Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Αλέξης Τσίπρας από την Κρήτη έκανε έναρξη του τελικού ρεσάλτου προς άλωση της Κεντροαριστεράς, με υψιπετείς λυρικές εξάρσεις και ανιστόρητες πολιτικές αναφορές.
Από το χωριό Χουδέτσι και με μια γλώσσα που προσπαθούσε να υιοθετήσει το κρητικό ιδιόλεκτο, κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι «πήδαγε σαν φουριάρικο κατσίκι για να αποφύγει την τηλεμαχία». Εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι «όσο θα ζυγώνουν οι ώρες προς την εκλογική αναμέτρηση» να ξέρουν οι Κρητικοί ότι «θα είναι πολλά εκείνα τα θεριά που θα θελήσουν αυτές τις ψυχές να αλλοιώσουν». Επίσης κατά τον ίδιο, η μάχη που έδωσε η κυβέρνηση απέναντι ακόμα και σε θεριά, ήταν μια κατάθεση ψυχής.
Σημαδιακό είναι ότι την περηφάνια της πάλης με τα θεριά, την μνημόνευσε ανήμερα της ημέρας που είχε εκφωνήσει το εξίσου γενναίο «go back» στο θεριό Μέρκελ. Εκ των υστέρων είδαμε τη μάχη που έδωσε στα μαρμαρένια αλώνια με το θεριό την Καγκελάριο ( δηλαδή είδαμε τη ντροπερή ήττα που υπέστη άνευ καμιάς θεριώδους μάχης …).
Κάποιοι από τους λογογράφους του ξεπατίκωσαν τον Καζατζάκη - και αυτό είναι βέβαια κατ΄ αρχάς θετικό. Ανάγκα και Συριζαίοι πείθονται. Από τα φυλλάδια της ΚΝΕ και τις απαγγελίες αντιιμπεριλαιστικών τσιτάτων, αναγκάστηκαν να ξεψαχνίσουν τη γλώσσα Καζαντζάκη για να θέλξουν συναισθηματικά τους Κρητικούς!
Παράλληλα εν τη ρύμη του λόγου του υποστήριξε «Αυτό που εμείς ονομάζουμε Προοδευτική Συμμαχία σε όλη την Ελλάδα είναι αυτό που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το ''74 και μετά στην Κρήτη δίνει πρωτιές και μεγάλες νίκες σε όλες τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, σε όλες τις κάλπες σε όλους τους νομούς της Κρήτης».
Ο ισχυρισμός αποτελεί ιστορική λαθροχειρία. Αυτό «που δίνει πρωτιές και νίκες σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 74», λέγεται «Δημοκρατική Παράταξη» (ο όρος είναι ιστορική καταγραφή, όχι ότι τα άλλα κόμματα δεν είναι δημοκρατικά) και όχι «Προοδευτική συμμαχία».
Και σίγουρα - καλώς ή κακώς - μεταπολιτευτικά την εκπροσώπησε ο Αντρέας και το πολιτικό «απαράτ» του ΠΑΣΟΚ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο κ. Μπίστης, ο κ. Λιάκος, η κα Ρεπούση. Και πολύ περισσότερο δεν την εκπροσώπησαν η κα Κουντουρά, η κα Παπακώστα και ο κ. Κόκκαλης (στον εκ των ΑΝΕΛ αναφερόμαστε. Ο νεότερος κ. Κόκκαλης, όντως διά της οικογένειας του, εκπροσώπησε αρκούντως κερδοφόρως τη δημοκρατική παράταξη, ήτοι τις δημόσιες «δουλειές» του ΠΑΣΟΚ της φθοράς).
Επίσης το πρότυπο του κ. Τσίπρα, ο Αντρέας δεν ζητιάνευε αντιδεξιές ψήφους στην Κρήτη, κάνοντας αναφορές στην εκλογική επιρροή που είχε κάποτε η Ένωση Κέντρου. Πρόβαλε το ΠΑΣΟΚ και τους καλούσε στο ΠΑΣΟΚ. Κατ΄ αναλογίαν ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να προβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τους καλεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι δεν το κάνει δείχνει ότι η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ για τον λαό έχει τελειώσει. Για τον λόγο αυτό έχει τελειώσει και για τον ίδιο.
Αν το ΠΑΣΟΚ διήρκησε τόσα χρόνια, είναι γιατί συσπείρωσε αυθόρμητα τον λαό κεντρώας και κεντροαριστερής τοποθέτησης, γιατί έδωσε εύκολα λεφτά στο λαό (και τον εκμαύλισε, άσχετα τι λέει τώρα ο λαός) αλλά και γιατί ως σύγχρονο κόμμα μπορούσε με κάποια υποφερτή ικανότητα να διαχειριστεί το κράτος.
Δεν είναι τυχαίο (και είναι κοινό μυστικό στους κόλπους της κυβέρνησης) ότι τα πιο ικανά στελέχη (υπουργοί, γραμματείς, διευθυντές οργανισμών, σύμβουλοι), είναι οι εκ του ΠΑΣΟΚ προσελθόντες. «Πιάνουν στο φτερό» τα θέματα, όπως μας είπε κάποιος παραδοσιακός Συριζαίος.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μικρό κόμμα μπροστά στη μεγάλη λαϊκή παράταξη, που τώρα οικοδομείται» είπε ο κ. Τσίπρας. Και γι' αυτό θέλει να απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ «στη μεγάλη λαϊκή παράταξη»
Βέβαια νομίζει ότι θα τον απορροφήσει. Η - καθόλου απρόσμενη σε όποιον είχε μάτια να δει - αντοχή του ΠΑΣΟΚ, και οι αντιδράσεις της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα πέσει αμαχητί, ούτε θα κάνει το λάθος να αποχωρήσει και να του αφήσει το πεδίο ελεύθερο, όπως έκαναν οι Λαφαζάνηδες, δεν προεικάζουν ανέμελο μέλλον για τον κ. Τσίπρα.
