Του Βασίλη Γεώργα
Κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για την τροπή που λαμβάνει και πάλι η «υπόθεση Γεωργίου» στην Ελλάδα και τις διαστάσεις που λαμβάνει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θα έπρεπε αντίθετα να μας προβληματίζει το γεγονός ότι ο διεθνής Τύπος κανιβαλίζει τη χώρα μιλώντας για «πολιτικά υποκινούμενες δίκες» ή για «δικαστήρια – φάρσες», και ανησυχούμε για τις ατραπούς στις οποίες μπορεί να μας οδηγήσουν ενέργειες που βασίζονται σε πολιτικές σκοπιμότητες οι οποίες τρέφονται από την άγνοια και το θυμικό ενός ταλαιπωρημένου λαού.
Μοιάζει η ελληνική Δικαιοσύνη, στον ανώτατο βαθμό της, να ενεργεί όχι τυφλά όπως της επιβάλει το Σύνταγμα, αλλά ως ίδια να είναι κυριολεκτικά τυφλωμένη από την αγωνία ενός μέρους του πολιτικού συστήματος που συμπεριλαμβάνει τη σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κομμάτι της παραδοσιακής Δεξιάς, να κατασκευάσει μη πολιτικούς ενόχους για τα μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας. Ο Γεωργίου είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση.
Μοιάζει επίσης και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, να είναι κάθε φορά πρόθυμοι να υπερβούν τα δημοκρατικά εσκαμμένα παρεμβαίνοντας στο πεδίο ευθύνης της ελληνικής Δικαιοσύνης η οποία είτε αρέσει, είτε όχι, πρέπει να αφήνεται να κάνει ανεπηρέαστη τη δουλειά της ακόμη και αν η εκτελεστική εξουσία θεωρεί από την πλευρά της, ότι σφάλει.
Η υπόθεση των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, όμως, έχει εκκωφαντικές ιδιαιτερότητες που μπορεί να βάλουν σε νέες περιπέτειες τη χώρα: Ακόμη και αν παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι επί χρόνια διώκεται ξανά και ξανά το στέλεχος που εργάστηκε για την ανάκτηση της αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων της χώρας και όχι εκείνοι επί των ημερών των οποίων η χώρα παρουσίαζε διαφορετικά στοιχεία, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η ΕΛΣΤΑΤ είναι μια ανεξάρτητη Αρχή που υπερβαίνει τα ελληνικά σύνορα και είναι αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαϊκής στατιστικής αρχής.
Συνεπώς κάθε αμφισβήτηση δεδομένων που έχει ήδη δεχθεί και επικυρώσει η Eurostat για την Ελλάδα, είναι μια ευθεία βολή εναντίον της αξιοπιστίας του ευρωπαϊκού θεσμού συνολικά. Και αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να το αφήσει να περάσει έτσι, πολύ δε περισσότερο όταν η αξιοπιστία των ευρωπαϊκών στατιστικών αποτελεί μια χρόνια διαμάχη μεταξύ της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Επιπλέον, η υπόθεση των ελληνικών στατιστικών για το δημοσιονομικό έλλειμμα, και της αναθεώρησής του μετά το 2009, είναι κρίσιμος κρίκος της αλυσίδας των αποφάσεων που ελήφθησαν για τα προγράμματα στήριξης, τον υπολογισμό και τη μετέπειτα αναδιάρθρωση του χρέους. Με βάση τα ίδια στοιχεία υπολογίστηκαν οι χρηματοδοτικές ανάγκες και υπεγράφη η δανειακή σύμβαση των 86 δισ. ευρώ το 2015, με βάση αυτά διεκδικούμε νέες ελαφρύνσεις στο χρέος ώστε να καταστεί βιώσιμη η εξυπηρέτησή του, και στη βάση αυτών βγήκαμε προ ημερών στις αγορές.
Συνεπώς οποιαδήποτε αμφισβήτηση, είτε άμεση από τη Δικαιοσύνη μέσω μιας μελλοντικής καταδίκης του Γεωργίου για τη μέθοδο υπολογισμού που χρησιμοποιήθηκε ώστε επανεκτιμηθούν τα ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας, είτε έμμεσης δια των πολιτικών θέσεων που διατυπώνονται ως προς την ευθύνη του τεχνοκράτη και των μηχανισμών της Eurostat, ενέχουν τον κίνδυνο να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου αναφορικά με τα ελληνικά προγράμματα διάσωσης.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το να κλονιστούν οι σχέσεις της Ελλάδας με την κοινοτική γραφειοκρατία, μπορεί να καταλάβει κανείς ότι θα είναι το μικρότερο κακό.
Το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά η υπόθεση των ποινικών διώξεων κατά του Γεωργίου θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στο Eurogroup του Σεπτεμβρίου όπως άφησαν να εννοηθεί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να μας προετοιμάζει για έναν νέο κύκλο αναδίπλωσης εκ μέρους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Η Ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν μπορούν να παρέμβουν στο έργο της Δικαιοσύνης. Ούτε έχουν δικαίωμα να ζητήσουν από την κυβέρνηση να το κάνει. Αυτό είναι σαφές.
Αυτό, όμως που θα επιχειρήσουν να κάνουν είναι να ζητήσουν από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει για μια ακόμη φορά με δήλωσή της ανοιχτά θέση υπέρ της αυθεντικότητας των ελληνικών στατιστικών στοιχείων στη βάση των οποίων καταρτίστηκαν οι συμφωνίες των προηγούμενων δανειακών προγραμμάτων. Έχει συμβεί και στο παρελθόν και το ίδιο θα συμβεί και πάλι εφόσον κρίνεται αναγκαίο κάθε φορά να παρέχονται πολιτικές εγγυήσεις ότι τα στοιχεία δεν αμφισβητούνται.
Το ερώτημα είναι αν παρά τις εγγυήσεις που θα δοθούν, προβεβλημένα κυβερνητικά στελέχη τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τους ΑΝΕΛ συνεπικουρούμενοι από τα αριστερά και δεξιά τους, θα συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της δημιουργίας εντυπώσεων για τις ευθύνες Γεωργίου, ρίχνοντας διαρκώς νερό στο μύλο της συνωμοσιολογίας.
