Του Γιάννη Σιδέρη
Ο ευπροσάρμοστος πρωθυπουργός που το 2011 έγραφε στο twitter «Στους δρόμους βγαίνουμε για να περπατήσουμε ή να διαδηλώσουμε. Όχι για να παρελαύνουμε», χθες βρέθηκε «στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη», επιβεβαιώνοντας τη ειδικότητά του ως σπεσιαλίστα των τακτικισμών.
Ωστόσο, η αντικειμενικότητα επιβάλει να πούμε ότι ο λόγος του ήρθη στην σοβαρότητα του αξιώματός του, ασχέτως τι πιστεύει προσωπικά, χαρακτηρίζοντας το 21 ως εθνικοαπελευθερωτικό - και όχι ταξικό, όπως θα έλεγε κάποτε - αγώνα. Ορθολογικός ήταν και προς την Τουρκία, ζητώντας να σταματήσει τις παράνομες ενέργειες στο Αιγαίο, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τη Κύπρου, και τους κανόνες που απορρέουν από το διεθνές Δίκαιο.
Παρόμοια, στο πλαίσιο του ρόλου του, ήταν η αναφορά του στους δύο κρατούμενους στρατιωτικούς μας, διαβεβαιώνοντας ότι «η σκέψη μας καθημερινά είναι μαζί τους. Και κάνουμε ό,τι πρέπει και ό,τι χρειάζεται προκειμένου σύντομα να επιστρέψουν στην πατρίδα».
Αντιθέτως σε άλλο μήκος έντασης ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου, όπου μεταξύ εκείνων που πρέπει να λέει ένας υπουργός Άμυνας, έγινε και προσβλητικός άνευ λόγου, λέγοντας ότι για την Τουρκία «τέτοιου είδους συμπεριφορές την απομονώνουν, και τη στέλνουν πίσω από εκεί που ξεκίνησε, στα βάθη της Ανατολής». Πολύ διπλωματική γλώσσα, ό,τι πρέπει για τις περιστάσεις, όταν ο Erdogan κρατάει δυο «ομήρους», που λέει και ο ίδιος.
Αυτή η εκφραστική διαφορά, σημειολογικώς είναι ενδεικτική αυτού που γνωρίζουμε και έχουμε ξαναγράψει, ότι σε αυτή τη λεπτή στιγμή, δεν υπάρχει ενιαίο κέντρο το οποίο να καθορίζει την πολική μας συμπεριφορά έναντι της Τουρκίας (η οποία θα αντανακλούσε και στο πνεύμα και το γράμμα των ομιλιών). Ο καθένας λέει ό,τι θέλει, με βάση το οξύθυμο του χαρακτήρα του, την κουλτούρα του, τον αυθορμητισμό του, τις εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και κυρίως το εκλογικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται.
Η κρίσιμη Βάρνα
Ωστόσο επέτειος ήταν και πέρασε, καλό το αναποληθέν κλέος, αλλά πλέον η κυβέρνηση μπαίνει σε ένα κολασμένο πεντάμηνο, αρχής γενομένης από σήμερα όπου στη Βάρνα της Βουλγαρίας συνέρχεται η κρίσιμη σύνοδος Ε.Ε. –Τουρκίας για το μεταναστευτικό. Στόχος να ανανεωθεί η συμφωνία, από την οποία η Τουρκία θα εισπράξει άλλα 3 δισ. ευρώ.
Φυσικά θα τεθούν ευρύτερα θέματα. Από την πλευρά της Τουρκίας ο Erdogan θα θέσει το θέμα της κατάργησης θεωρήσεων για τους Τούρκους πολίτες, ενώ θα ζητήσει το άνοιγμα των παγωμένων ενταξιακών κεφαλαίων.
Είθε να ισχύσει αυτό που είπε ο κ. Καμμένος, να συμβάλουν οι φίλοι και σύμμαχοι «με πράξεις όχι με λόγια» στην επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, αλλά η Ε.Ε. ενδιαφέρεται πρωτίστως για το μεταναστευτικό. Να μην ξαναδούν στις πλατείες τους στρατιές εξαθλιωμένων. Αφενός για να μην κλονισθεί περαιτέρω η ενότητα της Ε.Ε. με την άρνηση κάποιων χωρών να αποδεχτούν τις κατανομές, αφετέρου γιατί το μεταναστευτικό είναι η αιτία να κλονιστούν περαιτέρω οι θέσεις των πολιτικών της Ένωσης, υπέρ της επελαύνουσας ακροδεξιάς.
Η επέμβαση στο Αφρίν, παρά την καταγγελία της Merkel στη γερμανική Βουλή και παρά τα καταδικαστικά συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθώς και οι Έλληνες στρατιωτικοί, εκφράζονται φόβοι ότι θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Είθε, αλλά δεν υπάρχει εντύπωση ότι θα τεθεί απαιτητικά και δεσμευτικά το αίτημα απελευθέρωσης των δύο. Ούτε φυσικά θα ζητηθεί καμία δέσμευση για το μακέλεμα των Κούρδων.
Οι μεγάλες Δυτικές χώρες έχουν οικονομικές διασυνδέσεις με την Τουρκία, τις οποίες δεν θα χαραμίσουν χάριν ιδεών και ζωών (των άλλων), ενώ η Ε.Ε. δεν έχει την οντότητα και την συνεκτικότητα να συμμετάσχει στη διαμόρφωση γεωπολιτικών συσχετισμών.
(Εντύπωση πάντως κάνει το γεγονός ότι η λαλίστατη κατά τα άλλα Ελληνική κυβέρνηση, δεν έχει θέσει στη Βάρνα θέμα σεβασμού της Λωζάνης εκ μέρους της Τουρκίας, ούτε σεβασμού των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και των ΑΟΖ!).
Από Βάρνας… άρξασθαι για να ζήσουμε ένα κολασμένο πεντάμηνο. Θρίλερ κυριολεκτικά στην Οικονομία, καθώς θα διαπραγματευτούμε την ρύθμιση του χρέους, θα ζήσουμε την «καθαρή» έξοδο από το μνημόνιο αλλά και την έγκριση του μεταμνημονιακού προγράμματος από τους δανειστές, ενώ την ίδια στιγμή τα εθνικά μας θέματα θα οξύνονται.
Στη Σύνοδο του Ιουνίου θα ψηφίσουμε υπέρ ή κατά της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ, εάν έχει υπάρξει συμφωνία και αν η κυβέρνηση δεν έχει εσωτερικό πρόβλημα και κίνδυνο διάσπασης και πτώσης (θαρρούμε πως όχι, αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες). Κορύφωση θα αποτελέσει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 9 και 10 Ιουλίου, όπου θα κριθεί το «αν» και το «πώς» της εισόδου της ΠΓΔΜ στον Οργανισμό, αλλά και της στάσης αυτού απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας και την συμπόρευσή της με την Ρωσία.
Παράλληλα κάθε μέρα που περνάει η σχέση μας με την Τουρκία αναμένεται όλο και πιο δύσκολη, ενώ υπάρχει προβληματισμός ότι κάποιες στιγμές ίσως βρεθούμε στην κόψη του ξυραφιού.
Και μετά από αυτά, χάριν του Συιριζαίικου εντυπωσιασμού, θα μπει στην ατζέντα και η αναθεώρηση του Συντάγματος και οι σχέσεις με την εκκλησία θα οξυνθούν.
Η πτήση αρχίζει σήμερα. Προσδεθείτε και… καπνίζετε.
