Η κρίση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας προσθέτει ακόμη μια ψηφίδα στο νέο μωσαΐκό δεξιότερα από τα όρια της ζώνης γαλάζιας κυριαρχίας στο εκλογικό φάσμα. Οι κινήσεις των δυνάμεων που βρίσκονται σε αυτή τη δεξαμενή έχουν αποκτήσει προ πολλού πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά.
Από τις πρωτοβουλίες των μικρότερων κομμάτων προεξάρχουσας της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, προοιωνίζονται συμφωνίες με σαφή επιδίωξη την δημιουργία αντίμετρων που θα αποτρέψουν την σύνθλιψη από τις μυλόπετρες του δικομματισμού.
Ταυτοχρόνως φαίνεται να αναζητείται το «αντίδοτο» στις ανακατατάξεις που επιφέρει το ξεκαρτάρισμα του Αρείου Πάγου, καθώς οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν την απήχηση να συμπιέζεται.
Στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, στην πλευρά Βελόπουλου με την οποία Ηρώδου Αττικού και Πειραιώς αποκλείουν κάθε μορφής, μετεκλογική συνεργασία, είναι ήδη στα σκαριά το πρώτο ντιλ με την Πατριωτική Ένωση των Μπογδάνου, Εμφιετζόγλου, που κόπηκε από το πρώτο τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Την ίδια διαδρομή ενδέχεται να ακολουθήσει και η Αφροδίτη Λατινοπούλου, της οποίας το νεοιδρυθέν κόμμα της επίσης αποβλήθηκε από την εκλογική διαδικασία. Μια συμμαχία που εφόσον ολοκληρωθεί αποβλέπει την αύξηση των εκλογικών δυνάμεων και στην συντονισμένη τόνωση της συσπείρωσης που στη δημοσκόπηση της GPO για τα Παραπολιτικά βρίσκει την Ελληνική Λύση μόλις στο 3,1% καταγράφοντας μάλιστα απώλειες σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη έρευνα.
Αυτή η κινητικότητα είναι προφανές ότι αναζητά την ασφαλέστερη οδό με την οποία θα αποτυπωθούν και στην κάλπη τα ευρήματα από άλλες έρευνες, μέσω των οποίων αναδεικνύεται το προβάδισμα που έχει το κόμμα Βελόπουλου για να γίνει το «μαντρί» για την ευάριθμη ομάδα των «ορφανών» από το αποκλεισμένο πλέον μόρφωμα του Ηλία Κασιδιάρη.
Η ακτινογραφία της διασποράς της συγκεκριμένης ομάδας στοιχειοθετεί μια άκρως αποκαλυπτική πολιτική «διάγνωση». Η πλειοψηφία από τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες σε μέτρηση της MRB, εμφανίζεται να επιλέγει την Ελληνική Λύση ως εναλλακτική στην προτίμηση για την ψήφο τους στις 21 Μαΐου. Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η αμέσως επόμενη επιλογή των συγκεκριμένων ψηφοφόρων, η οποία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν απήχε από την ψηφοφορία για την τροπολογία με την οποία υψώθηκε το δημοκρατικό τείχος από τον Άρειο Πάγο στο πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο του Νίκου Μιχαλολιάκου. Η διασπορά προς την εγγύτερη πλευρά της Νέας Δημοκρατίας δεν αντιπροσωπεύεται παρά από ένα ελάχιστο ποσοστό, καθώς η πλειονότητα της συγκεκριμένης ομάδας ψηφοφόρων θεωρούν υπόλογο το κυβερνών κόμμα για την εκλογική «τιμωρία».
Παρόλα αυτά ο επικεφαλής της δημοκρατικής εξαίρεσης, ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει στο αφήγημα που απευθύνεται σε «σανοφάγους» ότι δήθεν ο στόχος της κυβερνητικής πρωτοβουλίας ήταν να κοπούν, σε συνεργασία με τον Άρειο Πάγο, κατά παραγγελία τα δεξιά κόμματα.
Υλοποιώντας τη στρατηγική της πολιτικής ευτέλειας και της υποτίμησης της νοημοσύνης του εκλογικού σώματος ο κ. Τσίπρας ξιφουλκεί εναντίον της κυβέρνησης, λανσάροντας το πύρινο κατηγορητήριο για αντιδημοκρατικό αποκλεισμό κομμάτων. Επιλέγοντας κατά τα γκαιμπελικά πρότυπα, την βολική απόκρυψη ότι το δικαστικό μπλόκο γίνεται για τυπικούς λόγους, δηλαδή στη βάση της ονοματοδοσίας και των σημάτων.
Τη ρετσινιά στον βαρύτατα εκτεθειμένο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει ακόμη πιο μελανή το ξεμπρόστιασμα που του επεφύλαξε ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, την άποψη του οποίου ο Αλέξης Τσίπρας επικαλείτο κατά συρροήν στη γραμμή άμυνας που είχε δημιουργήσει.
Σύμφωνα με την καταγγελία του κ. Αλιβιζάτου στον ΣΚΑΪ, ο «ισόβιος» επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε με την άρνηση του, την δημοκρατική πρωτοβουλία να συνταχθεί ένα κοινό πόρισμα το οποίο θα υποβαλλόταν από τα τρία κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στον Άρειο Πάγο. Λειτουργώντας μικρόψυχα ο Αλέξης Τσίπρας αποδυνάμωσε την ισχύ του μηνύματος που θα εξέπεμπε το πολιτικό σύστημα απέναντι στη νέα εκδοχή του ναζισμού.
