Φροντίζουν να υπενθυμίζουν δημοσιολόγοι προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ τη ρήση του Αντρέα ότι «Η Δεξιά είναι ο ιστορικός μας αντίπαλος, η Αριστερά δυνάμει σύμμαχός μας». Τα συνήθη συνθηματολογικά του Αντρέα που έπαιζε με το λαϊκό φαντασιακό.
Ο αστικός μύθος θέλει τον Χαρίλαο Φλωράκη να εκμυστηρεύεται ότι όταν πήρε τηλέφωνο τον Αντρέα να τον συγχαρεί κατά την πρώτη εκλογική νίκη του, ο νέος Πρωθυπουργός του είπε θα επικοινωνήσουμε να μιλήσουμε για την κυβέρνηση (αφήνοντας να υπονοηθεί ότι θα συμπεριλάβει και στελέχη του κόμματος). Ο πολύπειρος ηγέτης του ΚΚΕ έλεγε σαρκαστικά σε συνομιλητές του, όσο επικοινώνησε με σας άλλο τόσο επικοινώνησε και με μένα.
Η υπενθύμιση της ρήσης του Αντρέα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά την αμηχανία που έχει διαχυθεί στο κόμμα με την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Με τον Αντρέα Λοβέρδο και τον Γιώργο Παπανδρέου ήξεραν - ή νόμιζαν πως ήξεραν - τι να περιμένουν. Η «αυτονομία» Ανδρουλάκη και η απροσδιοριστία του, τους προβληματίζει.
Ψυχανεμίζονται ότι η πρωτοβουλία του Αλέξη να συσπειρώσει την αντιπολίτευση σε ένα αντικυβερνητικό μέτωπο (υπό την ηγεσία του βεβαίως) για την αντιμετώπιση της πανδημίας, θα εκπνεύσει άδοξα. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά. Εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί να χτίσει αυτό το μέτωπο, ακόμη και για γενικόλογες αιτίες (π.χ. την «αλαζονεία της εξουσίας» εκ μέρους της ΝΔ), αλλά το μέτωπο έχει την τύχη… του γεφυριού της Αρτας.
Για αυτό και προσπαθούν να πιέσουν τον νέο αρχηγό, να τον παρουσιάσουν ως δυνάμει σύμμαχο, καθώς το ΚΚΕ (σίγουρα) και ο Βαρουφάκης ( σχεδόν σίγουρα), δεν θα στέρξουν να συμβάλουν σε μια ενιαία αντικυβερνητική συμπεριφορά υπό την πολιτική ηγεμονία του Αλέξη.
Ωστόσο, ποια σχέση μπορεί να έχει ένα κόμμα που -λέει ότι- θέλει να εκφράσει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, με ένα κόμμα που δεν μπορεί να πείσει για την στοιχειώδη ιδεολογική του συνέπεια και παλινδρομεί μεταξύ ριζοσπαστικότητας, αριστερισμού και κεντροαριστεράς; Που από την ριζοσπαστική Αριστερά, με πινελιές αριστερισμού (πχ Κουφοντίνας), φτεροκόπησε στην Κεντροαριστερά και υποδύεται οργανικό στοιχείο της λεγόμενης «Δημοκρατικής Παράταξης»;
Σοσιαλδημοκρατία σημαίνει συν τοις άλλοις - και - θεσμική ευπρέπεια, όπως και αποδοχή των θεσπισμένων κανόνων.
Ας πούμε ότι ο κ. Τσίπρας διακατεχόταν από την πικρία της ήττας, όταν τον Φεβρουάριο του 2020 είχε διατυπώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει, όταν αναλάβει ξανά την κυβέρνηση, να ελέγξει τους «κρίσιμους αρμούς της εξουσίας» (έκτοτε δεν το επανέλαβε).
Όμως ο πρώην υπουργός και βουλευτής του κόμματος Παύλος Πολάκης, μετά την «Διαύγεια» που υποσχόταν να καταργήσει τη δεύτερη φορά Αριστερά («γιατί είναι κάστρο για να μην μπει και φάει κανένας άλλος»), προχθές επιτέθηκε και σε ανεξάρτητες αρχές!
(Να εξηγηθούμε: Δεν έχει σημασία αν κάποιος ιδιώτης, όπως άλλωστε και ο γράφων, δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση κάποιες από τις Ανεξάρτητες Αρχές, όταν αυτές λειτουργούν ως κράτη εν κράτει. Είναι ιδιώτης και εκπροσωπεί τον εαυτό του/μου).
Ο Πολάκης όμως είναι μέλος του κοινοβουλίου, εκπροσωπεί τμήμα του λαού, και οι απόψεις του εκφράζουν και δεσμεύουν το κόμμα του. Προχθές μιλώντας σε κομματική μάζωξη στην Ηλιούπολη, δήλωσε ότι τη δεύτερη φορά Αριστερά πρέπει να καταργήσουν ανεξάρτητες αρχές, όπως ας πούμε την ΕΑΔ ( Εθνική Αρχή Διαφάνειας) και την ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), η οποία πρέπει να επανέλθει σε πολιτικό έλεγχο, ώστε «να δούμε ποιους κυνηγάει, πως τους κυνηγάει, γιατί τους κυνηγάει».
Το πλέον ωραίο όμως είναι ότι η καταγγελλόμενη από τον πρώην υπουργό ΑΑΔΕ συγκροτήθηκε τον Μάιο του 2016. Είναι δηλαδή έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ της οποίας ήταν υπουργός! Ο Τσίπρας θέλει να ξεχαστεί η φράση του περί «αρμών της εξουσίας» αλλά ο Πολάκης, σαν Ερινύα της απολεσθείσας ριζοσπαστικότητας, την υπενθυμίζει!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε θέση για τις απόψεις του πρώην υπουργού. Τις αντιμετώπισε σιωπηρώς ως μη ειπωθείσες. Αναρωτιέται κανείς τι θα απαντήσει ο Τσίπρας στην συνάντησή του με τον Ανδρουλάκη, όταν κατά την προσπάθεια να τον πείσει για κοινό μέτωπο, ο τελευταίος του προσάψει τις απόψεις Πολάκη, που σίγουρα δεν αποπνέουν σοσιαλδημοκρατία και κεντροαριστερά.
