Το ενδεχόμενο να μετατραπεί το συνέδριο σε πεδίο… μάχης και ιδεολογικοπολιτικού ξεκαθαρίσματος, την ώρα που επιχειρεί να πείσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αναλάβει τις… τύχες της χώρας, προκαλεί αγωνία στον Αλέξη Τσίπρα που επιλέγει να μεταφέρει την υποβόσκουσα σύγκρουση στην κεντρική πολιτική σκηνή, αδιαφορώντας για τις κρίσεις που εξελίσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αναφορές του στο Πολιτικό συμβούλιο χαρακτηριστικές.
Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και στην περίπτωση της πανδημίας, επιλέγει να δημιουργήσει συνθήκες αντιπαράθεσης και σκληρού ροκ. Και την ώρα που η εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία προκαλεί παγκοσμίως αναταράξεις γεωπολιτικές και κυρίως οικονομικές αναπαράγει μια διχαστική ρητορική, επιδιώκοντας να επαναφέρει και τα ταξικά πρόσημα των διαχωριστικών γραμμών της περιόδου 2011 - 2014 που χρησιμοποίησε και ως κυβέρνηση τα επόμενα 4,5 χρόνια.
Στο πλαίσιο αυτό εξακολουθεί να υποστηρίζει πως η ακρίβεια αποτελεί ευθύνη της Κυβέρνησης και κυρίως του Κυριάκου Μητσοτάκη με συνθήματα περί «νεοφιλελεύθερης Δεξιάς» που αδιαφορεί για τους πολίτες και συνδιαλέγεται με την κατά Τσίπρα, Ελίτ. Προχωρά δε σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων μέσα από προτάσεις που χαϊδεύουν αυτιά και επιχειρούν να ικανοποιήσουν, σε επίπεδο συγκατάβασης, όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες και κοινωνικές ομάδες. Βάζοντας μάλιστα στο παιχνίδι της ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ και τη μεσαία τάξη που αφαίμαξε ως κυβέρνηση.
Και αυτό τη στιγμή που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως για παράδειγμα ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή Φρ. Κουτεντάκης (ο οποίος διορίσθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση του οποίου υπηρέτησε) ζητούν σύνεση, συναίνεση και διαχείριση των δημοσιονομικών με ιδιαίτερη προσοχή. Είναι ενδεικτικές οι αναφορές που γίνονται στην έκθεση του Γραφείου του οποίου το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι επικεφαλής αφού τονίζεται πάνω από όλα ότι η επαναφορά της δημοσιονομικής ισορροπίας αποτελεί μείζονα προτεραιότητα καθώς και ότι οι επεκτατικές παρεμβάσεις πρέπει να είναι προσωρινές και να περιοριστούν αποκλειστικά στην απορρόφηση του αυξημένου ενεργειακού κόστους με στόχευση στις ευάλωτες ομάδες.
Δεν παραλείπει να ξεκαθαρίσει πως πρέπει να αποφευχθούν οριζόντιες παρεμβάσεις καθώς και μόνιμα μέτρα δημοσιονομικής χαλάρωσης που δεν σχετίζονται με το ενεργειακό κόστος.
Η έκθεση δεν σταματά εδώ. Συνεχίζει με αναφορές όπως ότι
- Κατανοούμε ότι η έντονη πολιτική πόλωση που επικρατεί δεν ενθαρρύνει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα. Όμως η παράδοση της δημοσιονομικής πλειοδοσίας δεν καθιστά λιγότερο επιτακτική την ανάγκη προετοιμασίας απέναντι σε προκλήσεις με άγνωστη διάρκεια και έκβαση.
- Η δημοσιονομική ασφάλεια της χώρας απαιτεί μια ελάχιστη πολιτική συναίνεση πάνω στους κύριους άξονες στρατηγικής που θα ενισχύσει το κλίμα οικονομικής εμπιστοσύνης, θα βελτιώσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, και κατ’ επέκταση θα καταστήσει περισσότερο διαχειρίσιμες τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.
- Αν η χώρα μας οδηγηθεί σε νέα αύξηση του δημόσιου χρέους, κινδυνεύει να αντιμετωπίσει δυσάρεστες δημοσιονομικές καταστάσεις.
Όμως η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα οδηγεί σε κινήσεις όπως αυτές της περιόδου της πανδημίας που όμως δεν προκάλεσαν την αντίδραση των πολιτών ούτε και την αγανάκτηση που θα οδηγούσε στις νέες πλατείες και το κύμα επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Και αυτή τη φορά η αγωνία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει πιο βραχυπρόθεσμη στόχευση που δεν αφορά τις εκλογές που ο ίδιος υποστηρίζει ότι θα γίνουν σύντομα αλλά τα εσωκομματικά του. Άλλωστε σε αυτά οφείλεται και το αίτημα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες που είθισται να λειτουργεί ως μοχλός συσπείρωσης των ψηφοφόρων στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας.
Στα μέσα Απριλίου, λίγο πριν το Πάσχα έχει οριστεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που εκκρεμεί από την επομένη των εθνικών εκλογών του 2019. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίσθηκε πρόσφατα διατεθειμένος να ρίξει το γάντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει αντίπαλος για τη θέση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να υλοποιήσει και τη σκέψη για μετατροπή του κόμματος σε αρχηγικό.
Έχοντας καταφέρει να πάρει τη συναίνεση των περισσοτέρων τάσεων (Προεδρικοί, ΡΕΝΕ, Πασοκογενείς και Γεφυροποιοί έχουν συνταχθεί με την πρόταση Τσίπρα που θα τεθεί προς έγκριση στο συνέδριο) εκτίμησε ενδεχομένως πως και οι της Ομπρέλας, μπροστά στο εσωκομματικό αίτημα της συσπείρωσης θα υπαναχωρήσουν και δεν θα αντιδράσουν.
Η πρόσφατη μάζωξη δημοσιογράφων από τα στελέχη της Ομπρέλας έστειλε άλλα μηνύματα. Άλλωστε και όταν συζητήθηκε η πρόταση υπήρχαν αντιδράσεις που συνεχίσθηκαν σε επίπεδο αρθρογραφίας και αναρτήσεων στο διαδίκτυο. Τώρα ο Τσίπρας βρίσκεται (έχοντας ο ίδιος καθυστερήσει την πραγματοποίηση του συνεδρίου) μπροστά στο ενδεχόμενο η εσωκομματική σύγκρουση να σημειωθεί στο δρόμο για τις εθνικές εκλογές.
Και ακόμη και να προχωρήσει στο ξεκαθάρισμα που επιθυμεί διακαώς κινδυνεύει να αντιμετωπίζει το επόμενο διάστημα από τη μία τα εσωκομματικά πυρά από την άλλη μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που ο ίδιος έφερε στο πολιτικό σκηνικό μέσα από τα συνεχή αιτήματά του για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Όχι ο Αλέξης Τσίπρας δεν κινδυνεύει εντός ΣΥΡΙΖΑ. Όμως κινδυνεύει η συνοχή του κόμματος, κυρίως όμως το αφήγημα που έχει στήσει προκειμένου να πείσει πως είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να σώσει «ξανά» όπως αρέσκεται να επισημαίνει τη χώρα.
Τα όσα είπε στο πολιτικό συμβούλιο δείχνουν και την αγωνία του αφενός να δημιουργήσει ένα αντιπολιτευτικό αφήγημα πατώντας πάνω σε μια ακόμη διεθνή κρίση αφετέρου να μην ανοίξει… μύτη στο συνέδριο.
«Η έκρηξη της ακρίβειας που βιώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις εδώ και έξι μήνες με αποκλειστική ευθύνη του κ. Μητσοτάκη και των επιλογών του απειλεί την κοινωνία πλέον όχι μόνο με ενεργειακή φτώχεια αλλά και με μία νέα, ακόμα πιο βαθιά ανθρωπιστική κρίση» είπε προσθέτοντας πως «οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί στο κύμα ακρίβειας που μαστίζει από το Σεπτέμβρη την Ελλάδα. Μέχρι στιγμής ζούμε την ακρίβεια Μητσοτάκη, την ακρίβεια του πολέμου δεν την έχουμε δει ακόμα».
Βάζοντας τα γνωστά ταξικά πρόσημα ανέφερε ότι «η απροθυμία του κ. Μητσοτάκη να συγκρουστεί με τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια, τα άκρως ανεπαρκή μέτρα στήριξης και η ραγδαία συρρίκνωση του εισοδήματος έχουν βάλει την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη σε ένα ανεπίστρεπτο καθοδικό σπιράλ» υποστηρίζοντας πως «oι άνθρωποι ούτε θέλουν, ούτε μπορούν διότι απλά δεν θέλουν να συγκρουστούν με συμφέροντα και δεν πιστεύουν σε ένα ισχυρό κράτος προς όφελος του πολίτη, αλλά στην «αυτορρύθμιση των αγορών». Τα αποτελέσματα των αγορών τα βλέπουν οι πολίτες στους λογαριασμούς τους, στο σούπερ μάρκετ, με την υπογραφή Μητσοτάκη.
Συνέχισε δε λέγοντας «Κάθε μέρα που περνά οι πολίτες πλέον γνωρίζουν πως το επίδικο δεν είναι εάν θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να διώξει την κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. Θα κερδίσει, ο κ. Μητσοτάκης έχει τελειώσει. Το επίδικο είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να στηρίξει την κοινωνία, τα χαμηλότερα εισοδήματα, τη μεσαία τάξη, τους ανθρώπους της εργασίας και της μικρομεσαίας και υγιούς επιχειρηματικότητας μέσα σε αυτές τις συνθήκες πολεμικής οικονομίας που διαμορφώνονται».
Και αφού κάλεσε τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου να είναι έτοιμα, «να ανατάξουμε για ακόμα μία φορά την κοινωνία και την οικονομία» αφού όπως είπε «Το κάναμε ήδη μία φορά, οι παλινωδίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα μας αναγκάσουν να το ξανακάνουμε», κατέληξε:
«Και αυτό οφείλει να είναι και το επίδικο, το κεντρικό διακύβευμα στο δρόμο για το συνέδριό μας. Ένα συνέδριο ενωτικό, συνέδριο νίκης που θα αποτελέσει και την αρχή του τέλους της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης».
Ουσιαστικά ο ίδιος έδειξε πως περισσότερο σε αυτή τη φάση τον απασχολεί το συνέδριό του. Η ανάγκη να είναι ενωτικό. Υπενθυμίζεται άλλωστε πως έχει εκδώσει και εντολή να μη τσακώνονται τα στελέχη στο διαδίκτυο επί ποινή… αποκλεισμού από το συνέδριο.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η πληροφορία που δεν έχει διαψευστεί και αναφέρει ότι ανέθεσε στον Ευκλείδη Τσακαλώτο να διαμορφώσει το σχέδιο για τους… έξι πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος του στην Ομπρέλα τον καθιστά εκ των πόλων έλξης των… αντιφρονούντων της Κουμουνδούρου και η ανάθεση ενός τέτοιου «έργου» ανεξαρτήτως του γεγονότος πως αποτελεί σχέδιο επί… χάρτου δείχνει μια προσπάθεια να απευθυνθεί στους λιγότερο ακραίους της τάσης αυτής.
Σε κάθε περίπτωση η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έρχεται για μια ακόμη φορά να αναδείξει πως στόχος της είναι αφενός η διαμόρφωση ενός πολιτικού μέλλοντος που δεν θα περιλαμβάνει εσωκομματικούς κινδύνους και τριγμούς αφετέρου η πρόκληση φθοράς (η κρίση αποτελεί ευκαιρία όπως έχει αναφέρει και η Έφη Αχτσιόγλου) χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την πορεία της χώρας μέσα από τις συμπληγάδες που δημιουργούς οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι παγκόσμιες οικονομικές αναταράξεις.
