Του Γιάννη Σιδέρη
Τη Δευτέρα κάνει την παρθενική της εμφάνιση η επονομαζόμενη «Γέφυρα» (των προθύμων), ήτοι κάποιων επωνύμων της δημόσιας ζωής, που ανέλαβαν να παίξουν τον ρόλο του «κράχτη», για να φέρουν κόσμο στο διαρρέον μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ, υπό το πρόσχημα της σύγκλισης των λεγόμενων «προοδευτικών δυνάμεων».
Το εγχείρημα είναι απαρχής υπονομευμένο. Τέτοια πρωτοβουλία, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε στην ενότητα όμορων χώρων, θα έπρεπε να ληφθεί από τον ίδιο τον καιρό που ήλαυνε τροπαιοφόρος προς την εξουσία, και όχι τώρα που μαζεύει τα ράκη του και ετοιμάζεται να αποχωρήσει με καθημαγμένο το πολιτικό του κεφάλαιο και ψαλιδισμένο το ηθικό του πλεονέκτημα. Περί του διαχειριστικού ουδέν σχόλιον.
Ακόμη και τώρα που καταρρέει, δεν έχει την παρρησία, την ειλικρίνεια, και την πολιτική εντιμότητα, να κάνει ο ίδιος έκκληση διαλόγου στις οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, και όχι να χρησιμοποιεί μια δέσμη προθύμων, με διαφορετικά μεταξύ τους κίνητρα. Κάποιοι εξ αυτών είναι καλοπροαίρετοι ρομαντικοί που κινούνται από κοινωνικό ενδιαφέρον, κάποιοι επαγγελματίες καριερίστες της πολιτικής, και μερικοί αενάως «ανήσυχοι» και μετακινούμενοι ώσπου να βρουν το «ιδεατό» κόμμα.
Ως στόχο ορίζουν, όπως διαχέουν, την σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων: από την Σοσιαλδημοκρατία, την Οικολογία, την Αριστερά και το δημοκρατικό Κέντρο και τελικά την συνεργασία όλων αυτών με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ!
Όλοι τους σεμνύονται να δηλώσουν Συριζαίοι, και σίγουρα θα εκπλαγούν (και ίσως εκραγούν) αν τους χαρακτηρίσει κάποιος ως… «Συριζαίους με πολιτικά». Ωστόσο και μόνο που στο κείμενο που έχουν συγγράψει - και τμήματά του διοχετεύσει σε φίλια έντυπα - αντιτίθενται στον στόχο του ΚΙΝΑΛ για «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ», χαρακτηρίζοντάς τον ως «αδιέξοδο», ενώ την ίδια στιγμή καλούν το κυβερνών κόμμα να προσέλθει χωρίς ηγεμονισμούς, καταγράφουν τη μονομέρειά τους.
Το κείμενο θα τύχει προσοχής όταν θα δημοσιευτεί τη Δευτέρα, συνοδευόμενο από τις συνήθεις υπογραφές - η «αριστοκρατία» των επωνύμων και η βιοτεχνία της συλλογής υπογραφών για επηρεασμό της πλέμπας, άνθισε καθ΄ όλη τη μεταπολίτευση, κατ΄ αντιγραφή των αριστερών υπογραφών σε δύσκολους καιρούς, τότε που η υπογραφή είχε κόστος.
Ωστόσο διερωτάται κανείς που βρίσκονταν οι πρόθυμοι της Κεντροαριστεράς και πόσα συλλογικά κείμενα υπέγραψαν τον καιρό του μίσους, όταν οι αριστεριστές και σταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ καταπατούσαν κάθε αξία της δικής τους Ανανεωτικής Αριστεράς, που οι γεφυροποιοί - θεωρούμε ότι - εκπροσωπούν;
Πόσο αντέδρασαν με υπογραφές στο γελοίο δημοψήφισμα, στους χαρακτηρισμούς περί «λιγότερων Ελλήνων», περί προδοτών, γερμανοτσολιάδων και άλλων ευόσμων, τα οποία η λούμπεν κουλτούρα του κυβερνώντος κόμματος εξέμεσε κατά των δημοκρατικών πολιτών; Που βρίσκονταν όταν οι επαγγελματίες των πορειών κατηγορούσαν τους «Μενουμευρώπηδες» ότι βρίσκονται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας, ή υπονομεύουν τη χώρα, για μια απλή συγκέντρωση στο Σύνταγμα;
Που ήταν όταν ο Γιάνης έκλεινε τις τράπεζες και επέβαλε τα capital control, ή όταν τα μέλη των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ προπηλάκιζαν αντιπάλους; Πόσο συνειδητοποίησαν τα επί πλέον δισεκατομμύρια που μας φόρτωσε ο Αλέξης με το αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την κατάρρευση των δημοσίων επιχειρήσεων;
Αυτά είναι γνωστά και έχουν αναφερθεί επί μακρόν και από πολλούς. Και θα συνεχίσουν να αναφέρονται γιατί είναι πληγές που δεν έκλεισαν και δεν πρόκειται να κλείσουν. Τα αποτελέσματα τα ζούμε και θα τα ζούμε στο μέλλον, αφού θα είναι ωσεί παρόντα. Θα αποτελούν βέβαια και κριτήριο της αξιοπιστίας όσων προσπαθούν να τα περάσουν στη λήθη.
Έχουμε την αίσθηση ότι κυρίαρχο ερέθισμα της προσέγγισης των γεφυροποιών με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφωνία (δηλαδή η μειοδοσία) των Πρεσπών. Λογικό! Οι πλείστοι εξ αυτών αποτελούν τμήμα της κοσμοπολίτικης ελίτ, που θεωρεί βαθύ εθνικισμό τη - βιωματική - μνήμη του λαού, και την οποία με υψωμένο φρύδι αντιμετωπίζουν ως κατασκευασμένη. Πάλι καλά. Ο υποψήφιος Κεντρικής Μακεδονίας του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε «φασισταριά» όσους διαμαρτύρονταν στον κ. Τζανακόπουλο στην Κατερίνη.
Η «βίαιη ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ωρίμανση! Είναι ένας τακτικός ελιγμός για να διατηρήσει την εξουσία. Η ευρωπαϊκή στροφή του υπακούει στην ίδια αναγκαιότητα. Αυτό ας το έχουν υπόψιν τους οι αμνήμονες τελάληδες του Αλέξη.
