Κάποτε ο τότε δημοσιογράφος, Θοδωρής Ρουσόπουλος, είχε ρωτήσει τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί δε διέγραψε ένα στέλεχος που είχε με δηλώσεις του τοποθετηθεί κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησής του. Και ο Αντρέας απάντησε: «Γιατί μας έχει αποδιοργανώσει το γυαλί κύριε Ρουσόπουλε». Και χαριτολογώντας συνέχισε: «Εάν δεν υπήρχε το γυαλί μέχρι και εσάς θα αποκεφάλιζα».
Το «γυαλί», η τηλεόραση είναι η πλέον εύκολη επικοινωνιακή πολιτική των πολιτικών και δη των υπουργών, πέραν της τελευταίας δεκαετίας.
Βγαίνουν και κάνουν ανακοινώσεις ενώπιον πολλαπλασίου κοινού, και σε παρουσιαστές που όσο καλοί δημοσιογράφοι και να είναι, επειδή ασχολούνται με τα «πρωτοσέλιδα» της πολιτικής, δεν έχουν την ειδική γνώση εκάστου θέματος του αντίστοιχου υπουργείου, που έχουν οι διαπιστευμένοι στα υπουργεία ρεπόρτερ.
Δεν έχουν δηλαδή την αντίρρηση επί συγκεκριμένων μέτρων. Αυτά αφήνονται να περνάνε με τον τρόπο που επιθυμούν, πριν η συζήτηση στραφεί στα γενικά και μεγάλα, στα πρωταγωνιστικά της πολιτικής σκηνής.
Ενίοτε, εάν είναι αυτοκυριαρχημένοι όπως π.χ. η Αχτσιόγλου, κάνουν μια χαρά την προπαγάνδα τους και οικοδομούν το προφίλ τους, καθότι οι παρουσιαστές εκπομπών και δελτίων, δεν καλούν τους αρμόδιους συντάκτες να συνεπικουρήσουν.
Όταν όμως είναι λαλίστατοι όπως ο Άδωνις που ξημεροβραδιάζεται στα κανάλια, ισχύει για αυτούς η λαϊκή ρήση για το πόσες φορές θα πάει η στάμνα στη βρύση και θα γυρίσει ανέπαφη.
Ο Άδωνις έδωσε μόνος του πάσα για τον θόρυβο που σηκώθηκε σχετικά με τα δυο οχτάωρα εργασίας την ίδια ημέρα. Ερωτηθείς αν θα μπορεί ένας εργαζόμενος να δουλεύει έως και 16 ώρες την ημέρα, απάντησε: «Αν το επιθυμεί ναι, δική του είναι η απόφαση, όχι δική μου, από δω και μπρος θα του το επιτρέπουμε. Σήμερα δε γίνεται».
Μιλούσε προφανώς σε θεωρητική μορφή, με την έννοια της αυτονομίας του ατόμου και τη δυνατότητά του να διαθέσει εαυτόν κατά τη βούλησή του. Μόνο που ο θεατής δεν ήταν υποχρεωμένος να το εκλάβει έτσι, και πολύ περισσότερο η αντιπολίτευση που κάνει τη δουλειά της να αξιοποιεί στραβοπατήματα. Και φυσικά τα social media που αδημονούν για κάτι τέτοια.
Μετά τον σάλο που ξεσηκώθηκε ο Άδωνις έσπευσε να διευκρινίσει ότι «Για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος».
Είναι έτσι, τα είχε διευκρινίσει νωρίτερα στην εφημερίδα Ναυτεμπορική ο εργατολόγος, Γιάννης Καρούζος, ο οποίος τόνιζε «δύο οκτάωρα την ίδια ημέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες, δεν επιτρέπεται». Και πως θα ήταν δυνατόν, αφού το νομοσχέδιο δεν είναι καν έμπνευση της «νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη» αλλά κύρωση κοινοτικής οδηγίας με καθυστέρηση ενός έτους;
Φυσικά, οι αντιπολιτεύσεις και τα social media, αναμενόμενο ήταν να προπαγανδίσουν τη διευκρινιστική δήλωση Γεωργιάδη ως υπαναχώρηση. Υποχρεώθηκε να το πάρει πίσω από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης δηλαδή!
Ωστόσο, η υπόθεση είχε και ένα θλιβερό παρατράγουδο εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. Ο υποψήφιος δήμαρχος Σερρών, Παναγιώτης Καρίπογλου, αναπαρήγαγε φρικώδες σκίτσο που παραπέμπει στην πύλη του στρατοπέδου του Άουσβιτς. Η ναζιστική επιγραφή «Η εργασία απελευθερώνει», έχει αντικατασταθεί με «Το 16ωρο απελευθερώνει»!
Τέτοια σχετικοποίηση του ολοκαυτώματος εκατομμυρίων ανθρώπων, και όχι μόνο Εβραίων, είχε επιχειρήσει στο παρελθόν για τα μνημόνια και βουλευτής των ΑΝΕΛ, Δημήτρης Καμμένος. Και ενώ ο υποχρεώθηκε από τον Τσίπρα (προς τιμή του) σε παραίτηση από τη θέση του υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, που μόλις είχε αναλάβει, από το ΠΑΣΟΚ υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή.
Το κόμμα αρκέστηκε να διανείμει ένα θεατρικό συγγνώμη του εν λόγω υποψηφίου με όρκους πίστης στον αντιναζισμό.
Θεατρικό γιατί επιμένει (παρότι πρόεδρος δικηγορικού συλλόγου) ότι εκείνο που ήθελε να καταδείξει είναι «η αυθαιρεσία που επιχειρείται να εισαχθεί στην ελληνική έννομη τάξη». Αυθαιρεσία η κοινοτική οδηγία! Ο Ανδρουλάκης οχτώ χρόνια ευρωβουλευτής ήταν. Συμφωνεί;
Αν όχι πρέπει αφενός να του επιφυλάξει την τύχη που επεφύλαξε ο Τσίπρας για τον Δημήτρη Καμμένο σχετικά με το σκίτσο για το Αουσβιτς, αφετέρου να τον στείλει με μεταγραφή στο κόμμα του Λαφαζάνη, αφού πριν καν δει το νομοσχέδιο θεωρεί τις κοινοτικές οδηγίες ως αυθαιρεσίες που επιχειρείται να εισαχθούν στην ελληνική έννομη τάξη.
