Tου Γιάννη Κ. Τρουπή
Μετά και τα όσα έγιναν γνωστά αργά το βράδυ της Δευτέρας και οι τελευταίες αμφιβολίες θα πρέπει να έχουν διαλυθεί. Ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να είχε πάρει την μεγάλη απόφαση να προκηρύξει εθνικές εκλογές ταυτόχρονα με τις ευρωπαϊκές και περιφερειακές στις 26 Μαΐου.
Με τον τρόπο αυτό θα είχε αποφύγει την μεγάλη φθορά τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο όμως και σε κομματικό, που όλα δείχνουν πως βρίσκεται μπροστά του. Η αποκάλυψη και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο περί των μυστικών διακοπών του στο πολυτελές σκάφος του Περικλή Παναγόπουλου αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των άσχημων, για τον κ. Τσίπρα, γεγονότων. Ένα γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει τον άγραφο κανόνα της πολιτικής που λέει πως «όταν αρχίζει η κατηφόρα για μία κυβέρνηση, δύσκολα μπαίνει φρένο».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι οι επόμενοι μήνες που θα μεσολαβήσουν μέχρι και την τυπική λήξη της τετραετίας θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστοι, τόσο για τον κ.Τσίπρα όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και το Μέγαρο Μαξίμου αδυνατεί πλέον να βάλει τους κανόνες του στη διαχείριση της καθημερινότητας.
Όταν μία κυβέρνηση δεν παράγει αφηγήματα, τα οποία να μπορεί και να τα επιβάλλει επικοινωνιακά στους πολίτες τότε αρχίζουν τα πολιτικά «ζόρια». Όταν μάλιστα η ίδια κυβέρνηση χάνει ένα ισχυρό της ατού, το οποίο το είχε σε περίοπτη θέση έναντι των αντιπάλων της, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Η κυβέρνηση, εδώ και αρκετούς μήνες αδυνατεί από την μία να θέσει το δικό της πλαίσιο στη δημόσια ατζέντα και από την άλλη να αποδείξει ότι διαθέτει ακόμα κάτι από το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα θέματα με τα οποία καταπιάνεται την τελευταία περίοδο, οι ήττες είναι συνεχείς και επίπονες.
Η ανάρτηση του Παύλου Πολάκη εναντίον του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, λίγο πριν από το Πάσχα και η αποκάλυψη των «χλιδάτων» διακοπών του πρωθυπουργού, ο οποίος κατά τα λοιπά μάχεται τη διαπλοκή αποτελούν τα πλέον τρανταχτά παραδείγματα σημαντικών «αυτογκόλ» της κυβέρνησης.
Δύο παραδείγματα πολιτικής αυτοχειρίας, η οποία σκεπάζει επικοινωνιακά το τελευταίο ίσως μεγάλο «όπλο» του πρωθυπουργού, που δεν είναι άλλο από τις 120 δόσεις.
Σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία λοιπόν ο κ.Τσίπρας όχι μόνο δυσκολεύεται να παράξει θετικά αφηγήματα, η ίδια όμως η κυβέρνησή του τροφοδοτεί την εσωστρέφεια και τις αρνητικές ειδήσεις.
Δεν είναι πρωτοφανές πάντως μία κυβέρνηση από ένα χρονικό σημείο και μετά να μην μπορεί να διαχειριστεί την λεγόμενη καθημερινότητα. Συνήθως σε όλες συμβαίνει κάπου στα μισά της δεύτερης τετραετίας. Στην περίπτωση όμως του κ.Τσίπρα όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει να πάει σε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις στις 26 Μαΐου, ρίχνοντας την μεγάλη πολιτική ζαριά. Με μία τέτοια επιλογή θα είχε γλιτώσει από μία περίοδο φθοράς, η οποία δείχνει να είναι πλέον μπροστά του, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει το τι μπορεί να συμβεί στο αμέσως προσεχές διάστημα.Εάν μάλιστα στην όλη εξίσωση προσθέσουμε και την παράμετρο μίας πιθανής «καθαρής» ήττας στην ευρωκάλπη, τότε οι καλοκαιρινοί μήνες προμηνύονται ιδιαίτερα νεφελώδεις για την κυβέρνηση.
Share
