Ο ΣΥΡΙΖΑ δεκατρία χρόνια τώρα ζει σε μια φαντασιακή κατάσταση όπου υποκριτικώς ισχυρίζεται πως βρίσκεται σε μια ανηλεή και άνιση μάχη με μια χάρτινη τίγρη: Τα Μέσα Ενημέρωσης. Εκπέμπουν τη φαντασίωση ότι τα Μέσα τους πολεμούν επειδή είναι αριστεροί, και όχι ότι τους ασκούν κριτική επειδή είναι ανορθολογικοί.
Και τα χαρακτηρίζουμε «χάρτινη τίγρη» επειδή ως γνωστόν, στο ηφαιστειώδες τοπίο του δημοψηφίσματος, τα ΜΜΕ ατύχησαν. Ήταν φανατικά υπέρ του «Ναι», αλλά ο κόσμος πεισματωμένος, ξεπέρασε τις προειδοποιήσεις για τις ενδεχόμενες τραγικές επιπτώσεις, και ψήφισε «Όχι».
Γνωστά αυτά, δεν θα τα ανακυκλώναμε τέτοιες ημέρες με τις πυρέσσουσες πληγές της χώρας, αν δεν τα ανακύκλωνε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Έφη Αχτσιόγλου παρόλη την ως τώρα δογματική αριστεροσύνη της, έχει μάλλον επαφή με την πραγματικότητα. Θέλησε να δώσει ένα τέλος στη σκιαμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ.
Σε συνέντευξή της στο Kontra, ερωτηθείσα για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους δημοσιογράφους, δήλωσε: «Μπορεί να οικοδομηθεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Να μη τους αδικούμε τους δημοσιογράφους και θεωρώ ότι οι δημοσιογράφοι δεν θα πρέπει να μας αδικούν». Τι πιο λογικό δηλαδή;
Με καθυστέρηση το έμαθε ο Παύλος Πολάκης και αυτοπυρπολήθηκε βραδύκαυστα. Έγραψε με την προσωπική του γραφή: «να μη αδικούμε τους δημοσιογράφους για να μην μας αδικούν!!! ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ;;;». Και αφού ανέφερε μόνο το όνομα του Χατζηνικολάου και κανέναν άλλο, κατέληξε: «Ενημερώνω προς πάσα κατεύθυνση: Θα συνεχίσω να «αδικώ»… αυτούς τους «δημοσιογράφους» και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που υπηρετούν! Γιατί αλλιώς αυτή η χώρα ούτε θα ξεβρωμίσει ούτε θα φτιάξει!... ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΙΑΞΕΙ…».
Μπορεί το 17% στο οποίο κατέληξαν, να είναι ο επαναστατικός πυρήνας που θα καταργήσει τα «Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης». Προς το παρόν η ανάρτηση Πολάκη λειτούργησε ως προσάναμμα δυσαρέσκειας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι λειτουργούν ως συγκροτημένο κόμμα μετά την αποχώρηση του Αλέξη, γίνεται αποκαΐδια.
Εντελώς ενημερωτικά, στη διαμάχη παρενέβη κατευναστικά και ο Νίκος Καρανίκας «Συντρόφια μου καλά και αγαπημένα, κανένας συστημικός καναλάρχης ΜΜΕτζής δεν μπορεί να επιβάλει ή να χειραγωγήσει την Έφη, τον Νίκο, τον Ευκλείδη, και τον Στέφανο…».
Την Αχτσιόγλου υπερασπίστηκε και η Ελευθερία Χατζηγεωργίου, για τους φίλους της με το επαναστατικό παρωνύμιο «Λιμπερτά», για τους αντιπάλους ομπρελοκρατούσα. Κατήγγειλε ότι γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η Αχτσιόγλου ως... συστημική υποψήφια, και ότι έχει τη στήριξη της διαπλοκής. Σε αυτή την προσπάθεια ενέταξε τον εαυτό του και ο Πολάκης!
Μένεις ενεός, κατ’ αρχάς με την ψευδαίσθηση των Συριζαίων ότι είναι…αντισυστημικό κόμμα. Το κόμμα που υπέγραψε μνημόνιο, που συνδιοίκησε με τον Καμμένο, που τον αρχηγό του η Γιάννα Αγγελοπούλου τον πήγαινε βόλτα στα ιδρύματα Κλίντον, που τον δέχτηκε ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, που έκανε διακοπές στο γιοτ της Παναγοπούλου, που συμμετείχε ως παρατηρητής στους συστημικούς ευρωσοσιαλιστές, εξακολουθεί να ποζάρει ως αντισυστημικό κόμμα!
Η Αχτσιόγλου και άλλοι, έχουν καταλάβει ότι η διαμάχη του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ είναι μια διαμάχη με ανεμόμυλους. Κανένα κόμμα που προσδοκά να επανέλθει στην εξουσία δεν μπορεί να πολεμάει τα ΜΜΕ. Μπορεί να θέσει όρους αξιοπρέπειας, να απαιτήσει δίκαια μεταχείριση, να καταγγείλει ενδεχόμενη παραποίηση θέσεων και δηλώσεων. Αλλά τυφλός παράλογος πόλεμος, εφόσον ως αριστερό κόμμα δεν πρόκειται να… πάρει τα όπλα, είναι αστειότητα.
Και είναι τόσο… ανυποχώρητος ο πόλεμος που ασκεί ώστε στο τέλος υποχωρεί στα «βοθροκάναλα» γιατί τα χρειάζεται. Να θυμίσουμε ότι κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κηρύξει εμπάργκο στον ΣΚΑΙ γιατί ένας συνεργάτης του μετέδωσε είδηση την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ως ψευδή, αλλά η οποία στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε!
Έτσι ο Τσίπρας ξέχασε τις καταγγελίες και την εχθρότητα και προσήλθε σαν καλό παιδί (θα λέγαμε σαν βρεγμένη γάτα αν δεν σεβόμασταν την πρωθυπουργική του ιδιότητα) και έδωσε συνέντευξη στον Παπαχελά και την Κοσιώνη. Κατά κάποιους δημοσκόπους τσίμπησε κάνα 2% με τη συνέντευξη στο «βοθροκάναλο».
Το έχουμε ξαναδιατυπώσει, ότι οι καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεατρικές. Καταγγέλλουν ονομαστικά εκείνους τους δημοσιογράφους που είναι πρόσωπα - βιτρίνα των τηλεοπτικών σταθμών, και χύδην όλον τον δημοσιογραφικό κόσμο. Υποστηρίζουν ότι οι δημοσιογράφοι είναι απλοί μίσθαρνοι υπάλληλοι των αφεντικών τους. Άρα γράφουν κατ’ εντολήν τους.
Και γιατί τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν κατήγγειλε την πηγή του κακού, τους εντολείς - ιδιοκτήτες; Γιατί καταγγέλλουν τον κάθε Πρετεντέρη και την κάθε Σία, και δεν ακούσαμε ποτέ να καταγγέλλουν ονομαστικά τα αφεντικά τους; Τον Βαρδινογιάννη, τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, και παλιότερα τον Λαμπράκη, τον Μπόμπολα ή τον Κοντομηνά;
Απλούστατα γιατί παίζουν αντισυστημικό θέατρο. Κρατούν τα προσχήματα ενός δήθεν ανελέητου πολέμου με τα Μέσα Ενημέρωσης, επιτίθενται στους εργαζόμενους, και αφήνουν εντελώς στο απυρόβλητο τα πανίσχυρα αφεντικά τους.
