Εγεννήθη ημίν… νέος Αντρέας. Το αν αποτελεί καρικατούρα του Μεγάλου θα αποφανθεί ο λαός την ημέρα των εκλογών. Πάντως, χθες στο πασοκικό κεφάλαιο «Συμβόλαιο για την Αλλαγή», αναφώνησε και το θρυλικό σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», προσθέτοντας το «σε όλους» για να… διαφοροποιηθεί!
Παράδοξο που δεν βρέθηκε κάποιος από τους ακροατές να του φωνάξει «Αλέξη δώσ’ τα όλα» για να συμπληρωθεί η πασοκική παρωδία.
Πλούσια τα ελέη του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ρεπλίκα του προγράμματος Θεσσαλονίκης. Μεταξύ άλλων θα ανακτήσει το Δημόσιο τον έλεγχο της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ (ενώ απαγορεύεται με νόμους που έχει περάσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ), και θα καταστήσει την Εθνική τράπεζα δημόσιο πυλώνα.
Παράλληλα, θα καταργήσει την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής από φέτος κιόλας, θα καταργήσει την πανεπιστημιακή Αστυνομία (που είναι ανύπαρκτη), θα ανεβάσει το αφορολόγητο (όπως είχε τάξει και δεν έκανε την πρώτη φορά), θα μειώσει τον ΦΠΑ σε πλείστα προϊόντα (όπως πάλι είχε τάξει και δεν έκανε τη πρώτη φορά), θα ρυθμίσει τα χρέη, θα αναστείλει τους πλειστηριασμούς, θα αυξήσει τη χρηματοδότηση για ΕΣΥ και Παιδεία.
Οπωσδήποτε βεβαίως θα αυξήσει και τους μισθούς δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, όπως και τις συντάξεις, καθώς και τόσα άλλα που η… ζάλη της ευωχίας δεν βοηθά να απαριθμηθούν.
Ο θεσμικός κληρονόμος του Αντρέα, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, προκληθείς στον Σκάι λίγο αργότερα, ανέφερε με λίγες φράσεις την προσφορά του ΠΑΣΟΚ στα 80s, θυμήθηκε την σεισάχθεια και τα κόκκινα δάνεια του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια τις υποκλοπές της ΝΔ, ενώ χαρακτήρισε τον Τσίπρα με όσα κάνει και λέει ως «τυμβωρύχο του Αντρέα».
Αυτά όμως εν ολίγοις. Δεν προσέφυγε την ανασκαφή του πασοκικού παρελθόντος. Έφερε την κουβέντα στο σήμερα, λέγοντας ότι βρισκόμαστε στο 2023, σε μια νέα εποχή, και πρέπει να τοποθετηθούμε για την σύγχρονη Ελλαδα. Ο λαός και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θέλουν λύσεις, και οι λύσεις δεν έρχονται με τα συνθήματα.
Σήμερα μάλλον θα μάθουμε και το πρόγραμμα του Ανδρουλάκη, αλλά ο έως τώρα πολιτικός του λόγος δείχνει πως απέχει από τον κραυγαλέο και ανερμάτιστο λαϊκισμό του Τσίπρα, αν και μιλάει και αυτός για «γενναίες κοινωνικές αλλαγές».
Όμως το πρόβλημα του Ανδρουλάκη είναι κομβικό. Άπτεται της δημιουργίας βιώσιμης κυβέρνησης, η οποία θα προσμετρήσει και για την ανοδική συνέχιση του κόμματός του, και ενδεχομένως της δικής του παραμονής στην ηγεσία του κόμματος. Γιατί αν δεν συμπράξει με τον πρώτο σε συγκυβέρνηση και πάμε σε δεύτερες, το ΠΑΣΟΚ λογικά θα συρρικνωθεί αφού θα κρίνεται το μέγιστο διακύβευμα, η διακυβέρνηση της χώρας. Και ο ίδιος στο συνέδριο θα κληθεί να δώσει απολογισμό.
Είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή η ανάλυση που κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Σεχταριστικά δήλωσε, αν ο Μητσοτάκης με τον ελιτισμό του και ο Τσίπρας με τον λαϊκισμό του θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί ας υπογράψουν «προγαμιαίο συμβόλαιο». Αλλά με το ΠΑΣΟΚ δεν θα κάνουν κυβέρνηση!
Παράλληλα, υποστήριξε ότι και οι δύο κρίθηκαν και απέτυχαν. Μα αν ο λαός δώσει πάνω από 30% στον Μητσοτάκη και γύρω στο 30% στον Τσίπρα, ποιος θα τους κρίνει ότι απέτυχαν; Το κόμμα του 10-12%.
Αυτός ο μικρομεγαλισμός θα είχε λογική βάση εάν το ΠΑΣΟΚ πλησίαζε το 20%, ώστε να καταστεί ατελέσφορη η προσφυγή σε δεύτερες εκλογές. Στην περίπτωση αυτή θα είχε τον «όγκο», τη δύναμη, να αποκλείσει τους αρχηγούς των δύο μεγάλων από την πρωθυπουργία.
Το εντυπωσιακό είναι ότι προϊόντος του χρόνου δείχνει να επιτίθεται όχι μόνο στα κόμματα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ (λογικό θα ήταν, προεκλογική περίοδος γαρ) αλλά να σκληραίνει στη στάση του μην αφήνοντας την παραμικρή πιθανότητα να συναινέσει στην πρωθυπουργοποίηση ενός εκ των δύο.
Είναι τόσο κάθετος που αδυνατεί κανείς να χαρτογραφήσει την πολιτική του στόχευση. Μοιάζει πάντως να παίζει ρώσικη ρουλέτα με τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και το δικό του μέλλον ως προέδρου, μετά τις δεύτερες εκλογές που θα την έχει προκαλέσει ο ίδιος.
