Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής πως το ποινικό μέρος της υπόθεσης Παππά - Καλογρίτσα δε μ΄ενδιαφέρει καθόλου. Ό,τι αποφασίσουν οι δικαστές. Το ζήτημα είναι πολιτικό και αφορά τη σχέση των δύο ανδρών, δηλαδή τη σχέση Καλογρίτσα - ΣΥΡΙΖΑ.
Η γραμματέας του Καλογρίτσα μίλησε για φακέλους και για βαλίτσες που, γεμάτες ευρώ, έφευγαν για τα ταμεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θυμηθούμε και το 1990, η Αριστερά έχει αδυναμία στις βαλίτσες. Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος διακίνησης «μαύρου χρήματος». Είπαμε αριστεροί είναι, χαζοί δεν είναι!
Αν στις βαλίτσες Καλογρίτσα συνυπολογίσουμε και την κατάθεση του Β. Μαρινάκη ο οποίος είπε πως του ζητήθηκε να ενισχύσει οικονομικά τον Καλογρίτσα προκειμένου να αποκτήσει τηλεοπτικό κανάλι, τότε είμαστε μπροστά σε ένα αδιαμφισβήτητο φαινόμενο διαφθοράς και διαπλοκής, μιλώντας πάντα με πολιτικούς όρους. Ας σημειωθεί πως ο Β. Μαρινάκης αρνήθηκε να συμμετάσχει στην όλη μεθόδευση. Από τότε τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαδίκτυο αναφέρονται απαξιωτικά για το άτομό του.
Μέχρις εδώ θα έλεγα πως έτσι παίζονται τα παιχνίδια εξουσίας από τα κόμματα εξουσίας. Μας κοροϊδεύουν όμως όσα κόμματα και πολιτικοί που ασκούν εξουσία, εξακολουθούν να παριστάνουν τις παρθένες, ενώ έχουν διακορευθεί. Γιατί η εξουσία διαφθείρει. Είναι εύκολο όταν είσαι στο 4% να κουνάς το δακτυλάκι σου και να γίνεσαι τιμητής των πάντων, αλλά αν κατορθώσεις και γίνεις κυβέρνηση θα διαπιστώσεις πως αλλάζουν, σε αυτά τα επίπεδα, οι κανόνες του παιχνιδιού, αν θέλεις να παραμείνεις μεγάλο κόμμα.
Συνεπώς, όσοι εξακολουθούν, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα να μιλούν για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι είτε αφελείς είτε πολιτικοί απατεώνες. Τελεία, παύλα και πάμε παρακάτω. (Θα δεχθώ χάρη της συζητήσεως, ένας ρομαντικός αριστερός, μια αριστερή ψυχούλα, στο πλαίσιο της αέναης αναζήτησης της για την άλλη, την καλή Αριστερά, να επικαλείται και το ηθικό πλεονέκτημα της το οποίο βέβαια είναι και αυτό προς αναζήτηση).
Η κυβέρνηση καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να δώσει εξηγήσεις και καλά κάνει γιατί, πέραν όλων των άλλων, αλλάζει και την πολιτική ατζέντα. Εξηγήσεις όμως δεν υπάρχουν στην επ΄αυτοφώρω σύλληψη. Δεν ισχύει πλέον ούτε και το περίφημο «δεν είναι αυτό που νομίζεις». Το έχει απομυθοποιήσει ο ελληνικός κινηματογράφος. Όταν σε πιάνουν με τις βαλίτσες στο χέρι είναι αυτό που νομίζουμε.
Ο Καλογρίτσας με τους αδερφούς Χούρι και τον ΣΥΡΙΖΑ συνέθεσαν ένα αμαρτωλό, πολιτικά, τρίγωνο για να ελέγξουν το τηλεοπτικό τοπίο. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία κυβέρνηση που θέλησε να κάνει παιχνίδια με τα ΜΜΕ. Αυτή η ιστορία κρατά από τα μέσα της δεκαετίας του 80, αλλά μην ξύνουμε παλιές πληγές.
Στην προκειμένη περίπτωση η λιγότερη οδυνηρή αντιμετώπιση του προβλήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η σιωπή και η θυσία του αμνού. Ούτως ή άλλως οι εκλογές είναι χαμένες.
