Του Γιάννη Σιδέρη
Αφού παλινδρόμησε από τις εκλογές – ψήφος εμπιστοσύνης στις εκλογές – δημοσκόπηση, ο Πρωθυπουργός επανήλθε, στον χαρακτηρισμό ως ψήφου εμπιστοσύνης. «Αν πάρω την εμπιστοσύνη του λαού θα μπορέσω να εφαρμόσω τα θετικά μέτρα. Αν αποδοκιμαστούν, όλα είναι ανοιχτά (δηλ οι πρόωρες εκλογές). Κρίνεται ένα πολιτικό σχέδιο στην κάλπη».
Φυσικά κανένα πολιτικό σχέδιο δεν κρίνεται, γιατί κανένα πολιτικό σχέδιο δεν εξεδίπλωσε ο Πρωθυπουργός κατά την υπερτετραετή θητεία του. Πολιτικό σχέδιο είναι μια συνολική πολυεπίπεδη σύλληψη για την ανάταξη της χώρας, και όχι η αναβίωση των πλέον ευτελών τεχνασμάτων της μακρόχρονης και εθιμικής ψηφοθηρικής αήθειας που ενδημεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Δεν είναι πολιτικό σχέδιο, δυο ημέρες προ των εκλογών να ανοίγει το πουγκί των επιδομάτων (και μόνο χθες δόθηκαν επιδόματα παιδιού για το 2019, προνοιακά αναπηρικά και διατροφικά επιδόματα Μαΐου, επίδομα στέγασης, Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, αύξηση στους μισθούς των φαντάρων, εστάλησαν ταχύτατα οι επιστροφές φόρου, ενώ ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μια μέρα πριν έταξε πενηντάρικο αύξηση στις εθνικές συντάξεις). Τη ίδια ώρα μισθοί δημοσίου και συντάξεις κατεβλήθησαν τρεις ημέρες νωρίτερα! Πάρε κόσμε τώρα που γυρίζει!
Οι εκλογές αφορούν την Ευρώπη μεν, αλλά είναι απολύτως φυσικό να λάβουν στη χώρα μας βαρύτητα εθνικών. Υπάρχουν τεσσεράμισι τραυματικά χρόνια πίσω μας, κατά τα οποία ζήσαμε καταιγιστικά τις εξελίξεις: Μια διαπραγμάτευση που μας κόστισε το τρίτο μνημόνιο, πάνω από 100 δις χασούρα, τράπεζες αφελληνισμένες, δημόσια περιουσία υποθηκευμένη για έναν αιώνα, και ένα δημοψήφισμα προδομένο.
Όλα τα ανωτέρω τυπικά έκλεισαν θεσμικώς στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, αφού η κυβέρνηση έλαβε νέα εντολή. Κάθαρση πάντως δεν υπήρξε, με την ταχύτητα και τον τρόπο που κηρύχτηκαν οι εκλογές, μέσα σε γενική αμηχανία, απογοήτευση και παραζάλη.
Πολύ περισσότερο που σε ύστερο χρόνο η κυβέρνηση προχώρησε χωρίς λαϊκή συναίνεση σε ένα ιστορικό ολίσθημα – μέρα που έρχεται δεν χρησιμοποιούμε βαρύτερη έκφραση. Πήρε μόνος του (;) ο κ. Τσίπρας την πρωτοβουλία να συναινέσει σε μια ιστορική πειρατεία, η οποία θα υφίσταται για όσο υφίστανται έθνη. Τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός νέου έθνους, του «Μακεδονικού».
Υπήρξαν οιμωγές που δεν συζητήσαμε για την Ευρώπη. Στη φορτισμένη ατμόσφαιρα της εποχής, με την προϊούσα φτωχοποίηση (το δείχνουν οι οφειλές στο δημόσιο και οι αύξουσες κατασχέσεις), και την έλλειψη κυβερνητικού σχεδίου πέραν των επιδομάτων, θα ήταν πολιτικός «σουσουδισμός» να χαθούμε σε θεωρητικολογίες για το μέλλον της Ευρώπης (από μας περίμενε). Η συζήτηση για τη Ευρώπη στην Ελλάδα θα σήμαινε καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού και έκκληση προς το ΚΙΝΑΛ να βάλει πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ανεβαίνει… στη Γαλλία η Λεπέν!
Ούτως ή άλλως οι πολιτικές ατζέντες δεν επιβάλλονται ερήμην της πραγματικότητας και των προβλημάτων ενός λαού. Ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να δηλώσει ότι αν έχει αρνητικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να βγει στο λαό και να πει ότι δεν τρέχει τίποτα.
Ως πριν μία εβδομάδα η προσφυγή στις κάλπες υπόκειτο σε σχεδιασμούς ανάλογα με το ποσοστό διαφοράς. Οι σχεδιασμοί επί χάρτου γίνονται χαρτοπόλεμος στη δυναμική της πραγματικότητας. Καθοριστικός συντελεστής είναι ο χρόνος. Αν η κυβέρνηση είχε μπροστά της δύο ή έστω ένα χρόνο, θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα αντιστρέψει την πορεία των πραγμάτων. Το έκανε ο Σημίτης το 2000, αφού είχε ηττηθεί στις ευρωεκλογές του 1999 (η μοναδική άλλωστε φορά που ανεστράφη η τάση). Σε τέσσερις - πέντε μήνες θαύματα δεν γίνονται.
Εφόσον αύριο αναδυθεί ηττημένος από τις κάλπες, θα αναγκαστεί να προσφύγει στις εκλογές γιατί θα έχει κυβέρνηση και θα είναι … σαν να μην έχει. Δεν θα μπορεί να διοικήσει το κράτος, ούτε καν επ΄ ωφελεία της. Όπως είναι γνωστό και τονίζουν όλοι οι έχοντες ασκήσει εξουσίαν, τόσο οι υπουργοί όσο και οι δημόσιοι υπάλληλοι, θα κατεβάσουν τα μολύβια. Οι υπουργοί δεν θα έχουν λόγο να σχεδιάσουν κάτι μακροπρόθεσμο που θα υπερβαίνει χρονικά τις εθνικές. Οι υπάλληλοι δεν θα τους αναγνωρίζουν ως προϊστάμενους. Ο σχεδιασμός, οι αποφάσεις, η υλοποίηση, η διοίκηση, θα είναι terra incognita. Η κήρυξη εκλογών καθίσταται μονόδρομος.
