του Τασου Ευαγγελίου
Το κλασικό ψυχροπολεμικό ανέκδοτο με έναν Σοβιετικό να έχει στριμωχτεί στη γωνία από έναν Αμερικανό και μπροστά στην έλλειψη επιχειρημάτων από τις αναφορές στην κατάσταση της πάλαι ποτέ σοβιετικής ένωσης να του απαντά «Ναι, αλλά και εσείς βασανίζατε τους... μαύρους» θυμίζει ακόμη περισσότερο η πολιτική σκηνή και κυρίως η τακτική του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του.
Χθες, μπροστά στη γενική κατακραυγή από την αφωνία του κατά την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή και την αποφυγή της καταδίκης των απειλών κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη αναγκάστηκε να μιλήσει. Και να δηλώσει πως καταδικάζει αλλά... Αλλά η αριστερά ήταν πάντα στη θέση του διωκόμενου και όχι του διώκτη και «η βία του κράτους και του παρακράτους την έστειλε στις φυλακές και στα ξερονήσια». Και φυσικά μια επανάληψη τα περί ακροδεξιών στη Ν.Δ., άσχετα αν η αξιωματική αντιπολίτευση είχε σπεύσει από την πρώτη στιγμή να καταδικάσει την επίθεση και τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Μπουτάρη, κατηγορώντας μάλιστα τον Κυριάκο Μητσοτάκη για «θράσος» σχετικά με τα όσα είπε για τον Ρουβίκωνα και την δράση του, όχι τόσο σε σχέση με τις απειλές σε βάρος του αλλά συνολικά και με αφορμή την επίθεση στο ΣτΕ.
Και όμως έχοντας ως κληρονομιά τη δράση των αριστερών (αν και ο Μανώλης Γλέζος για παράδειγμα τους... αποκλήρωσε) και μη έχοντας άλλη απάντηση επέλεξε την παλαιά καλή σοβιετική παράδοση: «Ναι αλλά και εσείς βασανίζετε τους... μαύρους»
Κουβέντα για μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Λέξη για τη δράση του Ρουβίκωνα. Λέξη για το αν πρέπει να συλληφθεί έστω αυτός που απειλεί τον πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Και επαναφορά στους δικούς μας και στους δικούς σας τραμπούκους ώστε όλοι μαζί να μπουν σε μια κολυμβήθρα και όποιος ξεπλυθεί ξεπλύθηκε.
Όμως τα «δικά μας παιδιά» μπαίνουν στο απυρόβλητο. Και αν τολμήσει κανείς να πει λέξη τότε... τότε τα ξερονήσια, η Μακρόνησος, ο Λαμπράκης, το τρίκυκλο, ο Τεμπονέρας είναι εδώ. Εκμετάλλευση νεκρών και αγωνιστών απλά και μόνο για να δημιουργηθούν εντυπώσεις αφού δεν υπάρχουν απαντήσεις.
Και κυρίως διότι δεν υπάρχει κανένα, κανένα απολύτως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Κυβερνητικό και κομματικό που να βγει και να πει «κακιά κουβέντα» για τον Ρουβίκωνα και τη δράση του. «Είναι ακτιβιστές» λέει ο Φίλης, επαυξάνει ο Κυρίτσης και με μια φωνή όλοι επισημαίνουν ότι αφού δεν υπάρχουν θύματα δεν υπάρχει βία.
Ο εκφοβισμός και οι απειλές δεν νοούνται ως βία. Άλλωστε τα «μωρά που μαθαίνουν να μπουσουλάνε» δεν μπορούν να ασκήσουν βία ούτε και με τη μορφή του εκφοβισμού. Αφού έτσι τους χαρακτήρισε ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, τι παραπάνω κάλυψη να ζητήσουν οι... ακτιβιστές (κάτι σαν τον Μαχάντμα Γκάντι, τον Λένο και άλλους δηλαδή) του Ρουβίκωνα.
Αφού δεν ανησυχεί για τη συνεργασία που ξεκίνησαν με τις ομάδες των Εξαρχείων τότε δεν υπάρχει και πρόβλημα.
Άλλωστε είναι «δικά μας παιδιά». Το έχει πει και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο Γιάννης Δραγασάκης τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους όταν εισέβαλαν εκεί που μιλούσε απαιτώντας αποφυλακίσεις και συγκεκριμένα μέτρα για φυλακισμένους τρομοκράτες:
«… Το μόνο που ήθελα να πω σε αυτά τα παιδιά είναι ότι βεβαίως πρέπει να αναγνωρίσουν ότι τούτη εδώ η κυβέρνηση έχει κάνει ήδη πολλά για τον τομέα του σωφρονιστικού συστήματος. Ο,τι θετικό βήμα γίνεται πρέπει να στηρίζεται. Ελπίζω να έμεινε κάποια από αυτά τα παιδιά εδώ μέσα και να ακούσει. Δεν πειράζει, δικά μας παιδιά είναι και αυτά. Και εμείς τα κάναμε αυτά κάποτε. Κάποιοι…»
