Το νέο φρικώδες σκηνικό που σκιάζει τον πλανήτη, με το απόκοσμο σκηνικό θανάτου της Ιταλίας, με τον βουβό πονεμένο θρήνο της Ισπανίας, με την αγωνία της υπόλοιπης Ευρώπης, είναι σαν να αποδρά από σενάριο που μοιάζει να αντέγραψε εφιαλτικές σκηνές ταινιών επιστημονικής φαντασίας ενός δυστοπικού μέλλοντος, ή από εσχατολογικές ψεκασμένες θεωρίες αποκάλυψης.
Καθότι δεν είμαστε ειδικοί, μακράν ημών να αποδώσουμε εύσημα στην κυβέρνηση για τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας. Θα κριθεί κυρίως από τους ειδικούς στο τέλος της περιπέτειας, αλλά και από τον λαό - σε σύγκριση πάντα με τα πεπραγμένα και τα αποτελέσματα των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, κάποιων εκ των οποίων η τραγική ολιγωρία μετέτρεψε τα νοσοκομεία σε «κρεματόρια».
Εκείνο ωστόσο που διαπιστώνουμε, είναι ότι διαχέεται μια αίσθηση εμπιστοσύνης στην «κοινότητα», για τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέτρα που έλαβε δεν τα έθεσε υπό κάποιο ιδεολογικοπολιτικό (παραμορφωτικό της πραγματικότητας) πρίσμα, όπως έκαναν ο ανεκδιήγητος Μπόρις Τζόνσον ή ο τεχνοκράτης Εμανουέλ Μακρόν, και ολίγον η Άνγκελα Μέρκελ ( Ιταλία και Ισπανία δε σχολιάζονται. Είναι ειδικές περιπτώσεις που απλώς έχασαν το παιχνίδι της κρατικής διαχείρισης, αλλά δεν καθοδηγήθηκαν από ιδεολογικά κίνητρα).
Απλώς η κυβέρνηση φαίνεται ότι έκανε το απλό: Άκουσε τους ειδικούς με την συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία. Αυτοί αποφάσισαν κι αποφασίζουν και η κυβέρνηση μετατρέπει τις υποδείξεις τους σε κρατική πολιτική. Παράλληλα η ίδια έδειξε αποφασιστικότητα στην επιβολή των μέτρων. Το καταδεικνύουν οι περί τις εκατόν εβδομήντα συλλήψεις όσων παρέβησαν τις εντολές.
Έτσι εμπέδωσε την αίσθηση του επείγοντος και του αναπόφευκτου, στο οποίο πρέπει να υπαχθούμε και να υποταχθούμε, αποβάλλοντας την επικίνδυνη ελληναράδικη χαλαρότητα του «έλα μωρέ τώρα». Παράλληλα με τις συλλήψεις όσων παράκουσαν τις εντολές, ανάγκασε σε μια βίαιη συνειδητοποίηση ότι υπάρχει οργανωμένη Πολιτεία με νόμους και αποφάσεις, η παράβαση των οποίων έχει συνέπειες.
Το νέο σκηνικό με τον απόκοσμο τρόμο δεν επηρέασε τον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν τότε, στις πλατείες της αγανάκτησης, και παρ' όλη την αρχική, δήθεν συναινετική, στάση του Αλέξη, άρχισε να προσπαθεί να αποδομήσει αυτόν που θεώρησαν ως ισχυρό χαρτί. Τον ιατρό κ. Τσιόδρα, που τον χρωμάτισαν ως κυβερνητικό ενεργούμενο. Στα social media δια οικείων κονδυλοφόρων και πρόθυμων troll, ξεκίνησαν να λένε ότι πολιτικολογεί ασυστόλως – δε έλεγαν καθαρά υπέρ ποίου, αλλά υποδόρια εννοούσαν υπέρ κυβέρνησης.
Ο δε γνωστός πρώην βουλευτής Κυρίτσης… επιδημιολόγος… παγκοσμίου φήμης, ισχυρίστηκε ότι ο Τσιόδρας και η κυβέρνηση… κρύβουν κρούσματα (είναι ο ίδιος που με την επέλαση των διατεταγμένων στιφών του Ερντογάν στον Έβρο, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση έστησε παράσταση - δηλαδή όχι ο Ερντογάν!). Πρώην κυβερνητικά στελέχη, συμπεριφέρονται ενώπιον ενός παγκόσμιου θρηνητικού τρόμου με ανώριμες συνδικαλιστικές συμπεριφορές φοιτητικού αμφιθεάτρου!
Τα δε μεγάλα ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ, οι Τσίπρας και Τσακαλώτος, βγήκαν σε μια κακόηχη αντήχηση των πλατειών του 2014, απειλώντας την κυβέρνηση: «Μη διανοηθείτε να μη δώσετε το δώρο του Πάσχα». Η στήλη ειλικρινά θα ήταν παρά τω πλευρώ τους, θα το θεωρούσε ευπρόσδεκτο και θα το χειροκροτούσε, εάν πρότειναν στην κυβέρνηση να προσπαθήσει να βρει τρόπο για να δώσει το δώρο του Πάσχα στους εργαζόμενους. Όμως δεν κατανοούμε, από που κι ως που η απειλή του «μη διανοηθείτε»; Αν έχουν στην τσέπη τους λεφτά (ο Τσακαλώτος όλοι ξέρουμε ότι έχει, πιστεύουμε και ο Τσίπρας), ας βγάλουν να τα δώσουν. Μόνο έτσι θα δικαιολογείτο το «μη διανοηθείτε».
Βέβαια για να το δικαιολογήσουν την απειλή, διαχέουν το fake περί του περίφημου μαξιλαριού των 37 δις «ζεστού χρήματος» που μας άφησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν όπως τα εννοούν. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι χαμηλότοκο δάνειο - δάνειο επαναλαμβάνουμε - από τον ESM, για την περίπτωση που δεν θα μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές. Η διοχέτευσή του υπάγεται δηλαδή σε όρους και κανόνες. Σε αυτό το δάνειο προστίθενται τα αποθεματικά των Δημοσίων Οργανισμών και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που με αναγκαστικό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεούνται να τα καταθέτουν σε ενιαίο λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδας. Τα ποσά αυτά συμπληρώθηκαν και με τα «ματωμένα πλεονάσματα» που κάποτε κατήγγειλε ο Αλέξης, αλλά στην πρωθυπουργία του τα «μάτωσε» περισσότερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αιθεροβατεί, θεωρώντας ότι μπορεί να επαναλάβει το 2014. Μάλλον είναι εκτός κλίματος εποχής. Στο πλανητικό γεγονός που αντιμετωπίζουμε η «σκληρή αντιπολίτευση» τον εκθέτει. Όχι μόνο δεν εισακούεται αλλά εκνευρίζει. Η «τέχνη της σιωπής» του Αβά Πριβέρ θα ήταν το καλύτερο «πολιτικό» βιβλίο που θα μπορούσαν να διαβάσουν αυτές τις ημέρες της απομόνωσης, γιατί η σιωπή τους είναι η μόνη επένδυση που μπορούν να κάνουν τέτοιες ώρες για το μέλλον τους.
