπόκριση στις σημερινές μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας και τις κρίσιμες προκλήσεις του μέλλοντος.
Ωραία η θεωρητικολογίζουσα φιλολογία, αλλά η αφελής απορία παραμένει. Εάν το ΠΑΣΟΚ ανήκει στις προοδευτικές δυνάμεις, τότε γιατί η Μαριλίζα το εγκατέλειψε; Και αφού το εγκατέλειψε, επειδή προφανώς… πρόδωσε τα όνειρά της, πως ζητά την συνεργασία με ένα προδοτικό ως προς αυτήν κόμμα;
Και δεν είναι όποια κι όποια. Έχει υπάρξει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ευρωβουλευτής και επικεφαλής της ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του, Γραμματέας του κόμματος, υπουργός Υγείας και Αναπληρώτρια Υπουργός Εξωτερικών. Στην κυβέρνηση Παπαδήμου διατήρησε την ίδια θέση και παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαφωνίας με το δεύτερο Μνημόνιο. Κατέληξε στον ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε το τρίτο και χειρότερο!
Δεν είναι επί προσωπικού της η κριτική. Ως πρόσωπο μας είναι απολύτως συμπαθές (αυτή και ο Κοτσακάς εκ των συριζαίων πασόκων). Είναι απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα, μόλις χθεσινό, αυτών που αυτομόλησαν, βρήκαν περίοπτη θέση στον ΣΥΡΙΖΑ, και από το καλοβαλμένο ταμπούρι τους κουνάνε το δάκτυλο στους παλιούς τους συντρόφους. Σε αυτούς που παρέμειναν, υπέμειναν και επέμεναν.
Την ίδια στάση έχουν τηρήσει κατά καιρούς και άλλοι πασόκοι, όπως ο Ραγκούσης, ο Σπίρτζης, ο Κουρουμπλής, κ.α. Ομνύουν στις προοδευτικές δυνάμεις, απευθύνονται επιτιμητικά στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο εγκατέλειψαν για περίοπτες και καλοπληρωμένες θέσεις. Και γι’ αυτούς ισχύει το ερώτημα: Αφού θεωρούν το ΠΑΣΟΚ προοδευτικό κόμμα γιατί το πρόδωσαν;
Και από την άλλη, αν είναι προδοτικό, γιατί το θυμούνται τώρα και το αναβαπτίζουν ως «προοδευτικό»; Μήπως επειδή βλέπουν τις πολυπόθητες υπουργικές καρέκλες να απομακρύνονται στην περίπτωση που το άστρο του Τσίπρα έχει αρχίσει να θαμπώνει; Και χρειάζονται ως μοχλό υποστήριξης το κόμμα που εγκατέλειψαν, για να τούς επανεγκαταστήσει σε υπουργικές θέσεις;
Στην ίδια εφημερίδα ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Μάτζος θυμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που οργάνωσε ένα fake δημοψήφισμα για να το ανατρέψει μέσα σε μια ώρα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είδαν τη δικαιοσύνη ως «θεσμικό εμπόδιο», που προσπάθησαν να ελέγξουν τα ΜΜΕ, στο δρόμο για την κατάληψη των «αρμών της εξουσίας».
Είναι το κόμμα που οικοδομήθηκε ως κόμμα διαμαρτυρίας πάνω στην απόγνωση ενός λαού. Που εμπορεύτηκε την ελπίδα για να σφιχταγκαλιαστεί με τους εθνολαϊκιστές ΑΝΕΛ. Όχι λοιπόν -κατά τον ίδιο- αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που κακοποίησε τον όρο της προόδου δεν μπορεί να προσφέρει εναλλακτική απέναντι στη δεξιά συντήρηση.
Επί προσωπικού: Ο γράφων δεν είναι «εντοιχισμένος στο ΠΑΣΟΚ» όπως θα έγραψε κάποια εστέτ πέννα. Όντως η κριτική του προς όλον αυτό τον καιρό το ΠΑΣΟΚ είναι ήπια. Απορρέει όμως από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, δίκαιης απόδοσης ευθυνών.
Το ΠΑΣΟΚ, ναι, ήταν το κόμμα του τριτοκοσμικού λαϊκισμού και κατέληξε των σκανδάλων. Όμως παράλληλα στην φθορά επί μέρους στελεχών, ήταν και το κόμμα των θεσμικών αλλαγών: Του μοντέρνου οικογενειακού δικαίου (πολιτικός γάμος, κατάργηση προίκας και μοιχείας, επώνυμο της συζύγου), της αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης, της πρωτοφανούς κοινωνικής κινητικότητας, του ΕΣΥ, του ΑΣΕΠ, της ακυρωθείσας εκσυγχρονιστικής προσπάθειας, του open gov, της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος, της Διαφάνειας (που θέλει να καταργήσει ο Πολάκης τη δεύτερη φορά), και άλλων.
Τη θέση του επιχειρεί να καταλάβει επιθετικά ο αήθης μηδενιστικός τυχοδιωκτικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Με την συνηγορία του λαού βεβαίως, τον οποίο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ εκμαύλισε κατά τη θητεία του με λεφτά που δεν υπήρχαν, αποδεχόμενο παράλογα συντεχνιακά αιτήματα, δημιουργώντας στρεβλή συνείδηση περί δικαιωμάτων.
Γι’ αυτό η κριτική του γράφοντος είναι ήπια προς το ΠΑΣΟΚ. Γιατί σε καίρια χρονική στιγμή ανέλαβε μόνο του το φορτίο της ευθύνης και πλήρωσε όταν οι άλλοι ανεύθυνα και με θεατρική οργή, πετροβολούσαν.
Άσχετα τι θα κάνει ο Ανδρουλάκης στις πρώτες εκλογές και με ποιον θα συνεργαστεί, οι Πασόκοι του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον προκαλούν τους επαπομείναντες και υπομείναντες, όταν επιτιμούν το πρώην κόμμα τους.
