Γράφει ο Insider
Η Ν.Δ. ιδρύθηκε το 1974. Είναι 41 στα 42. Κανονικά θα έπρεπε να ήταν σε μέση, παραγωγική ηλικία, στα φόρτε της δηλαδή. Να έχει κατασταλάξει για το ποια είναι, να έχει μάθει από τα λάθη της, να έχει βρει τον δρόμο της, να είναι δηλαδή μια παραγωγική, επιτυχημένη σαραντάρα. Και πάνω απ΄όλα να είναι μια ελκυστική σαραντάρα, που να διατηρείται. Αλλά για να διατηρείται θα πρέπει να ανανεώνεται, να περιποιείται και να προσέχει τον εαυτό της…
Έλα που όμως η Ν.Δ. δεν μοιάζει με σαραντάρα. Η Ν.Δ. είναι μια κουρασμένη εξηντάρα, για την ακρίβεια μόλις έκλεισε τα εξήντα ένα, και μάλιστα βρίσκεται σε κρίση ηλικίας και σε κρίση ταυτότητας. Γι΄ αυτό και δεν είναι πια ελκυστική, γι αυτό και οι μεσήλικες την αντιμετωπίζουν αδιάφορα, ενώ οι νεώτεροι την αγνοούν ή στην καλύτερη περίπτωση οι ευγενείς νέοι, μόλις την αντικρύσουν, το πολύ - πολύ να της δώσουν την θέση τους, αναγνωρίζοντας την κόπωση και την αδυναμία της.
Εξηνταενός ετών είναι ο μέσος όρος του (κλειστού) εκλογικού σώματος των ψηφοφόρων της Ν.Δ. που καλούνται την Κυριακή να αποφασίσουν και το μέλλον της Παράταξης, αλλά κυρίως για μέλλον της Ελλάδας, για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών τους. Εξηνταενός ετών ο μέσος όρος! Όταν το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα είναι πλεόν τα 80 χρόνια.
Αυτό το εκλογικό σώμα, κυρίως οι συνταξιούχοι θα αποφασίσουν, λοιπόν, για το μέλλον της Ν.Δ. και κατά προέκταση για το μέλλον της χώρας!
Αλλά για ποιο θα είναι το πραγματικό δίλημμα της Κυριακής;
Οι ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν αν η Ν.Δ. θα εμφανίζεται ως ένας κουρασμένος ΣΥΡΙΖΑ, ή αν θα τραβήξει μπροστά, θα ανανεωθεί για να γίνει και πάλι η ελκυστική σαραντάρα που θα έπρεπε κανονικά να είναι.
Οι διαφορές των δύο υποψηφίων αρχηγών εμφανίζονται –πλέον- ξεκάθαρες:
Από τη μία ο κ. Μεϊμαράκης, εμφανίζεται ως «κράτιστης», κατηγορώντας των αντίπαλό του για «νεοφιλελεύθερες» απόψεις. Χθες, μάλιστα, σε συνέντευξή του είπε ότι τοποθετείται (κατασκευαστικά) εναντίον των απολύσεων στο Δημόσιο. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα το ατυχές (κατά την άποψή μας) παράδειγμα των καθαριστριών.
Ο κ. Μεϊμαράκης είναι εναντίον της μείωσης των δαπανών στο κράτος. Δηλαδή ο κ. Μεϊμαράκης είναι υπέρ της αύξησης των φόρων. Γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ή σε αυτό το δόλιο το κράτος, θα έχουμε χιλιάδες υπεράριθμες καθαρίστριες, που θα προσλαμβάνονται με τρίωρη σύμβαση έργου, στη συνέχεια θα μονιμοποιούνται και θα μετατάσσονται στα δικαστήρια απ΄ όποιον μπλε ή κόκκινο ΣΥΡΙΖΑ, ή θα επιλέξουμε να έχουμε όσες καθαρίστριες χρειάζονται, με μικρότερο κόστος, για να πληρώνουμε λιγότερους φόρους γι αυτές. Καθαρές κουβέντες. Γιατί μέσος δρόμος δεν υπάρχει!
Ένα αντίστοιχο παράδειγμα είναι οι υπεράριθμοι της ΕΡΤ. Η ΕΡΤ πλέον λειτουργεί με 3000 εργαζόμενους, όταν ως ΝΕΡΙΤ λειτουργούσε με 500. Το δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ το βλέπει το 2% των τηλεθεατών, έναντι 15% που παρακολουθούσε τη ΝΕΡΙΤ. Επί ΝΕΡΙΤ, ό,τι χρήματα περίσσευαν από το τέλος που πλήρωναν οι πολίτες (περίπου 150 εκ), πήγαινε στον ΛΑΓΗΕ δηλαδή στην αγορά ενέργειας. Τώρα οι πολίτες πληρώνουν και την ΕΡΤ και έξτρα 150 εκ. φόρους για τον ΛΑΓΗΕ! Μας αρέσει αυτό; Το δεχόμαστε; Το θέλουμε;
Οι βασικοί υποστηρικτές του κ. Μεϊμαράκη όπως ο κ. Στυλιανίδης ή ο κ. Βλάχος, φαίνεται ότι συμφωνούν. Γιατί κάνοντας αντιπολίτευση στην απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης, είχαν τοποθετηθεί κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ. Μάλλον, λοιπόν, πολιτικοί όπως οι προαναφερθέντες, είναι ευτυχείς με τους διπλούς φόρους που πληρώνουν οι πολίτες. Ίσως να αισθάνθηκαν και ανακουφισμένοι βλέποντας τον κ. Τσίπρα να εγκαινιάζει και πάλι την παλιά ΕΡΤ, με το υπεράριθμο προσωπικό και προφανώς και την «αντικειμενική» ενημέρωση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, φαίνεται να βολεύονται, να προτιμούν την ΕΡΤ του κ. Τσίπρα από τη ΝΕΡΙΤ του κ. Σαμαρά.
Από την άλλη ο «νεοφιλελεύθερος» κ. Μητσοτάκης. Γιατί «νεοφιλελεύθερος»; Ο κ. Μητσοτάκης ως υπουργός είχε ως προτεραιότητά του να εκσυγχρονίσει το κράτος. Ένα παράδειγμα είναι η καθιέρωση των «ηλεκτρονικών» ΚΕΠ, ή η κατάργηση των «επικυρωμένων αντιγράφων» και του «γνήσιου της υπογραφής» στο δημόσιο. Από μόνα τους αυτά συνιστούν εξοικονόμηση εκατομμυρίων εργατοωρών αλλά πρωτίστως, εξοικονόμηση περίπου 1000 θέσεων εργασίας στο Δημόσιο.
Υπάλληλοι, σε διάφορες υπηρεσίες, που απασχολούνταν σε πλήρες ωράριο, αποκλειστικά με αυτά, πλέον δεν έχουν εργασία. Θα πρέπει όμως να παραμείνουν στο δημόσιο χωρίς αντικείμενο και να πληρώνονται από τους φόρους μας, θα πρέπει να απολυθούν ή θα πρέπει στη θέση τους να προσληφθούν κάποιοι απαραίτητοι που λείπουν από υπηρεσίες αιχμής; Σύμφωνα με την λογική των υποστηρικτών του κ. Μειμαράκη, θα πρέπει να παραμείνουν στην θέση τους έστω και αν δεν έχουν αντικείμενο. Σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, ακριβώς το αντίθετο…
Όσο, λοιπόν, πλησιάζουμε στην κάλπη της Κυριακής, τόσο οι διαφορές μεταξύ των δύο υποψηφίων γίνονται ευκρινέστερες.
Και το εκλογικό σώμα της Ν.Δ. θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στον συντηρητικό κρατισμό, ή την φιλελεύθερη αναγέννηση.
Την ερχόμενη Κυριακή η ΝΔ θα επιλέξει αν θα παραμείνει μια καλοβαλμένη κουρασμένη εξηντάρα, που θα πουδραριστεί και θα μακιγιαριστεί επιμελώς για να κρύψει τις ατέλειές της ή αν θα εμφανιστεί με την πραγματική της ηλικία, ως παραγωγική σαραντάρα, που είναι έτοιμη να δουλέψει, να δημιουργήσει, να ματώσει, να πέσει, να σηκωθεί και να κερδίσει τη ζωή για κείνη και την οικογένειά της!
Την ερχόμενη Κυριακή το εκλογικό σώμα της Ν.Δ. θα κληθεί να αποφασίσει αν θα ψηφίσει για το δικό του παρόν ή για το μέλλον των παιδιών του!
