Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Το καινούργιο αφήγημα στο Μέγαρο Μαξίμου, που καθημερινά κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι η Ελλάδα θα περιμένει τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών και αμέσως μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας από τη σύνθεση της νέας γερμανικής κυβέρνησης ο Wolfgang Schaeuble θα λείπει. Η εξέλιξη αυτή θα ανοίξει το δρόμο για θετικότερα αποτελέσματα στα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Μέχρι εδώ όλα καλά. Πράγματι, δεν αποκλείεται σε περίπτωση που το κόμμα της Angela Merkel συγκυβερνήσει με τους σοσιαλδημοκράτες, ο κ. Schaeuble κατόπιν απαίτησης του κυβερνητικού εταίρου να μην είναι εντός του υπουργικού συμβουλίου.
Σύμφωνα λοιπόν με την ανάλυση που κάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου, μια τέτοια προοπτική θα διευκόλυνε την Ελλάδα.
Από αυτό το «όμορφο» κυβερνητικό σενάριο δυστυχώς λείπουν κάποια σημαντικά στοιχεία, τα οποία, όπως συνήθως συμβαίνει, η κυβέρνηση φροντίζει είτε να τα αποσιωπά είτε να παριστάνει πως δεν υπάρχουν, δίνοντας μία «μαγική» και ιδανική απεικόνιση της πραγματικότητας.
Πρώτο στοιχείο. Εάν κάποιος «διαβάσει» προσεχτικά τις δημοσκοπήσεις που «τρέχουν» την περίοδο αυτή στη Γερμανία θα αντιληφθεί ότι οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει δραματικά σε σχέση με ότι συνέβαινε πριν από πέντε μήνες. Το κόμμα της Angela Merkel καθημερινά κερδίζει σε δημοφιλία, ανεβάζοντας τη διαφορά με τους σοσιαλδημοκράτες πάνω από τις δέκα μονάδες. Ταυτόχρονα, η υποψηφιότητα Schulz ξεθωριάζει και σχεδόν τέσσερις μήνες πριν από τις κάλπες, η κούρσα δείχνει να είναι μόνο για έναν διεκδικητή, τη σημερινή καγκελάριο. Μέχρι εδώ, δε δείχνει να χαλάει το κυβερνητικό αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο το SPD αποτελεί έστω και αποδυναμωμένο τον «μοναδικό» κυβερνητικό εταίρο της κ. Merkel.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο εφόσον κάποιος δει την εικόνα και στην ουρά της κατάταξης των γερμανικών κομμάτων. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πλέον ένα 7-8% στο κόμμα των φιλελευθέρων, το οποίο σε συνδυασμό με τη διαρκώς αυξανόμενη διαφορά μεταξύ CDU και SPD μπορούν να οδηγήσουν τους Φιλελεύθερους στην κυβερνητική αγκαλιά της καγκελαρίου.
Οι Φιλελεύθεροι της Γερμανίας θα πρέπει να πούμε ότι δεν αποτελούν και τους πιο «ανεκτικούς» στην ελληνική υπόθεση. Φανταστείτε λοιπόν τί θα μπορούσε να συμβεί εάν στη θέση του κ. Schaeuble έμπαινε είτε ένας φιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών είτε ένας πιο σκληρός του CDU, που θα καλύπτει και τον νέο κυβερνητικό εταίρο. Άραγε αυτοί που επενδύουν στη μετά Schaeuble εποχή, ξέρουν τί ακριβώς κάνουν; Θα πρέπει επίσης να βάλουμε στην όλη εξίσωση και την παράμετρο «χρόνος». Ακόμα δηλαδή και αν η Angela Merkel κατακτήσει την αυτοδυναμία, είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει κυβερνητική συνεργασία, μια και το επιβάλλει η πολιτική κουλτούρα της χώρας. Οι κάλπες στήνονται στις 24 Σεπτεμβρίου και σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση θα σχηματιστεί τουλάχιστον ενάμιση μήνα αργότερα.
Το αφήγημα περί μετά Schaeuble εποχής δεν είναι κάτι που ήρθε για να φύγει. Ήδη το παρουσίασε ο Αλέξης Τσιπρας στην πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα το ακούμε όσο καλοκαιριάζει ολοένα και πιο συχνά και βεβαίως αποτελεί ένα από τα στοιχεία που θα τεθούν προς ανάλυση και στο γαλάζιο επιτελείο.
Όλα αυτά βεβαίως, μερικά 24 πριν από το κρίσιμο eurogroup της Πέμπτης.
Στη ΝΔ εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα λάβει περίπου 10 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 7 δισ. άμεσα και τα υπόλοιπα πιθανόν να συνδεθούν με κάποιες προϋποθέσεις όπως πχ το Ελληνικό. «Είναι τόσο στριμωγμένοι που ό,τι και αν τους δώσουν θα το πάρουν» τόνιζε στο liberal.gr συνομιλητής του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αναφορικά με το χρέος, στο γαλάζιο στρατόπεδο δεν περιμένουν κάτι θεαματικό παρά μία επανάληψη του οδικού χάρτη που είχε δοθεί το Μάιο του 2016. Σύμφωνα με την ανάλυση που κάνουν στον τρίτο όροφο των γραφείων της ΝΔ, η φράση «if necessary» (εφόσον χρειαστεί) όχι μόνο θα παραμείνει στο κείμενο που θα υιοθετηθεί μετά την συνεδρίαση, αλλά θα ενισχυθεί και με νέες προϋποθέσεις, καθιστώντας ακόμα πιο πολύπλοκο το όλο ζήτημα.
Στο πλαίσιο αυτό στη ΝΔ χαρακτηρίζουν «μια όχι και τόσο θετική εξέλιξη» την περίφημη γαλλική πρόταση. Στέλεχος που παρακολουθεί πολύ κοντά τη διαπραγμάτευση σημειώνει στο liberal.gr ότι η πρόταση της Γαλλίας δημιουργεί και νέα «if», τα οποία μπερδεύουν ακόμα περισσότερο την ελληνική θέση.
«Εάν η ελληνική οικονομία για παράδειγμα αναπτύσσεται ταχύτερα από τους προβλεπόμενους ρυθμούς, σύμφωνα με την γαλλική πρόταση, θα είναι αμφίβολο αν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους ισχύσουν, μια και σύμφωνα με το γαλλικό πλαίσιο, δε θα τα έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία, παραδοχή απολύτως στρεβλή» ξεκαθάριζε η ίδια πηγή.
