«Σύντροφοι τρέξτε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σας», έλεγε ένα από τα συνθήματα του γαλλικού Μάη, αλλά οι εδώ σύντροφοι ζουν μια αντεστραμμένη πραγματικότητα. Προβάλλουν τον παλιό κόσμο ως προσομοίωση ενός πεπαλαιωμένου μέλλοντος, και έτσι η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική τους τη μελαγχολία.
Πόσες οιμωγές, πόσες πολιτικές κατάρες δεν ακούστηκαν για την κατάργηση του ασύλου, που ξεκίνησε ως μια λαϊκίστικη ψηφοθηρική παροχή του νιόφερτου τότε ΠΑΣΟΚ. Κι αν εκείνη την εποχή στο λαϊκό φαντασιακό έμοιαζε με ριζοσπαστική πράξη, πόση νοητική ευκρίνεια χρειαζόταν για να διαπιστώσει κανείς ότι το μέτρο είχε εκφυλιστεί και είχε μεταλλαχθεί σε μήτρα κάθε είδους παραβατικότητας – από τις διαχρονικές καταλήψεις χώρων ως τη διακίνηση ναρκωτικών, τους τραμπουκισμούς καθηγητών, το κυρίαρχο «δίκαιο» των οργανωμένων μειοψηφιών, κ.α.
Χθες ο Πρύτανης του ΑΠΘ Νίκος Παπαϊωάννου σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ανέφερε ότι υπάρχει σημαντική μείωση της παραβατικότητας στους χώρους του πανεπιστημίου. Συγκεκριμένα από 1η Σεπτεμβρίου υπήρξαν μόνο δυο καταγγελίες για κλοπές κινητών και πορτοφολιών, και μία θραύση παραθύρου στο δρόμο που είναι μπροστά από το ΑΧΕΠΑ. Πέρυσι οι καταγγελίες είχαν ξεπεράσει τις… 100!
Όπως είπε «ενεργοποιήσαμε από τον Σεπτέμβριο την εταιρία φύλαξης που συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο για να κάνει σωστά τη δουλειά της και σε αυτό υπήρχε και η στήριξη των φοιτητών, οι οποίοι όταν βλέπουν κάποιο διακινητή τον καταγγέλλουν, ενώ υπάρχει φύλαξη και στις 3 μεγάλες πύλες του πανεπιστημίου.
Κακώς σύντροφε Πρύτανη τα κάνατε αυτά, θα έλεγε ο σύντροφος Γαβρόγλου. Θα έπρεπε να περιμένετε την ανάπτυξη του ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος για να τα αντιμετωπίσει. Κακώς οι φοιτητές καταγγέλλουν τους διακινητές ναρκωτικών εντός του πανεπιστημίου και γίνονται χαφιέδες, θα έλεγε ο σύντροφος Χαριτόπουλος, που είχε χαρακτηρίσει έτσι αυτούς που καταγγέλλουν την παραβίαση του αντικαπνιστικού νόμου.
Ενδεικτικό το ανωτέρω για την αριστερά που δεν κατανοεί ότι μεγάλο τμήμα του κόσμου μπάφιασε με τις ιδεοληψίες που μεταπλάθονται σε κοινωνικές δυσλειτουργίες. Ενδεικτικά δε άλλο επίπεδο και τα στοιχεία φωτιά που έσωσε χθες ο Σταϊκούρας για τις ΕΛΒΟ, ΕΑΒ, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και ΛΑΡΚΟ.
Από θέση αρχής η στήλη είναι υπέρ της παραμονής των εταιριών στο δημόσιο. Όμως η λειτουργία τους θα έπρεπε από πάντα να διέπεται από ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας. Δεν θα είχαν φαλιρίσει εις βάρος των φορολογουμένων.
Τα στοιχεία παρατέθηκαν χθες αναλυτικά στη Βουλή για τα χρέη και φέρνουν ζάλη. Εκείνο που κρατάμε είναι για τη Λάρκο, λόγω επικαιρότητας, ότι ακόμη και ως δια μαγείας να διαγράφονταν οι συσσωρευμένες ζημίες της, η εταιρία θα συνέχιζε να λειτουργεί κάθε μήνα με ζημιά. Στις δε... 14 ερωτήσεις που είχε καταθέσει ο Σταϊκούρας στον τότε υπουργό Οικονομικών, έπαιρνε όπως είπε, μονίμως την απάντηση ότι «ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της Εταιρείας εξετάζεται ως άμεση προτεραιότητα». Από το 2015 ως το 2019 άμεση προτεραιότητα και αποτέλεσμα μόνο η συσσώρευση χρεών! Δεν ξέρουμε αν θα την είχαν προλάβει, αλλά δεν προσπάθησαν.
Ίσως η στήλη δεν γνωρίζει τι σημαίνει Αριστερά. Γι’ αυτό πιστεύει ότι ένα «ρωμαλέο» δηλαδή συνειδητοποιημένο, εργατικό κίνημα σε αυτό θα απέβλεπε. Να διαφυλάξει την εργασία του διαφυλάσσοντας παράλληλα τους πόρους και τους φόρους του ελληνικού λαού που αφαιμάζετο για να τους τροφοδοτήσει, και όχι να αγωνίζεται διεκδικητικά για τα επιδόματα γαλοπούλας και… ετοιμότητας.
Επίσης αριστερή πολιτική εκ μέρους της αριστερής κυβέρνησης θα ήταν εξυγίανση της επιχείρησης, ώστε ακόμη και αν δεν επέστρεφε στην κερδοφορία, τουλάχιστον να μην φτάσει σε αδιέξοδο και να μην είναι προκλητική η απομύζηση του φορολογούμενου πολίτη. Γιατί σε εποχές που ο βασικός μισθός έπεφτε στα 650, οι μισοί εργαζόμενοι είχαν μερικής απασχόλησης εργασία, σχεδόν ένα εκατομμύριο Έλληνες έπαιρναν από 200 ως 500 ευρώ (Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ), ήταν προκλητικό μισθοί χρεοκοπημένων επιχειρήσεων να υπερβαίνουν τα 40 χιλ. ευρώ το χρόνο, και να μην υποχρεώνονται καν να αποποιηθούν τα επιδόματα πολυτελείας. Για λόγους συμβολισμού έστω, ως επίδειξη αλληλεγγύης στο τότε 27% και νυν 16% των ανέργων συμπολιτών, ή στους χειμαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που τους χρηματοδοτούν από τους φόρος τους! Όχι να αγωνίζεται να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν.
Αυτά θα ήταν για την στήλη αριστερή πολιτική, τόσο εκ μέρους των συνδικάτων όσο και εκ μέρους μιας αριστερής κυβέρνησης. Αλλά μάλλον δεν ξέρει τι είναι Αριστερά.
Δεν έχουν καταλάβει οι σύντροφοι ότι μια κρίσιμη μάζα της κοινωνίας αλλάζει μετά τις αριστερές διαψεύσεις και δεν αρκείται πλέον στα μυθολογήματα. Δεν έγινε δεξιά, έγινε πιο λελογισμένη. Και οι σύντροφοι κάνουν ό,τι μπορούν σε όλους τους τομείς, για να την στείλουν στην κεντροδεξιά.
