Ο αναρχικός Προυντόν, ο πρώτος από τους θεωρητικούς που ονόμασε τον εαυτό του αναρχικό (έχει μείνει η ιστορική του άποψη «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή», και το «Η αναρχία είναι τάξη»), επισκέφθηκε τα οδοφράγματα του Παρισιού του 1848. Αργότερα έλεγε ότι η επίσκεψή του εκεί ήταν από τις χειρότερες της ζωή του, όσο και αν κατανοούσε τα δίκια των εξεγερμένων.
Και ένας από τους διανοούμενους αναρχικούς της μεταπολίτευσης έγραφε: «Η αναρχία δεν σημαίνει χάος ούτε οι αναρχικοί επιδιώκουν να δημιουργήσουν χάος ή αναταραχή. Αντ' αυτού θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία με βάση την ατομική ελευθερία και την εθελοντική συνεργασία».
Αυτά βέβαια ήταν ουτοπικές αναζητήσεις σοβαρών ανθρώπων με υπαρξιακές ανησυχίες, που αναζητούσαν μια άλλη οργάνωση κοινωνίας, χωρίς αφέντες, με ισότητα, κοινωνική αρμονία και συνεργασία. Καμιά σχέση δηλαδή με το μοντέλο άλογης καταστροφικότητας, αντικοινωνικότητας και κοινωνικού τραμπουκισμού, που επικράτησε από τα μέσα της δεκαετίας των 80s, και το οποίο υπέθαλψε η Αριστερά (πλην ΚΚΕ), μάλλον από ιδεολογική ραθυμία.
Η υπόθαλψη διατυπώθηκε και στη δήλωση του Βαρουφάκη μετά την επίθεση και τον τραυματισμό του στα Εξάρχεια (για δεύτερη φορά στο ίδιο μέρος). Στην ανακοίνωση φρόντισε να απαλλάξει τον χώρο της Αριστεράς από κάθε ευθύνη: «Δεν ήταν αναρχικοί, αριστεριστές, κομμουνιστές ή μέλη κανενός κινήματος. Μπράβοι της νύχτας ήταν (και φαινόντουσαν) οι οποίοι επικαλέστηκαν άτσαλα το ψέμα ότι ψήφισα μνημόνιο», έγραψε.
Κατ’ αρχάς δημιουργεί εντύπωση η αναιδής άνεση με την οποία ψεύδεται. Σαφώς ήταν υπέρ του μνημονίου, και δεν το ψήφισε μόνο για λόγους απουσίας. Στην επιστολή του προς την ΠτΒ Ζωή Κωνσταντοπούλου (10 Ιουλίου 2015), εξηγούσε ότι δεν μπορούσε να παραβρεθεί στην ψηφοφορία, αλλά εάν παρίστατο «θα ψήφιζα ΝΑΙ» (τα κεφαλαία δικά του).
Είναι και άσχετος. Δηλώνει αριστερός αλλά στα μοδάτα φόρα της νέας εποχής που συναγελάζεται δεν φαίνεται να ασχολήθηκε και πολύ με την Αριστερά και τις ιστορικές υπεραιωνόβιες (και αιματηρές) διαιρέσεις της. Η αναφορά στους κομμουνιστές ήταν πλεονασμός. Γιατί άσχετα με την απόρριψη ή αποδοχή των άλλων θέσεών του, το ΚΚΕ είναι ιδεολογικά εναντίον της ατομικής βίας. Τέτοιες αριστερίστικες πρακτικές τις ορίζει ως «παιδική αρρώστια του κομμουνισμού». Οπότε κομμουνιστές, εξ ορισμού δεν θα μπορούσαν να ήταν.
Η βελούδινη ανοχή της Αριστεράς στις παραβατικές συμπεριφορές με την προσωπίδα της επαναστατικότητας, τον οδήγησε να αποδώσει την επίθεση σε μπράβους της νύχτας. Και γεννάται το ερώτημα: Έχει δοσοληψίες με μπράβους της νύχτας ένας (έστω και κατ' επίφαση) αριστερός πολιτικός αρχηγός και θέλησαν να τον τιμωρήσουν; Και επειδή η απάντησή του θα είναι αρνητική, κατά λογική ακολουθία τους έβαλε η κυβέρνηση!
Αν υποτεθεί (υιοθετώντας την κυνική εκδοχή για την οικονομία της κουβέντας) ότι είχαμε μια τέτοια κυβέρνηση, τι καημό είχε να χτυπήσει τον Βαρουφάκη; Τι κίνδυνο αποτελεί γι' αυτήν; Για να τον ηρωοποιήσει μήπως και του δώσει πόντους να μπει στη Βουλή, την στιγμή που το συμφέρον της είναι να μείνει ο Βαρουφάκης - όπως και άλλα μικρά κόμματα - εκτός Βουλής για λόγους εκλογικής αριθμητικής;
Και πως νιώθουν όλοι που έσπευσαν να μιλήσουν για βαλτούς τραμπούκους όταν ήδη χθες το απόγευμα, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, ταυτοποιήθηκε η ομάδα αναρχικών και συνελήφθη 17χρονος, ήδη γνωστός στην Αστυνομία από άλλα επεισόδια, παρά το νεαρόν της ηλικίας του; Λες και δεν είχαν δώσει τα παιδιά εξετάσεις στο παρελθόν όπου η «αντισυστημική βία» μετατρέπεται σε άλογη καταστροφή, όπως αυτή εναντίων μικρών καταστημαρχών του κέντρου, ή σε εμπρησμούς αυτοκινήτων βιοπαλαιστών - οι πλούσιοι τα έχουν στις επαύλεις τους, ή έστω προστατευμένα σε γκαράζ.
Λες και δεν ήταν σκέτοι τραμπούκοι όσοι έκρυβαν λοστούς ή αντιασφυξιογόνες μάσκες στο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ. Αλλά αυτά ήταν κουραφέξαλα κατά Σκουρλέτη, άλλωστε… όλοι έχουμε στο σπίτι μας τέτοια αντικείμενα! Λες και δεν ήταν ο Νίκος Φίλης ως τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σύμπασα η Αριστερά, που κανάκεψε και δικαιολόγησε τους τραμπούκους που μπήκαν με βαριοπούλες και κατεδάφισαν την ανεγειρόμενη βιβλιοθήκη στο πρώην «Στέκι Βιολογικού» στο ΑΠΘ, που τελούσε υπό κατάληψη επί 34 χρόνια.
Καταγγελίες για την επέμβαση της Αστυνομίας μετά το γεγονός, καμιά καταγγελία για τους νεάντερταλ που κατεδαφίζουν βιβλιοθήκες (και να σκεφθεί κανείς ότι οι ηγέτες του αναρχισμού και οι θεωρητικοί του κομμουνισμού ήταν μορφωμένοι άνθρωποι).
Δεν αναφερόμαστε σε αυτή καθ’ εαυτή τη βία στο παρόν κείμενο. Άλλωστε άλλη είναι η δεδικαιωμένη βία των απελπισμένων στην ιστορία, και άλλη των χαβαλέδων που λειτουργούν εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας ότι θα τύχουν υποστήριξης από το ήμισυ του πολιτικού συστήματος.
Αναφερόμαστε στην ανοχή που επέδειξε επί τόσα χρόνια η Αριστερά με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν γενιές νεαρών που καταστρέφουν και τραμπουκίζουν, έχοντας την σιγουριά ουδεμίας επίπτωσης. Εάν η συντεταγμένη Πολιτεία τους αντιμετωπίσει και τους αποδώσει ευθύνες, αυτό για την Αριστερά είναι φασισμός και αστυνομοκρατία!
Και όταν τραμπούκιζαν τον ΓΑΠ και τους άλλους πασόκους, όταν έδερναν τον Χατζηδάκη, όταν σε εβδομαδιαία βάση επεδίωκαν με τις μολότοφ να κάνουν παρανάλωμα τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ήταν έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης. Τώρα που τα δικά τους παιδιά (κατά την έκφραση του Δραγασάκη) στράφηκαν κατά του «αριστερού» Βαρουφάκη είναι «φασιστική πράξη». Το ίδιο και μεν τον Δημήτρη Βίτσα. Τον προπηλάκισε χθες στο Ίλιον σε συγκέντρωση για τα Τέμπη κάποια «Πρωτοβουλία Αναρχικών» της περιοχής.
Με αυτή την ανοχή αυτή έστρωσαν το δρόμο στον αριστερόστροφο φασισμό για τον οποίο μίλησε ο Μίκης.
