Ο κ.Τσίπρας στη ΔΕΘ εστίασε στην προσπάθεια να αποκαταστήσει τη σχέση του με τη μεσαία τάξη. Το ερώτημα είναι, διαθέτει ακόμα περιθώρια να το κάνει ή είναι πολύ αργά πια για αυτή τη σχέση;
Το πρώτο βήμα για να λύσεις ένα πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσεις την ύπαρξή του – και αυτό το βήμα φαίνεται να το έχει κάνει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Σημαντικό, αλλά σίγουρα όχι επαρκές από μόνο του.
Προσπάθησε επίσης να οικοδομήσει την εικόνα «παιδί της μεσαίας τάξης», επενδύοντας στη συναισθηματική και ψυχολογική ταύτιση με το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Επίσης σημαντικό, αλλά και επίσης όχι επαρκές από μόνο του, αφού άλλωστε είναι αβέβαιο αν θα αποδώσει.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κ.Τσίπρας είναι ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί οι παλιές καλές εποχές του «και τα μισά από όσα λέει να κάνει, καλά θα είναι», όταν ξεκινούσε ουσιαστικά ως άγραφο χαρτί. Πλέον έχει κριθεί στην πράξη. Την πολιτική του ως πρωθυπουργός απέναντι στη μεσαία τάξη, ο ίδιος τη χαρακτήρισε «εθνική ανάγκη» –εύηχο αλλά όχι απολύτως καθησυχαστικό– ενώ ο κ.Τσακαλώτος παλαιότερα «ταξική μεροληψία». Πιο εύγλωττα από όλους όμως το είχε πει ο κ.Πολάκης – η λέξη λογοκρίνεται αλλά όποιος δεν τη θυμάται αξίζει να αναζητήσει το βίντεο, ακόμα κι ο τρόπος εκφοράς της λέει πολλά. Άρα, ο λόγος του κ. Τσίπρα σήμερα θα πρέπει να υπερβεί τις πράξεις του χτες, πράγμα όχι εύκολο.
Πόσο μάλλον, όταν αυτός ο λόγος δεν είναι συνεπής αλλά εκφέρεται αποσπασματικά και παρεμπιπτόντως. Γιατί η κύρια στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η πόλωση, οι πολύ υψηλοί τόνοι και η αντιπολιτευτική υπερβολή, που απευθύνεται κυρίως στο σκληρό πυρήνα του αλλά όχι εκτός των τειχών του. Η μεσαία τάξη, όμως, αναζητά πρωτίστως σιγουριά και μετριοπάθεια.
Για να έχει πιθανότητες ο κ.Τσίπρας να κερδίσει τη μάχη της μεσαίας τάξης, λοιπόν, θα πρέπει να συντρέξουν τρεις προϋποθέσεις: Στρατηγική στροφή του στη μεσαία τάξη και στη συνέχεια σταθερή επένδυση προς αυτή την κατεύθυνση. Πειστική επιχειρηματολογία που να ξεπερνά την προηγούμενη εμπειρία – όσο αντικειμενικά δύσκολο κι αν είναι αυτό. Αλλά και… να του αφήσει χώρο ο κ.Μητσοτάκης, ο οποίος ως πρωθυπουργός διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, τοποθετούνται στο επίπεδο της πολιτικής στρατηγικής, της εκλογικής στόχευσης, της επικοινωνίας και του δημόσιου λόγου. Ως προς την πραγματική πολιτική υπάρχουν και άλλα, δομικά ζητήματα, που άπτονται της κατανόησης του θεμελιώδους ρόλου της μεσαίας τάξης στην ομαλή και εποικοδομητική λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.
* Ο Άκης Γεωργακέλλος είναι σύμβουλος Επικοινωνίας & Στρατηγικής
