Είμαστε μια παρέα που οι ρίζες της έχουν βάθος μισού αιώνα. Κάθε 30η Δεκεμβρίου, εδώ και μια δεκαετία, συναντιόμαστε σε ένα εστιατόριο της Θεσσαλονίκης και πρώτα - πρώτα δηλώνουμε την παρουσία μας. Είμαστε όρθιοι και θέλουμε αυτό να καταγραφεί στην αναμνηστική φωτογραφία με την οποία κλείνει η συνάντηση. Παγώνουμε τον χρόνο, ενώ αυτός τρέχει αδυσώπητα.
Μέσα σε αυτά τα 50 χρόνια σχεδόν όλοι μετακινηθήκαμε από τις θέσεις μας, γιατί τελικά όταν ο κόσμος αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς το ανησυχητικό δεν είναι όταν αλλάζεις και εσύ, αλλά ανησυχητικό είναι όταν υπερασπίζεσαι σήμερα αυτά που πίστευες τότε. Στην παρέα μας οι μετακινήσεις και οι διαφοροποιήσεις δεν επηρέασαν τις σχέσεις μας γιατί όλοι μας διατηρήσαμε σαν κόρη οφθαλμού έναν κώδικα: το μείζον είναι η φιλία μας και το έλασσον οι πεποιθήσεις μας. Δεν επιτρέψαμε και σε εποχές συγκρούσεων η αντιπαράθεση να μετατραπεί σε προσωπική επίθεση. Δεν αφήσαμε την πολιτική μας ταυτότητα να κυριεύσει και να καθορίσει όλο μας το είναι.
Γιατί εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Στη μονοθεματική ταυτότητα. Ένας άνθρωπος που ορίζεται μόνον από μια ταυτότητα, είτε αυτή είναι θρησκευτική είτε πολιτική είτε οπαδική είτε επαγγελματική, όταν αισθάνεται πως την αμφισβητείς, νομίζει πως αμφισβητείς την ίδια την ύπαρξή του. Και αντιδρά κατά τρόπο ολοκληρωτικό.
Ένα άτομο με πολλές ταυτότητες δεν αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα, γιατί υπάρχουν πολλά επίπεδα ισορροπίας. Αν διαφωνήσεις π.χ. πολιτικά μαζί του θα το προσπεράσει ή θα αντιδράσει με χαλαρότητα γιατί θίγεις μια από τις πολλές πτυχές της προσωπικότητάς του. Και στη δικιά μας την παρέα ο καθένας διαθέτει πολλές ταυτότητες, κάτι που κατακτήθηκε μέσα στον χρόνο. Μέσα στο χρόνο κατακτήθηκε και μια κοινή αντίληψη για το χιούμορ με το οποίο αντιμετωπίζουμε καταστάσεις, όταν αυτές τείνουν να ξεφύγουν, γιατί αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Δεν είναι λίγες οι φορές που καλοπροαίρετα πειράγματα μεταξύ φίλων μετατράπηκαν σε παρεξηγήσεις που κράτησαν καιρό. Αυτό το έχουμε ξεπεράσει ή μάλλον ποτέ δεν το αντιμετωπίσαμε.
Ειδικά στην εποχή του Διαδικτύου όπου κουβέντα στην κουβέντα μπορεί να ειπωθούν πράγματα για τα οποία σίγουρα θα μετανιώσουμε, η παρέα μας ποτέ δεν βρέθηκε μπροστά σε παρόμοιο πρόβλημα. Αντιμετωπίσαμε ο ένας τον άλλον με τον πρέποντα σεβασμό, προσέχοντας να μην επιδοκιμάζουμε προσβλητικά σχόλια τρίτων σε βάρος κάποιου εξ ημών, κάτι που αυτομάτως θα υπονόμευε αυτή την πεντηκονταετή σχέση. Και γι΄αυτό κοιταζόμαστε στα μάτια χωρίς ίχνος ενοχής.
Μισός αιώνας και προχωράμε ακάθεκτοι. Ελπίζω και του χρόνου τέτοια μέρα, όλοι μας να ξαναδώσουμε το παρόν υγιείς, κεφάτοι και σοφότεροι. Επ΄αυτού θα σας ενημερώσω μετά από έναν χρόνο.
