Την απόδοση των πόρων τον ΕΝΦΙΑ στους Δήμους προτείνει το ΚΕΦΙΜ, στην Ατζέντα 2.0 για τις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες για την επόμενη τετραετία.
Συγκεκριμένα, όπως περιγράφει το ισχύον σύστημα του ΕΝΦΙΑ είναι απολύτως αδιαφανές, καθώς δεν δίνεται στη δημοσιότητα τα στοιχεία που συγκεντρώνονται από τους επαγγελματίες εκτιμητές βάσει των αγοραπωλησιών σε κάθε περιοχή. Οι τελικές αντικειμενικές αξίες καθορίζονται από το Υπουργείο Οικονομικών, βάσει κοινωνικών κριτηρίων, επιβαρύνοντας ιδιοκτήτες κατά το δοκούν με στόχο την ελάφρυνση των φθηνότερων περιοχών με ταυτόχρονη επιβάρυνση των ακριβών για εξασφάλιση εσόδων.
Την ίδια στιγμή, η εξάρτηση των Δήμων από τον κεντρικό προϋπολογισμό στρεβλώνει σημαντικά τα κίνητρα για χρηστή οικονομική διαχείριση και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σχέσεις διαπλοκής μεταξύ των δημοτικών αρχών και της κυβέρνησης.
Στην πρόταση την οποία καταθέτει το ΚΕΦΙΜ, περιλαμβάνεται ο καθορισμός του ύψους και οι πόροι από τον ΕΝΦΙΑ να μεταβιβαστούν στους Δήμους, οι οποίοι κατά τεκμήριο έχουν καλύτερη πληροφόρηση για τις αξίες των ακινήτων στις περιοχές τους. Παράλληλα, να καταργηθούν οι μεταβιβάσεις στους Δήμους από τον προϋπολογισμό. Τυχόν συμπληρωματική κρατική χρηματοδότηση σε αντικειμενικά μειονεκτικούς, απομακρυσμένους, ορεινούς ή νησιωτικούς Δήμους να αιτιολογείται επαρκώς.
Πρώτο μέλημα στην κατεύθυνση αυτή, όπως περιγράφεται, θα πρέπει να είναι η εκλογίκευση του συστήματος καθορισμού των αντικειμενικών αξιών επί των οποίων ορίζεται ο ΕΝΦΙΑ. Στη συνέχεια, ο καθορισμός του ΕΝΦΙΑ να αλλάξει σε μία από τις ακόλουθες τρεις κατευθύνσεις:
- Η Κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία των εκτιμητών και να τα αντιπαραθέσει με τις αντικειμενικές αξίες που ανακοινώνει ώστε να υπάρξει διαφάνεια ως προς τον καθορισμό των αντικειμενικών αξιών.
- Ο ΕΝΦΙΑ να υπολογίζεται έτσι ώστε να βασίζεται πλέον σε δημόσια διαθέσιμα στοιχεία όπως οι συντελεστές δόμησης ανά περιοχή.
- Ο καθορισμός του ύψους του ΕΝΦΙΑ να περάσει στην ευθύνη των Δήμων.
Όπως περιγράφεται, τα οφέλη από την υλοποίηση των εν λόγω πρότασης είναι:
- η ενίσχυση της λογοδοσίας των Δήμων προς τους δημότες, καθώς και η «ιδιοκτησία» των έργων υποδομής από τους δημότες που πληρώνουν οι ίδιοι για την ολοκλήρωσή τους.
- η ενθάρρυνση της χρηστής διαχείρισης, η ορθολογική ιεράρχηση των πραγματικών αναγκών και η εξοικονόμηση των διαθέσιμων πόρων από τους Δήμους.
- η ενίσχυση της δυνατότητας οικονομικού προγραμματισμού των δημοτικών αρχών και αποδυναμώνεται η σχέση εξάρτησης από το κεντρικό κράτος.
- η ενθάρρυνση της ανάδυσης ενός ήπιου φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των Δήμων που θα λειτουργήσει υπέρ των δημοτών και φορολογουμένων.
