Γράφει ο Insider
Η ΟΝΝΕΔ δεν είναι μια απλή ιστορία. Ο έλεγχός της σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα από μια επιφανειακή πολιτική επικυριαρχία.
Ο έλεγχος της ΟΝΝΕΔ συνεπάγεται και έλεγχο του κόμματος. Έλεγχο συνέδρων, έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής, έλεγχο των ροών χρηματοδότησης, έλεγχο της ίδιας της ηγεσίας.
Η ιστορία ξεκινά λίγο πριν το 2010. Γράφαμε από την ίδια στήλη στις 22 Νοεμβρίου 2015, για την ανάδειξη των μηχανισμών που πραγματικά κάνουν κουμάντο στη Ν.Δ. πέρα και πάνω από ηγεσίες, πέρα και πάνω από συσχετισμούς.
Ο Σαμαράς επιχείρησε όταν ανέλαβε, να σπάσει το απόστημα αυτό, προχωρώντας σε απευθείας εκλογή της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ από την βάση των ψηφοφόρων. Όμως αυτή του η κίνηση ήταν και η μοιραία. Γιατί δεν μπορούσε να φανταστεί την ισχύ, την οικονομική δυνατότητα και την διασύνδεση με την διαπλοκή, του συστήματος που εδραιώθηκε μέσω «λαϊκής ψήφου» και τελικά τον κατάπιε. Έφτασε σε σημείο ως Πρωθυπουργός να «παρακαλά» τον εκπρόσωπο του «συστήματος» αυτού, να επιτρέψει στον Κώστα Κυρανάκη (ίσως το πιο αξιόλογο στέλεχος που διέθετε) να είναι υποψήφιος για πρόεδρος της Νεολαίας του ΕΛΚ, θέση την οποία τελικά και κατέκτησε. Ο Κυρανάκης κατά την περίοδο εκείνη είχε εναντιωθεί στο πανίσχυρο “σύστημα” που κυριαρχούσε σε νεολαία και κόμμα, με αποτέλεσμα να επιχειρηθεί η πολιτική του εξόντωση!
Ο Σαμαράς όμως, αυτή του την επιλογή την πλήρωσε:
Γιατί η εκλογή του Α.Παπαμιμίκου στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ, έδιωξε το πιο παραγωγικό κομμάτι της νεολαίας, που είχε πιστέψει και είχε στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά στην δύσκολη διαδρομή του προς την ηγεσία της Ν.Δ.
Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον νεαρό πρόεδρο της (προηγούμενης) ΟΝΝΕΔ που πανίσχυρος (λόγω της αριθμητικής επιρροής του στα όργανα) ζητούσε την αποπομπή του Α.Σαμαρά για τη θέση του στο δημοψήφισμα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους εναγκαλισμούς του ιδίου με τον Λ. Λαζόπουλο, παρά την εκστρατεία λάσπης που είχε επιδοθεί ο γνωστός κωμικός κατά της πλειοψηφίας των στελεχών του κόμματός του;
Αυτά ήταν μόλις ορισμένα από τα εμφανή σημάδια υπόγειας επιρροής ενός συστήματος. Τα χειρότερα ήταν όσα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιλήφθηκε κατά την εσωκομματική προεκλογική περίοδο για την ηγεσία και όσα ήδη υπέστη κατά το πρώτο τετράμηνο της προεδρίας του.
Γιατί δεν πέρασαν καθόλου απαρατήρητες οι υπόγειες διασυνδέσεις του συστήματος με συνυποψηφίους του, οι ανοίκειες σχέσεις διαπλοκής του με ΜΜΕ, αλλά και οι υπερβολικές σπατάλες των εκφραστών του συστήματος αυτού, υπέρ της καμπάνιας των συνυποψηφίων του...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε πολύ καλά ότι αν επιτρέψει μετά την εκλογή του σε αυτό το δυσώδες σύστημα να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, ο μόνος χαμένος θα ήταν ο ίδιος. Δεν θα μπορούσε, ούτε βήμα να κάνει, ούτε υποψήφιο να επιλέξει, εάν προηγουμένως δεν είχε την «ευλογία» του. Και το βασικότερο, θα έβαζε απέναντί του παιδιά με φρέσκα μυαλά και αγνές προθέσεις που πίστευαν στην προσπάθειά του, αλλά θα απωθούνταν από αυτά τα πανίσχυρα «συστήματα».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Μια μαζική οργάνωση μπορεί να ελέγξει το κόμμα. Για παράδειγμα οι εκπρόσωποι της ΟΝΝΕΔ στο συνέδριο του κόμματος, μπορούν να εκλέξουν ιδιαίτερα σημαντικό αριθμό στην Πολιτική Επιτροπή, που μαζί με τους «διορισμένους» στην Πολιτική Επιτροπή, να αποτελούν μαζική πλειοψηφία. Ειδικά αν οι διαδικασίες ελέγχονται από τους ίδιους, με αμφίβολες μεθόδους...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Κατά την προεκλογική περίοδο για την αρχηγία της Ν.Δ., δυσκολεύτηκε πολύ να βρει υπογραφές για την υποψηφιότητά του, αφού τα μέλη που προέρχονταν από την ΟΝΝΕΔ είχαν προκαταβολικώς παραδώσει τις υπογραφές τους στους «βοσκούς»* τους. Ένας εκ των «βοσκών» δεν ήταν άλλος από τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Που εκτός από «βοσκός» εμφανιζόταν και ως «εγγυητής των αδιάβλητων διαδικασιών» μιας ιστορικής παράταξης.
Όμως ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να παρακάμψει και αυτό το πρόβλημα, σηκώνοντας ανθρώπους από τον καναπέ τους. Και έχοντας στο πλευρό του ορισμένους ρομαντικούς νεολαίους, κυριάρχησε τελικά στο κόμμα του.
Ανάμεσα στους δύο γύρους, ο Α. Παπαμιμίκος έσπευσε να προσεγγίσει τον Κ. Μητσοτάκη διαπραγματευόμενος την «πραμάτεια του». Όμως ο Κ. Μητσοτάκης για λόγους αρχής, αρνήθηκε να οποιαδήποτε συναλλαγή, είτε με τον κ. Παπαμιμίκο, είτε με οποιονδήποτε.
Αμέσως μετά τις εσωκομματικές εκλογές, όλοι οι ομαδάρχες (ειδικά όσοι διέθεταν ισχυρή επιρροή στη νεολαία) έσπευσαν να προσεγγίσουν τον νέο πρόεδρο της Ν.Δ., να του προσφέρουν την «αφοσίωσή» τους και να κάνουν μαζί του τις «συμφωνίες» που επιθυμούσαν.
Συγκεκριμένα, με το πρόσχημα του ελέγχου της νεολαίας από τη νέα ηγεσία, οι ίδιοι “παράγοντες”, έσπευσαν να καθαρίσουν την ομάδα του Σ. Ιωαννίδη που πλέον δεν τους ήταν χρήσιμη και να τοποθετήσουν για επικεφαλής της ΟΝΝΕΔ έναν (άχρωμο) εκλεκτό τους που αυτοπροσδιοριζόταν ως προεδρικός. Χώρισαν παράλληλα τη χώρα στα δύο, και προσέφεραν στην εκλεγμένη ηγεσία την πλειοψηφία των Οργανώσεων που θεωρούσαν ότι ελέγχουν. Πίστεψαν όμως ότι κρατούν για τον εαυτό τους την επιρροή τους στην Βόρειο Ελλάδα, μοιράζοντας σε διάφορους εκλεκτούς τους, επιρροές σε επιμέρους Οργανώσεις.
Για παράδειγμα, οι ίδιοι επιχείρησαν να αλλάξουν (μέσω αύξησης του εκλογικού σώματος που προέρχεται από την ΟΝΝΕΔ) τους συσχετισμούς σε Νομαρχιακές Επιτροπές του Κόμματος, προσφέροντας τις νομαρχιακές επιτροπές σε φίλους Βουλευτές, δικής τους επιρροής. Με το (πολιτικό) αζημίωτο ασφαλώς!
Σε τοπικό επίπεδο πολλές οργανώσεις Νεολαίας, ειδικά οι μαζικές οργανώσεις των Πανεπιστημίων, τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε παρέες ελέγχου εμπορικών δραστηριοτήτων και πολιτικών εξυπηρετήσεων.
Με αυτό τον τρόπο διατηρούν την επιρροή τους, η οποία περνά από γενιά σε γενιά. Για να συντηρούνται οικονομικά οι οργανώσεις, τους έχει δοθεί π.χ. (πάντα μέσω αποφάσεων των ιδρυμάτων που ελέγχουν πολιτικά) η διαχείριση κυλικείων ή εστιατορίων ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Παράλληλα, μέσω φιλικών τουριστικών γραφείων, ή νυχτερινών μαγαζιών αποκομίζουν τεράστια κέρδη από φοιτητικές εκδρομές και νυχτερινά πάρτυ.Και έτσι συντηρούνται, πολλαπλασιάζουν τα μέλη τους και ασκούν επιρροή.
Ο κρισιμότερος κρίκος που κατάφερε να σπάσει σε αυτή τη διαδικασία ο Πρόεδρος της Ν.Δ., έχει να κάνει με τη συμφωνία που επιχειρήθηκε κάτω από το τραπέζι: «Ελέγχω τόσες Νομαρχιακές, τόσους συνέδρους στο συνέδριο, τόσες σχολές, υποχρεούσαι να μου δώσεις αυτά τα ανταλλάγματα, σε μένα και τους φίλους μου»!
Μαζί με ένα χαρτί, που οι γνωστοί βαρώνοι, υποχρέωσαν τα εκλεγμένα στελέχη της ΟΝΝΕΔ να υπογράψουν (ανάμεσά τους και το νέο πρόεδρο της Οργάνωσης) με το οποίο αμφισβητούσαν την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη και τις ακολουθούμενες καταστατικές διαδικασίες...
Κάποιοι στο περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη, που γνωρίζουν το παρασκήνιο για τις πρώτες ανοικτές εκλογές της ΟΝΝΕΔ το 2010, δεν μπορούσαν να αγνοήσουν επίσης, τις (ενυπόγραφες) καταγγελίες για τη δράση επαγγελματιών «μπράβων» που δρούσαν τότε σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα στην περιφέρεια της χώρας... Ίσως και η παρουσία των ίδιων προσώπων στο Συνέδριο της Νεολαίας, ως ασπίδας του επιθυμητού αποτελέσματος, να επέτεινε την απόφασή του για οριστική «ρήξη» με το καρκίνωμα που είχε ριζώσει στην Οργάνωση.
Ίσως ο Κυριάκος να έψαχνε την ευκαιρία για να βάλει ένα τέλος σε αυτή την παρακμή, σε αυτό το πανίσχυρο «σύστημα» που κατέτρωγε το κόμμα του.Το σίγουρο είναι ότι την ευκαιρία που έψαχνε, του την έδωσαν.
Πλέον το παιχνίδι βρίσκεται στα χέρια του.
Και γνωρίζει ότι είτε θα καταφέρει να τελειώσει το βαθύ κόμμα, είτε εκείνο θα τον καταπιεί...
Ο Σαμαράς δεν τα κατάφερε. Ο Κυριάκος έκανε το πρώτο βήμα με την απομάκρυνση Παπαμιμίκου και τη διαγραφή Γεωργιάδη. Άραγε θα τα καταφέρει μέχρι τέλους;
*Βοσκός είναι στην νεοελληνική αργκό ο κομματάρχης. Αυτός που οδηγεί τα “πρόβατα” τα οποία ελέγχει προς την μία ή την άλλη συμπεριφορά ανάλογα με τα προσωπικά (οικονομικά ή πολιτικά) συμφέροντά του.
Διαβάστε ακόμα:
- Εκτός ο Παπαμιμίκος - Διεγράφη ο Β. Γεωργιάδης - Ο Κυριάκος διαλύει την ΟΝΝΕΔ
