Του Γιάννη Σιδέρη
Το… «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους», η Novartis ξεφουσκώνει με δόσεις, για να μην ακουστεί άπαξ κι εκκωφαντικά, ο θόρυβος της παταγώδους αποτυχίας. Δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος οπλισμένος με νομικές γνώσεις για να υποπτευτεί ότι κουκουλοφόροι μάρτυρες δεν διέθεταν στοιχεία, αφού οι μαρτυρίες τους περιορίζονταν στο «άκουσα», «μου είπαν», «εκτιμώ», «η αγορά λέει», κλπ. Εν διατεταγμένη υπηρεσία έδειχναν.
Η κυβέρνηση θα βρεθεί απολογούμενη και γι' αυτή την προφανή και πασιφανή μεθόδευση όταν απέλθει της εξουσίας, καθώς κάποιων η αξιοπρέπεια δόθηκε βορά στον αφηνιασμένο ιντερνετικό όχλο. Η εντύπωση που προκάλεσε η σκηνοθεσία στη Βουλή με τις δέκα κάλπες, δεν ξεθωριάζει με τη διοικητική πράξη «η υπόθεση ετέθη στο αρχείο».
Αν προσμετρήσει κάποιος και την αντίδραση του ΚΙΝΑΛ, που καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι « απέφυγε να ερευνήσει ουσιαστικά το πραγματικό σκάνδαλο με την εκτόξευση των φαρμάκων στο οποίο εμπλέκονται και υπουργοί της», και το οποίο καταλήγει ότι «η σκευωρία θα καταπέσει απόλυτα και οι εμπνευστές της θα λογοδοτήσουν», κατανοεί κανείς ότι η αντίθεση θα είναι ανειρήνευτη και θα έχει μέλλον. Κάποιοι θα βρεθούν ηθικά εκτεθειμένοι και πολιτικά απομονωμένοι. Με τι «πρόσωπο» θα καταγγέλλουν το ΚΙΝΑΛ γιατί δεν είναι συνεργάσιμο μαζί τους;
Και καλά, ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του ήταν μικροί το «βρώμικο 89», δεν είχαν παραστάσεις. Άλλωστε… μισούν τον καπιταλισμό, και είναι πεπεισμένοι ότι όσοι τον αντιπροσωπεύουν φέρνουν εκ γενετής το προπατορικό αμάρτημα της δωροδοκίας! Ο κ. Δραγασάκης όμως που ήταν υπουργός το «βρώμικο 89» (του Κουβέλη δεν του περνούσε ως ξένο σώμα) δεν τους ενημέρωνε για την τραυματική κατάληξη που είχε για την Αριστερά εκείνη η βλακώδης σκευωρία με τα πάμπερς που πιτσίκαραν; Άλλωστε και τότε υπήρχαν φορολογικοί παράδεισοι για να κατατεθούν τα χρήματα ενδεχόμενης δωροδοκίας.
Το κλειστό του Γαλατσίου συγκέντρωσε… μέγα πλήθος και πάθος, φερμένο με πλήθος πούλμαν από την επικράτεια. Αποτέλεσμα μηδαμινό, καλυφθέν με θεατρινίστικο ενθουσιασμό. Ο αριθμός των συγκεντρωθέντων (σε μια ομιλία ελεύθερης προσέλευσης), ήταν περίπου ίδιος με τον (δεσμευτικό) αριθμό των εκλεγμένων συνέδρων, που υποδέχτηκε μια βδομάδα πριν η κα Γεννηματά στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ.
Παρόλα αυτά, οι όποιοι κρίνοντες και επικρίνοντες, δεν θα διανοούμασταν να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τον Πρωθυπουργό, που έγραψε στο twitter για το Γαλάτσι: «Από τιποτένιος πολιτικός της σφαλιάρας, σε τιποτένιο άνθρωπο. Τελικά σε λυπάμαι»!
Αψύς ο λόγος της, δεν μας εκφράζει αισθητικά, αλλά συμβαίνουν αυτά. Οι πρώην σύντροφοι δικαιούνται στην οργή τους όταν βλέπουν ότι οι κόκκινες γραμμές είναι από πλαστελίνη και σου επιτρέπουν να σουλατσάρεις με πρωτοφανή άνεση και προπέτεια από τον Καμμένο στον Τζουμάκα.
Η συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων, αντί να είναι η λαμπερή βιτρίνα ενός κυβερνώντος κόμματος με προσωπικότητες κύρους που θα επιβεβαίωναν την πολιτική του επικυριαρχία (αυτή που βαυκαλίζεται ότι έχει), τσακίστηκε στην ποδιά της Μυρσίνης και αμφισβητήθηκε στην οικονομική λαμπρότητα του Πέτρου – αυτού της διαπλοκής ντε, που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε δριμέως όταν πλησίαζε θρώσκων την εξουσία.
Προσπαθεί αγχωτικά να βρει ένα πρόσωπο κύρους, έστω έναν επιφανή υπουργό να κοσμήσει το ψηφοδέλτιο, αλλά ως τώρα επί ματαίω. Ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου του απάντησαν «Παρελθέτω απ'' εμού το ποτήριον τούτο». Ο μεν πρώτος γιατί ο μόνος ικανός λόγος για να μετοικήσει στην Ευρώπη θα ήταν η τήβεννος του Επιτρόπου, η δεύτερη για να μη χρεωθεί μια αποτυχία στην αρχή της πολιτικής της καριέρας. Οι δημοσκοπήσεις παραδόξως δεν την αναδεικνύουν, παρά το ευειδές της εμφάνισης και τα εκθειαστικά λόγια των φιλικών προς την κυβέρνηση Μέσων.
Υπόθεση Πετσίτη. Ο Μανόλο έμπαινε ως άνθρωπος του Μαξίμου στη ΔΕΠΑ, στην οποία η ELFE Λαυρεντιάδη χρωστούσε 120 εκατομμύρια. Ο ίδιος ήταν και φορολογικός αντιπρόσωπος δικηγόρων του Λαβρεντιάδη, οι οποίοι σχετίζονταν με τη δικηγορική φίρμα του Αρτεμίου. Με τον τελευταίο ο Νίκος Παππάς είχε μεταβεί το στη Βενεζουέλα για ζαρζαβατικά, ενώ ο φωτογραφικός φακός τον έχει συλλάβει και εξερχόμενο του Μαξίμου.
Παράλληλα η κα Αναστασία Ξεπαπαδέα, πριν αναλάβει Γενική Γραμματεύς για την καταπολέμηση της Διαφθοράς, ως ειδική συνεργάτης του υπουργείου Δικαιοσύνης, αντιδικούσε με το ελληνικό Δημόσιο μέσω του δικηγορικού γραφείου του κ. Αρτεμίου. Σαφώς νόμιμη και νομότυπη ενασχόληση.
Όμως… το σύμπαν, που θα έλεγε και ο Κοέλιο (προφανώς ευρισκόμενο σε πολύ… σκαμπρόζικη διάθεση), συνωμότησε, και μια ομάδα κυβερνητικών αποκαλύφθηκε ότι περιστρέφονταν γύρω από τα πρόσωπα Λαυρεντιάδη και Αρτεμίου. Ανεξιχνίαστες οι βουλές του σύμπαντος - αλλά όχι των εισαγγελέων!
Εν τέλει, οι ειδήσεις που μας απασχόλησαν τις τελευταίες ημέρες και αφορούσαν την κυβέρνηση είναι όλες καταστροφικές γι'' αυτή. Ο ανοίκειος μακιαβελισμός έγινε βρόχος, την παρασύρει και την πνίγει. Και μάλλον έτσι θα πάει ως το τέλος.
