Του Γιάννη Σιδέρη
Η κοινοβουλευτική διαδικασία αποκτά πινελιές ενός γκροτέσκου σκηνικού που θα διασκεδάσει στο εξής το φιλοθεάμον κοινό, παρότι θα απομειώσει περαιτέρω τον ούτως ή άλλως ισχνό σεβασμό της κοινής γνώμης στο πολιτικό σύστημα.
(Παράλληλα δίνει και έμπρακτα μαθήματα στο τμήμα της αντιπολίτευσης που προσερχόταν εθελουσίως και αφελώς να καλύψει τα ρεπό Καμμένου σε επίμαχα νομοσχέδια, παρέχοντας έτσι στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να παρουσιάζει ψευδή εικόνα σταθερότητας και κοινοβουλευτικής αριθμητικής επάρκειας).
Το ασταθές κυβερνητικό βάθρο τρίζει τώρα που ο Πάνος Καμμένος αποφάσισε να δείξει εμπράκτως τη δυσαρέσκειά του, επινοώντας καψώνια στην κυβέρνηση με την άρνηση να στηρίξει νομοσχέδια.
Στην ονομαστική ψηφοφορία στην επιτροπή ΔΕΚΟ για τον υποψήφιο της αρχής διασφάλισης ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση, η υποψηφιότητα του κ. Κυπριανού συγκέντρωσε 10 ψήφους θετικές και 11 αρνητικές. Εκ των 11 οι πέντε ήταν «παρών», και ως εκ τούτου διά της αλχημιστικής γνωμάτευσης του προέδρου της Βουλής δεν συνυπολογίστηκαν ως «κατά». Ο υποψήφιος εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία μέσα σε γενικό κομφούζιο.
Το δεύτερο σκερτσώδες επεισόδιο αφορούσε νομοσχέδιο ΑΣΕΠ, και το πρώτο που ήρθε μετά την αποχώρηση Καμμένου. Οι ΑΝΕΛ μπλόκαραν τα τρία πρώτα άρθρα, στα οποία αντιτίθετο συνολικά και η αντιπολίτευση. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βαρεμένος τα εξαίρεσε θέτοντάς τα σε ονομαστική ψηφοφορία για να ψηφίσουν και οι ανεξάρτητοι βουλευτές, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.
Δεν θα επιμείνουμε στα κουραστικά διαδικαστικά, άλλωστε αυτά αξίζει να τα βλέπει κάποιος ως θέαμα στην τηλεόραση. Απλώς θα υπομνήσουμε ότι ο εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ έλειπε από την αίθουσα λόγω μιας γκαζόζας που τον οδήγησε στη τουαλέτα, και ο προεδρεύων θεώρησε δεοντολογικό να προσμετρήσει εν τη απουσία του ως θετική την ψήφο του, γεγονός που προκάλεσε νέες φωνασκίες, σε μια Βουλή που τείνει να αναβιώσει σκηνές προχουντικής ευτέλειας – ή σύγχρονου… νηπιαγωγείου! (Τουλάχιστον προχουντικά υπήρχε ειλικρινές πολιτικό πάθος).
Εισήλθαμε σε μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση: Η κυβέρνηση έχει φρεσκότατη ψήφο εμπιστοσύνης και την ίδια στιγμή στερείται κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Βέβαια ο κ. Βούτσης μίλησε για «προσώρας μειοψηφία». Προφανώς κάποιοι εκ των ανεξάρτητων θα ενταχθούν στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (Παπακώστα, Κουντουρά, Κόκκαλης), αλλά 151 δεν αναμένεται να συμπληρώσει.
Έκτοτε, κάθε που θα έρχεται νέο νομοσχέδιο, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 145 (άντε 148-49), θα υπάρχει ονομαστική ψηφοφορία για να διαπιστωθεί και η ύπαρξη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Η κυβέρνηση αισιοδοξεί ότι θα δέσει στο κοινοβουλευτικό της άρμα τους ανεξάρτητους βουλευτές για δύο λόγους:
Ο πρώτος γιατί θα αναγκάζονται να ψηφίζουν αφού τα νομοσχέδια θα είναι είτε κοινωνικής υφής (π.χ. νόμος πρώτης κατοικίας), είτε θεσμικών αλλαγών ουδέτερης επικινδυνότητας (π.χ. σύνταγμα). Ο δεύτερος είναι ότι οι ανεξάρτητοι βουλευτές έχουν μειωμένες πιθανότητες επανεκλογής τους, και γι αυτό θα προσπαθήσουν να επιμηκύνουν το χρόνο αποχαιρετισμού του Κοινοβουλίου – και του μισθού τους.
Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει περί πολλού τη λειτουργία του κοινοβουλίου. Ο βασικός πυρήνας που λαμβάνει τις αποφάσεις, διαχρονικά ερμήνευε το κοινοβούλιο ως εργαλείο της «αστικής τάξης» για να διαιωνίζει την επικυριαρχία της, ενώ η «δημοκρατία του λαού» προϋποθέτει μορφές άμεσης δημοκρατίας.
Εκ των ανωτέρω, δεν έχει πρόβλημα να αφήσει αυτή την κατάσταση να διαιωνίζεται έως ότου έρθει το συνταγματικό πλήρωμα του χρόνου κήρυξης εκλογών. Η θεσμική διαστρέβλωση δεν τον απασχολεί. Σημασία έχει ότι θα έχει ευχαριστημένους τους βουλευτές του που θα απολαμβάνουν τον μισθό τους, ενώ δια της τροφοδοσίας του δημοσίου με υπαλλήλους και κρατικά στελέχη, θα προσθέτει ψήφους στο εκλογικό του ακροατήριο (Σε αυτό βέβαια δεν είναι ο πρώτος διδάξας. Απλώς αλλιώς περίμενε κανείς το «ηθικό πλεονέκτημα»).
Παράλληλα θα έχει την ευχέρεια να προτείνει ο ίδιος πρόσωπο της επιλογής του για Ευρωπαίο επίτροπο για θέματα εξωτερικής πολιτικής - στη θέση Μογκερίνι (σενάρια για ΓΑΠ, ο οποίος μάλλον θα γίνει ευμενώς δεκτός από τις Βρυξέλλες και ίσως δημιουργήσει πρόβλημα εντυπώσεων στο ΚΙΝΑΛ).
Ωστόσο η παρούσα κοινοβουλευτική κωμωδία αποκτά τη δική της δυναμική στο κοινωνικό σύνολο. Πολύ περισσότερο που αντανακλάται στο ισχυρό ηχείο των social media. Ο πρώην φιλικός στον ΣΥΡΙΖΑ χώρος, που τα μάλα ενίσχυσε την επέλασή του προς την εξουσία, εντοπίζει με γέλωτα κάθε συριζαίικη παραδοξότητα, και την αντανακλά ενισχυτικά.
Έτσι η κυβέρνηση κινδυνεύει να γίνει, εκτός από στόχος κριτικής για παραθεσμική συμπεριφορά, και πομπός γενικευμένης θυμηδίας. Αυτό θα είναι περισσότερο μειωτικό της οργής που συγκεντρώνει από τους αντιπάλους της. Θα το αντέξει;
