Η βεβαιότητα πως «η ζωή είναι μεγαλύτερη από τις οδύνες της» έχει μπει ως σφραγίδα σε όλες τις «Αναστάσεις» που ακολουθούν τους «Γολγοθάδες» του ατομικού αλλά και του συλλογικού βίου. Η φρασούλα αυτή ήταν τοποθετημένη ως ακρογωνιαίος λίθος, σε ένα κήρυγμα που ξεχύθηκε από το ραδιόφωνο μια Μεγάλη Παρασκευή, πριν πολλά πολλά χρόνια.
Αλλάζοντας τις συχνότητες ψάχνοντας «κάτι της προκοπής» έμεινα. ‘Ηταν η φωνή. Ήρεμη και ζεστή. Γεννούσε εμπιστοσύνη. Απέραντα συμφιλιωτική σε όσα το σώμα ζει και το πνεύμα βιώνει. Δεν ήταν απλά, μια φωνή.’Έγινε ένα χέρι που χάιδευε ανασφάλειες και φόβους, πότιζε το δέντρο της εμπιστοσύνης στη ζωή. Μακάρισα πολλές φορές εκείνη τη φωνή.
Απόδειξη ότι η ζωή είναι πράγματι μεγαλύτερη από τις οδύνες της, είναι η μεγάλη επιθυμία που νιώθουν σήμερα οι περισσότεροι να γιορτάσουν το Πάσχα, μέσα σε αυτό το ζοφερό κύκλο θανάτου και αρρώστιας.
Αυτό τουλάχιστον ισχύει για τους πολίτες. Για την πολιτική ηγεσία, η διαχείριση της συλλογικής οδύνης και οι ωδίνες που έπονται, μπαίνουν σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο.
Η «ανάρρωση» της χώρας δεν μπορεί να συμβεί αν δεν προηγηθεί η «ίαση» της συντριπτικής ανασφάλειας που νοιώθει η νέα γενιά.
Οι πιτσιρικάδες κολυμπάνε σε ένα πέλαγος αβεβαιότητας για το μέλλον, σύγχυσης, απογοήτευσης και θυμού για το παρόν και ψάχνουν απεγνωσμένα κάπου να πιαστούν.
Αυτό καταδεικνύει η συνισταμένη μιας σειράς ερευνών, τις οποίες κωδικοποίησε η Καθημερινή της Κυριακής. Η νεολαία ενώ δεν πιστεύει σχεδόν σε τίποτα και φοβάται ότι η χώρα μας δύσκολα θα ορθοποδήσει (ποσοστό 53%) σε συντριπτικό ποσοστό (88,1%) εμπιστεύεται την επιστήμη που σώζει ζωές με το εμβόλιο.
Πως της απευθύνθηκε η επιστήμη και την έπεισε; Πως θα της απευθυνθεί η πολιτική για να την εμπιστευτεί; Είναι ευτύχημα ότι ο Κ. Μητσοτάκης συνειδητοποίησε νωρίς τον διαφαινόμενο κίνδυνο της από- νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, στην κρισιμότερη μάζα πρώτα πολιτών, και σε δεύτερο επίπεδο ψηφοφόρων.
Για να μετατραπεί το κυβερνητικό σχέδιο ανάκαμψης «2.0» στο «χέρι» που θα οδηγήσει τους νέους «17- 34» στο ξέφωτο θα πρέπει πρώτα να βρεθεί η «φωνή». Η φωνή που θα εμπιστευτούν και τα επιχειρήματα που θα τους πείσουν. Αλλιώς θα μείνουν έρμαιο των κάθε λογής… ράδιο αρβύλα.
