Του Γιάννη Σιδέρη
Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν. Χθες αποφασίστηκε κατά την συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, η διεξαγωγή «συμβουλευτικού δημοψηφίσματος», για το αν θα υπάρξει προσθήκη, και ποια, στον τίτλο του κόμματος. Το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος θα αποφασιστεί σε επόμενη Κ.Ε. του κόμματος. Κακεντρεχές στέλεχος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης μας είπε χιουμοριστικά «καλύτερα να αποφασιστεί στο συνέδριο, ώστε αν δεν του αρέσει να μας βάλει να ξαναψηφίσουμε» - υπενθυμίζοντας ανάλογη συμπεριφορά του Α. Τσίπρα σε προηγούμενο συνέδριο.
Ο τίτλος του κόμματος δεν αποτελεί περιτύλιγμα. Είναι ουσία γιατί θα αντανακλά τις δυνάμεις που θα κυριαρχήσουν στο εσωτερικό του και τον ιδεολογικό προσανατολισμό που θα πάρει. Αυτά βέβαια κείνται μακρόθεν των ενδιαφερόντων του λαού, ακόμη και των δικών του ψηφοφόρων. Αφορούν ένα πολιτικό σώμα κλειστού κύκλου, και όπως όλα τα κλειστά κυκλώματα βιώνουν συνθήκες ιδρυματισμού. Αναδεικνύουν ως μέγιστα τα ζητήματα που ελάχιστα αφορούν τους πολλούς, και βρίσκονται εν αδυναμία να ασχοληθούν με τα ζητήματα της κοινωνίας.
Ο Μητσοτάκης δρα, φέρνει νομοσχέδια για την Παιδεία, την Υγεία ή την Ασφάλιση, δανείζεται με αρνητικά επιτόκια, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να παράγει καταγγελτικές ανακοινώσεις, ενώ και τα στελέχη του στα «βοθροκάναλα» δίνουν παραστάσεις με τον γνωστό θορυβώδη καταγγελτικό λόγο, χωρίς παρουσία πολιτικών θέσεων για το τι πρέπει να γίνει σε αυτά που καταγγέλλουν.
Βασικός υπεύθυνος της διαβρωτικής κατάστασης αυτής είναι ο Αλέξης Τσίπρας, όχι μόνο εκ θέσεως (επειδή σε κάθε οργανωμένο σύνολο υπεύθυνος είναι ο επικεφαλής), αλλά γιατί δεν ενδιαφέρεται πλέον για το παραδοσιακό κόμμα. Θέλει να το αλλάξει, να το μετατοπίσει δεξιότερα και να το μαζικοποιήσει. Όμως η πρόθεση αυτή δημιουργεί εσωτερικές έριδες, γίνεται υπονομευτική στην ενότητα και διευρύνει τα ρήγματα.
Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται η προσθήκη στον τίτλο και ο διορισμός στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης προσώπων που θεωρούνται ανεχέγγυα από την παλιά οργανωμένη βάση. Η αδιαφορία του Τσίπρα απέναντι στο κόμμα αλλά και τον λαό που τον ψήφισε καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν δείχνει τη διάθεση στοιχειώδους αυτοκριτικής για την ήττα και τα κακώς πεπραγμένα της κυβέρνησής του. Είναι μια υποχρεωτική διεργασία που οφείλει κάθε κόμμα μετά από μια συντριπτική ήττα, και πολύ περισσότερο για ένα κόμμα που δηλώνει αριστερό, αφού η αυτοκριτική αποτελεί ηθική υποχρέωση και εθιμική συνήθεια της Αριστεράς.
Αντί αυτού θα οργανώσει ένα διεθνές συνέδριο «αποτίμησης της κυβερνητικής θητείας» όπως τιτλοφορήθηκε, στις αρχές Απριλίου. Ετσι δια του στρίβειν μέσω μιας διεθνοποιημένης συζήτησης, θα αποφύγει την ουσιώδη αυτοκριτική, καθώς οι όποιοι διεθνείς αριστεροί αναλυτές δεν γνωρίζουν επακριβώς την ανετοιμότητα συνολικά της κυβέρνησής του ή την επί μέρους ανικανότητα του κάθε κυβερνητικού στελέχους, που συνέτειναν να χαθεί η εξουσία. Εκ της θέσεώς τους θα αναφερθούν σε γενικές αρχές για το μέλλον της Αριστεράς και την κρίση της ευρωπαϊκής .
Ωστόσο ο μανδύας της διεθνοποιημένης «αυτοκριτικής» δεν θα καλύψει, και πολύ περισσότερο δεν θα εξαλείψει, τα προβλήματα που είναι σοβαρά και δοκιμάζουν την ενότητα του κόμματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο δημόσιος πόλεμος που διεξάγεται μεταξύ των τάσεων, δι’ αντιπροσώπων. Καταλογίζεται σε δημοσιογραφικές πένες, δηλαδή σε εξωτερικές φωνές, παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία του κόμματος, που γίνεται κατά παραίνεση κάποιων υψηλόβαθμων στελεχών. Ασχέτως αν η καταγγελία έχει βάση ή όχι, και μόνο η υποψία συντρόφων κατά συντρόφων, που είδε και το φως της δημοσιότητας με απάντηση εκ μέρους των 53+, δείχνει πόσο έχει διαρραγεί η εσωτερική ενότητα.
Το πρόβλημα επιτείνεται από τον πληθωρισμό οργάνων που δημιούργησε ο Τσίπρας για να μετατοπίσει το κέντρο βάρους από τους παλιούς κομματικούς σε ένα δικό του πλέγμα εσωκομματικής εξουσίας. Όμως αντί για πλουραλιστικός εμπλουτισμός δημιουργήθηκε μια Βαβυλωνία, η κακοφωνία της οποίας θα εκφραστεί στο συνέδριο με άγνωστη κατάληξη.
Σε κείμενο 51 μελών του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, που δημοσίευσε η “Εφημερίδα των Συντακτών», ο τρόπος που οδηγείται το κόμμα στο συνέδριο χαρακτηρίζεται ως… «Πραξικόπημα», ενώ και άλλες πολλές οργανώσεις βάσης αντιδρούν έντονα, όπως ανέφερε η ιστοσελίδα «omegapress». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αισθάνεται καλά.
