Του Γιάννη Σιδέρη
Είναι βάσιμες οι εικοτολογίες περί ενδεχόμενων εκλογών τον Ιούνιο, αλλά δεν θα θέλξουν την ενασχόλησή μας, όπως δεν την έθελξε και η εξάμηνη ήδη εκλογική σεναριολογία.
Από το Φθινόπωρο που βγήκε το πρώτο ρεπορτάζ για ενδεχόμενες εκλογές τον Ιανουάριο, δεν υπάρχει μήνας που να μην έχει αναφερθεί ως πιθανός για διενέργεια εκλογών. Οι μόνοι που… ξέφυγαν είναι ο Ιούλιος και ο Αύγουστος!
Η στήλη ίσως ήταν η μοναδική που είχε ισχυρισθεί από το Φθινόπωρο για εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Δεν διέπεται από μείζονα αναλυτική οξυδέρκεια, απλώς πηγές του ρεπορτάζ της ανέφεραν ότι οι οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης προέβλεπαν ότι προς το τέλος τετραετίας η Οικονομία θα είχε βελτιωθεί, και αυτό θα είχε απήχηση στη ζωή του λαού, άρα και στις επιλογές του.
Οι ίδιες πηγές εξακολουθούν να αναπαράγουν την ρήση του Πρωθυπουργού ότι η στρατηγική στόχευση είναι για το Φθινόπωρο, ωστόσο έχουν χάσει τη απόλυτη σιγουριά τους.
Απλώς τα δεδομένα έχουν αλλάξει, και αυτό ενδιαφέρει. Η κυβέρνηση έχει το σύνδρομο της γάτας με τη λίμα, που όσο τρίβει τη γλώσσα της τόσο ματώνει. Δεν είναι Πολάκης το θέμα. Είναι η συνολική της πορεία, σε τοπίο που η ίδια διαμόρφωσε δυστοπικό, έτσι που κάθε επεισόδιο επιβαρύνει τη θέση της. Η φωνακλάδικη και εχθροπαθής αγένεια Πολάκη προϋπήρχε. Δεν περνούσε απαρατήρητη αλλά περνούσε αδιάφορη. Τώρα κρίθηκε και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ως ένα ως ένα επεισόδιο, που επιβάρυνε, λέει, το κλίμα.
Δεν επιβάρυνε το κλίμα ο Πολάκης. Ξεσήκωσε θόρυβο ακριβώς επειδή το κλίμα είναι επιβαρυμένο. Επειδή έχει τελειώσει η ανοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας προς τα κυβερνητικά καμώματα, τον επιθετικό λόγο, το ψεύδος την εισαγγελική γλώσσα, το κούνημα του δακτύλου.
Παραδόξως όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η επίθεση Πολάκη στον Κυμπουρόπουλο ανέκοψε την επικοινωνιακή επίθεση της κυβέρνησης που… είχε ρίξει στα σκοινιά την αντιπολίτευση. Είναι μια δική τους ερμηνεία που αποτελεί και δική τους παρηγοριά.
Στα σκοινιά η κυβέρνηση ήταν ήδη με πολλαπλά χτυπήματα. Με τις καταγγελίες Μαρινάκη, ας πούμε. «Όποιος θέλει τον πιστεύει», έγραψε στο facebook ο διευθυντής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού κ. Θανάσης Καρτερός. Φευ γι' αυτόν, πολλοί πλέον τον πιστεύουν. Οι καταγγελίες του για τη χάρη προς τον κ. Καλογρίτσα, που είπε ότι του ζήτησε η κυβέρνηση, εναρμονίζονται με παλιότερες συμπεριφορές στα ΜΜΕ. Όπως οι οριοθετήσεις που επέβαλε το περιβόητο (όχι περίφημο) «Ινστιτούτο της Φλωρεντίας», τα βοσκοτόπια ως εγγύηση τηλεοπτικού καναλιού, η πρωτοφανείς μονομέρεια του ΑΠΕ, οι κάποιες αίσχιστες εκπομπές της ΕΡΤ.
Δεν τους φταίει κανείς. Μόνοι τους δημιούργησαν εκείνο το υπόστρωμα των εντυπώσεων ώστε να γίνεται πιστευτή η καταγγελία Μαρινάκη, αφού προσομοιάζει με τη διαχρονική συμπεριφορά τους επί των ΜΜΕ.
Είναι επίσης ακατανόητο γιατί θεωρούν ότι είχαν στα σκοινιά την αντιπολίτευση με τη Novartis, αφ' ής στιγμής κατέρρευσε η κατηγορία. Αρχειοθετήθηκαν ήδη οι τέσσερις, η ίδια η κα Τουλουπάκη ανεπισήμως μίλησε στους δημοσιογράφους για άλλες τέσσερις αρχειοθετήσεις. Τι θα φοβούταν δηλαδή επ' αυτού η αντιπολίτευση;
Πέραν αυτών, τις ίδιες ημέρες η κυβέρνηση βρίσκεται στα σκοινιά για τη δημοσιοποίηση της κατάρρευσης της ΔΕΗ που της παρεδόθη κερδοφόρα και θα την παραδώσει χρεοκοπημένη. Επίσης βγήκαν οι τρομοκρατικοί αριθμοί για το Δημόσιο χρέος, που ανήλθε στα 334,5 δισ. το '18 έναντι 317,5 το '17. Και αυτά εν καιρώ σκληρής φορολογίας της μεσαίας τάξης.
Παράλληλα η κυβέρνηση είναι στο καναβάτσο και από τις διαδικασίες (και τα πρόσωπα ή την έλλειψη προσώπων) του ευρωψηφοδελτίου, και από τις δημοσκοπικές επιδώσεις των υποψηφίων της.
Βρίσκεται στα σκοινιά πλέον για κάθε πράξη της. Από τις ομιλίες του πρωθυπουργού έως την πιο μικρή τυχαία δράση ενός στελέχους της. Χαρακτηριστικό – παρότι παραπολιτικής υφής – τα επεισόδιο με τον πρωθυπουργικό σύμβουλο κ. Καρανίκα στη Θεσσαλονίκη. Τον επέκριναν για τις Πρέσπες, κάποιος τον είπε προδότη, παρακείμενος πολίτης με κινητό μαγνητοσκόπησε την σκηνή, και ο κ. Καρανίκας – φορώντας πλέον τον όψιμο καθεστωτισμό του - απείλησε με κλήση της αστυνομίας.
Έγινε καταγέλαστος στα social media γιατί όλοι θυμήθηκαν ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο, πρώτη μούρη, με εκείνους που διέλυσαν την παρέλαση της Θεσσαλονίκης το '11 και αποκαλούσαν προδότη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Γι'' αυτό, ό,τι και να κάνουν, δεν ξεφεύγουν από το καναβάτσο. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν το έχουν καταλάβει. Δεν έχουν καταλάβει ότι και ο Πολάκης να μην υπήρχε , υπάρχουν όλα τα άλλα. Κάθε μέρα και χειρότερα.
