Του Γιάννη Σιδέρη
Κάποτε ο μακαρίτης Μιλτιάδης Εβερτ, ερωτηθείς ως πρόεδρος της ΝΔ πώς θα αντιμετώπιζε την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, στην περίπτωση που νικούσε στις εκλογές, είχε απαντήσει: Με ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία. 40 αεροπλάνα θα σηκώνουν οι Τούρκοι στον αέρα, 80 εμείς!
Του είχε διαφύγει βέβαια η αριθμητική υπεροπλία των Τούρκων, οι οποίοι στα 80 δικά μας θα μπορούσαν να σηκώσουν 160 δικά τους, αλλά είναι δευτερεύον. Πρωτεύον είναι η αφέλεια της απάντησης που νόμιζε ότι το μποτιλιάρισμα πολεμικών στον ουρανό του Αιγαίου θα αποθάρρυνε τους Τούρκους εάν αυτοί είχαν αποφασίσει το θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.
Παρόμοια αφέλεια, εκ του ακριβώς αντιθέτου, είχε επιδείξει - λόγω αντιμιλιταριστικού πνεύματος - ο Αλέξης Τσίπρας σε σχετική ερώτηση. Θα πάρω τηλέφωνο τον Erdogan και θα επιλυθεί το πρόβλημα. Φαίνεται χθες δεν είχε σήμα το τηλέφωνο του Erdogan ούτε του ομολόγου του Yildirim. Ακόμη και η συνομιλία μαζί του έγινε με πρωτοβουλία του τούρκου πρωθυπουργού και λογικά θα πρέπει να εκληφθεί περίπου ως μη γενομένη. Ο κ. Yildirim υποστήριξε ότι ο εμβολισμός του πλοίου δεν ήταν αποτέλεσμα εσκεμμένης ενέργειας, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει, αφού το πλαίσιο παραμένει. Τα Ίμια βρίσκονται υπό τον αποκλεισμό των 11 τουρκικών πλοίων, ενώ το τουρκικό ΥΠΕΞ απαντώντας στην ελληνική διαμαρτυρία υποστηρίζει απροκάλυπτα «Τα Ίμια είναι δικά μας»!
Χαμένος ήταν και ο… κομάντο (χιουμοριστικά λόγω των κατά καιρούς στολών παραλλαγής) υπουργός Εθνικής Άμυνας, που δεν φείδεται να καταγγέλλει δημοσιογράφους και πολιτικούς που δεν γουστάρει. Τότε γίνεται αράθυμος, αλλά στους Τούρκους παραμένει άφωνος. Αυτό συνέβη στα Ίμια με τον στέφανο στους πεσόντες αξιωματικούς, όσο και στη μέγιστη προσβολή συμβούλου του Erdogan προς το πρόσωπο του έλληνα πρωθυπουργού; «Αν γίνει απόπειρα να πατήσει κάποιος (Έλληνας) στα Ίμια θα τους σπάσουμε τα πόδια, ακόμη και του πρωθυπουργού»! (σ.σ. επικρίνουμε τον κ. Τσίπρα για την εσωτερική του πολιτική, αλλά είναι ο έλληνας Πρωθυπουργός και περιμέναμε μία ανάλογης έντασης επιθετική απάντηση).
Γενικώς το ξάφνιασμα και η αμηχανία έφερε αφωνία στην ελληνική πλευρά. Πλήρες ήταν το σάστισμα και στις απειλές Erdogan που προειδοποίησε «αυτούς που ξεπερνούν τα όρια στην Κύπρο και στο Αιγαίο να μην κάνουν το λάθος βήμα»! Οι συγκρατημένες δηλώσεις του έλληνα κυβερνητικού εκπροσώπου με την παραίνεση να μη ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, δεν ξέρουμε αν μπορούν να εκληφθούν ως ίδιας αξίας απάντηση που θεραπεύει την εθνική περηφάνια.
Σημειωτέον ότι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα μετά την «ταρατατζούμ» ανώφελη πρόσκληση Erdogan στη χώρα μας. Όταν γράφαμε ότι ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα, κάποιοι μας καταλόγιζαν αντικυβερνητική διάθεση και μας προέτασσαν τα… γενναία λόγια που απηύθυναν στον τούρκο Πρόεδρο για τη Λωζάννη οι αμφιτρύωνες Πρόεδρος και Πρωθυπουργός και ότι ήμασταν κακεντρεχείς, μη κατανοούντες την εθνική στρατηγική.
Η κυβέρνηση πέραν τη απειρίας στη διαχείριση κρίσεων, βρέθηκε απροετοίμαστη και γιατί είναι δέσμια του διαχρονικού ιδεολογήματος της Αριστεράς ότι οι λαοί είναι αδέρφια, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ως εκ τούτου αρκεί η καλή φιλειρηνική διάθεση να λυθούν τα προβλήματα. Αναφερόμαστε βέβαια στην Συριζαίικη Αριστερά και κάποιες μικρές οργανώσεις αριστερόθεν αυτής και όχι το ΚΚΕ, το οποίο λόγω προϊστορίας - ήτοι διαχρονικής συνάφειας με την ΕΣΣΔ - γνωρίζει από διεθνή στρατηγική και γεωπολιτική, ασχέτως πως την ερμηνεύει.
Η τουρκική επίθεση στο Αφρίν με το σουρεαλιστικό τίτλο «κλάδος ελαίας», ξεκίνησε για την γείτονα ως εκδρομή και καταλήγει σε δυστοκία αν όχι τραγωδία. Αντί να περιέλθει εντός ολίγων ημερών στον τουρκικό έλεγχο, οι πολεμικά έμπειρες τουρκικές δυνάμεις καθηλώθηκαν, πληρώνοντας μεγάλο φόρο αίματος και πολεμικού υλικού. Και αυτό από τους ταλαιπωρημένους, λόγω του πολυετούς πολέμου κατά των ισλαμοφασιστών και εξοπλιστικά υποδεέστερους Κούρδους. Παράλληλα υπέστη πλήγμα από την ομόθρησκο Αίγυπτο η οποία δεν του αναγνώρισε δικαιώματα στη κυπριακή ΑΟΖ.
Η πολεμική περιπέτεια Erdogan εντείνει τον εθνικισμό στο εσωτερικό της Τουρκίας και συσπειρώνει οπαδούς στο πρόσωπό του. Δεδομένης και της ανάγκης του μετά το πραξικόπημα να αναχθεί σε αδιαμφισβήτητη εθνική προσωπικότητα ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου του 2019, έχει μπροστά του βάθος χρόνου να κλιμακώσει τις εντάσεις και να αποτελέσει παράγοντα αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή. Μια κλιμάκωση που δεν αποκλείει και θερμό επεισόδιο με τη χώρα μας.
Την κατάστασή μας, με τη στρατιωτική και διπλωματική αποτρεπτική απίσχνασή μας, την περιέγραψε εναργώς χθες στο liberal o αρμοδιότερος ημών, καθηγητής επί θεμάτων Διεθνούς Ασφάλειας, Μάνος Καραγιάννης. Δεδομένης της τρωθείσας οικονομικά και υλικοτεχνικά πολεμικής μας δύναμης, η χώρα θα πρέπει να εντατικοποιήσει το διπλωματικό της Κεφάλαιο, αν και δεν έχει πολλά να αναμένει. Οι ΗΠΑ φοβούμενες μη χάσουν την Τουρκία νίπτουν χείρας και μας προτρέπουν «να τα βρούμε».
Σύμφωνα με διπλωματικούς παράγοντες, η μόνη μικρή ελπίδα παραμένει και πάλι η Ε.Ε. καθώς και η σύμπηξη μετώπου με χώρες που έχουν οριοθετήσει ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, καθώς και εκείνες που έχουν εταιρίες οι οποίες επιχειρούν στις ΑΟΖ Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου, άρα έχουν ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση τονίζουν ας είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, καθώς η συμπεριφορά της Τουρκίας δεν είναι συγκυριακή, είναι στρατηγική. Οι όποιες ευκαιριακές υφέσεις δεν θα πρέπει να μας εφησυχάσουν, γιατί δεν θα αναστείλουν τις μελλοντικές εντάσεις.
