Ακοίμητος φρουρός, δέκτης και πομπός της λαϊκής απελπισίας ο Αλέξης, δηλώνει ότι δεν κοιμάται τα βράδια. Δεν έχει βέβαια καμιά αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει, αλλά αυτό που τον απασχολεί, αυτό που τον κάνει να περνά λευκές νύχτες, είναι γι' αυτό που θα παραλάβει την επόμενη μέρα!
Τον τρομάζει αυτή μέρα, διότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αφήνει μονάχα χάος στα δημόσια οικονομικά και στην κοινωνική συνοχή της χώρας, αλλά «αφήνει χάος και σε ό,τι αφορά τη διεθνή θέση της χώρας και τους μεγάλους γεωπολιτικούς κινδύνους που γεννά η στρατηγική του στην εξωτερική πολιτική, η οποία δεν έχει αρχή, μέση και τέλος».
Υπερβολική νομίζουμε η ανησυχία του, αφού όλες οι δημοκοπήσεις δείχνουν ότι θα είναι απαλλαγμένος και την επόμενη τετραετία κυβερνητικών ευθυνών, οπότε άσκοπη και η βάσανος της αϋπνίας.
Η επόμενη μέρα τον τρομάζει επίσης, διότι ο Μητσοτάκης «δεν αφήνει μονάχα χάος στα δημόσια οικονομικά και στην κοινωνική συνοχή της χώρας, αλλά αφήνει χάος και σε ό,τι αφορά τη διεθνή θέση της χώρας και τους μεγάλους γεωπολιτικούς κινδύνους που γεννά η στρατηγική του στην εξωτερική πολιτική, η οποία δεν έχει αρχή, μέση και τέλος».
Αυτή η μεγαλοστομία όμως, αντί να δημιουργήσει ανησυχία και συστράτευση στα λαϊκά στρώματα, τροφοδοτεί θυμηδία και κομματική απαξίωση. Θα ήταν εύλογο να σχολιάσει τον Μητσοτάκη, όχι για την παράδοση των παλαιολιθικών σοβιετικών «τεθωρακισμένων» BMP-1 στην Ουκρανία (τεθωρακισμένα τρόπος του λέγειν), αλλά γιατί δεν το ανέφερε ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός και το μάθαμε από τον Σολτς. Ως εκεί όμως.
Γιατί οι αιτιάσεις ότι απογυμνώνεται η άμυνα της χώρας (με υλικό που μόνο για χυτήρια είναι, και οι φαντάροι κάνουν πάρτι για την απόσυρσή τους), αποβαίνει «απορία ψάλτου». Πολύ περισσότερο που θα αντικατασταθούν από νεότερα και καλύτερα γερμανικά. Αν αποδυναμώνεται η άμυνα της χώρας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζει, τότε γιατί η κυβέρνησή του χάρισε 92 BMP-1 στην Αίγυπτο, χωρίς να προβλεφθεί αντικατάστασή τους; Τώρα έγιναν αναντικατάστατα;
Αν κάποιος δικαιούται να παραπονείται γι’ αυτά, είναι οι δυστυχείς Ουκρανοί. Ο εκπρόσωπος τους Αρεστόβιτς δήλωσε «Η Γερμανία δίνει στους Έλληνες τα marder που προορίζονταν για εμάς»!
Όσο για τους κινδύνους της εξωτερικής πολιτικής Μητσοτάκη, θα αναμένουμε το μέλλον να αποδειχθούν - και το εννοούμε γιατί τα νερά είναι αχαρτογράφητα. Προς το παρόν πάντως στη διαμάχη με την αδέσμευτη… έξυπνη πολιτική της Τουρκίας» έχουμε:
Τη θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά δεν αμφισβητείται». Τη θέση της Γερμανίας (μετά την ενημέρωση Μητσοτάκη στον Σολτς): «Η παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου και η υπερπτήση ελληνικών νησιών δεν είναι σωστή». Του Μακρόν: «Κανένας δεν μπορεί να διακυβεύσει την κυριαρχία κράτους-μέλους της ΕΕ». Και της φειδωλής Κομισιόν: «Η επιτροπή θα συνεχίσει να απαιτεί από την Τουρκία να παύσει όλες τις απειλές και τις ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας».
Προσωπικά - αν και δεν είναι βαρύνουσα η γνώμη μας - δεν τις αξιολογούμε γιατί δεν τις πολυμετράμε. Στο Αιγαίο και στον Έβρο μόνοι μας θα είμαστε - άντε με κάποια βοήθεια σε επίπεδο πληροφοριών από τη Γαλλία. Αλλά με βάση τις ανωτέρω αναφορές, πόσο πιστευτός γίνεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν προβλέπει Αρμαγεδδώνα και μεγάλους γεωπολιτικούς κινδύνους που γεννά η κυβερνητική στρατηγική;
Επίσης, εκτίμησε ότι ο Μητσοτάκης, θα προσφύγει σε εκλογές το φθινόπωρο για να προλάβει την «ολική κατάρρευση», διότι οι επιλογές του είναι «επιταχυντές του πληθωρισμού και της ακρίβειας» και «η κυβέρνηση πια έχει βρεθεί σε μια δίνη». Οντως ισχύουν αυτά ως αντικειμενική παρατήρηση. Μόνο που με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο λαός δεν τα αποδίδει τόσο στην κυβέρνηση, όσο στη διεθνή συγκυρία.
Δεν κατανοεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι και επί του οικονομικού, είναι άλλο να κρίνεις την κυβέρνηση για επί μέρους πτυχές της οικονομικής πολιτικής, στις οποίες κατά τη γνώμη σου ατύχησε (και μπορεί να έχεις δίκιο), και εντελώς αναξιόπιστο να αποδίδεις στην κυβέρνηση μια οικονομική δυσπραγία την οποία υφίσταται όλη Ευρώπη, αν όχι ο πλανήτης; Πόσο πιστευτός θα γίνεις;
Και ενώ καταγράφει όλα αυτά τα καταστροφικά που δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί, στο τέλος παραδέχεται εμμέσως ότι δεν έχει προοπτική αυτόνομης διακυβέρνησης. Εξακολουθεί τη ρητορική περί «προοδευτικής κυβέρνησης» - δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ.
Μόνο που αυτοϋπονομεύεται καθώς απέναντι σε μια τέτοια «αποτυχημένη κυβέρνηση», είναι ήττα να μην προσβλέπει σε αμιγή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί λοιπόν η αϋπνία; Ας δώσει λίγη και στον Ανδρουλάκη που ελπίζει ως συνεταίρο (χωρίς να εννοούμε ότι ο Ανδρουλάκης θα είναι).
