Του Γιάννη Σιδέρη
Όταν μια κυβέρνηση, που εκμεταλλεύτηκε τον θεσμό εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας για να προκαλέσει εκλογές και να κατακτήσει την εξουσία, ξαφνικά βλέπει το φως το αληθινόν, και αναρωτιέται ρητορικώς - και χρησιμοθηρικώς - εάν το αίτημα της αντιπολίτευσης για εκλογές «είναι απερισκεψία ή χρήσιμη ηλιθιότητα;», αφού θα φέρει Grexit…
Όταν το κυβερνών κόμμα έχει πρώτιστο επικοινωνιακό στόχο, να αναδείξει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως φερέφωνο του Σόιμπλε - λες και αυτός ήταν ο καημός του πολίτη και όχι τα επί πλέον μέτρα που έχει φέρει η… «αγωνιστική του αντίσταση». Μια «αντίσταση» που ουσιαστικά είναι ένα ανώριμο θεατρικό σκετς ανώριμων κυβερνώντων, που κόστισε επί πλέον δεκάδες δισ. Βέβαια δεν το υφίστανται οι ίδιοι, όντας βολεμένη κοινοβουλευτική ελίτ του πρώην αντιμνημονιακού αγώνα, αλλά εκείνοι τους οποίους υπερασπίζονται, δηλαδή οι φτωχότεροι εκ των πολιτών…
Όταν μια κυβέρνηση κατηγορεί - δικαίως - τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα για τα θηριώδη δάνεια που πήραν, στους καιρούς της ανέμελης προσοδοφόρας διακυβέρνησής τους, όπου οι κανονισμοί και οι νόμοι είχαν ελαστικοποιηθεί, όπως και οι συνειδήσεις των τότε κυβερνώντων… αλλά αποδεικνύεται ότι και το δικό της κόμμα, τον καιρό που ήταν μικρό (και πολιτικώς συμπαθητικό), συμπεριφερόταν κατ' εικόνα και ομοίωση των πρώην μεγάλων. Πήρε δάνειο το 2010 εκχωρώντας την κρατική χρηματοδότηση του 2018! Και αποδεικνύεται επίσης το μόνο προνομιούχο, καθώς μόνο αυτό έχει απολαύσει κούρεμα χρεών (ενώ οι πρώην εξουσιαστές, παρότι είχαν τη δύναμη της εντολής και της διαμεσολάβησης, δεν έτυχαν παρόμοιας ευμενούς μεταχείρισης)…
Όταν ο αρχηγός μιας κυβέρνησης κατηγορεί τους άλλους ότι είχαν την εύνοια των εκδοτικών συγκροτημάτων (την είχαν), αλλά δεν αντικρούει τα δημοσιεύματα για μυστικές (άρα εξ' ορισμού ύποπτες) συναντήσεις με κάποιους από τους Μαγίστρους της διαπλοκής. Παράλληλα επικαλείται ψευδεπίγραφα ως αθωωτικό στοιχείο, το γεγονός ότι δεν τους ευνόησε άμα τη αναλήψει της εξουσίας (μα φυσικά, αφού δεν του έκαναν τη χάρη να τοποθετήσουν διευθυντές της αρεσκείας και να απολύσουν σχολιαστές της απαρέσκειάς τους, στα ΜΜΕ που ήλεγχαν)...
Όταν ο αρχηγός ενός κόμματος παρουσιάζεται περίπου ως αρχάγγελος της κάθαρσης (χαρακτηρισμό που είχε επιφυλάξει για τον εαυτό του το «βρώμικο 89» ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης), αλλά δεν αποκαλύπτει ποιος βρίσκεται πίσω από τηνoff shore της κομματικής εφημερίδας, δεν απαντά στην κατηγορία για «αόρατο χέρι που άλλαξε σελίδες στο πόρισμα της εξεταστικής (καταγγελία κυβερνητικού βουλευτή Δ. Καμμένου), δεν αιτιολογεί την παρέμβασή του στην ΕΤΕ που την καλούσε να αγνοήσει τους κείμενους νόμους, προκειμένου να επιτύχει παράτυπο δανεισμό του κόμματός του…
Όταν ένας πρωθυπουργός χρησιμοποιεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ τη γενικόλογη λαϊκίστικη φράση «το παλιό πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα», για να παρουσιάσει το κόμμα του ως νέο και άμωμο, προκειμένου να απεκδυθεί τις τραγικές ευθύνες του των δύο χρόνων και των δεκάδων δις επί πλέον χρέος, λες και η κυβέρνησή του βρίσκεται στους φρέσκους, ρόδινους καιρούς, της αναμάρτητης αθωότητας του Ιανουαρίου του '15...
Όταν αρνείται να διερευνηθεί η κυβερνητική διακυβέρνηση του 2004- 09, και των τρομακτικών ελλειμμάτων τα οποία κληρονόμησε στη χώρα και, και ουδείς διερευνά μήπως τα αποτελέσματα αυτής της διακυβέρνησης μας εισήγαγαν στην τρομώδη πραγματικότητα που ζούμε…
Όταν ένας πρωθυπουργός δεν αποδέχεται την πρόταση μιας πολιτικής αρχηγού, της κας Γεννηματά, για τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής από το 2000, η οποία θα διερευνήσει την οικονομική πορεία της χώρας, όχι για να αποδοθούν ευθύνες - ούτως ή άλλως ως και το '15 τα πάντα έχουν παραγραφεί – αλλά γιατί να γίνει μια άσκηση εθνικής αυτογνωσίας που θα έτεμνε και θα έριχνε φως σε ένα από τα πλέον νοσηρά τμήματα της μεταπολιτευτικής πορείας της χώρας...
Όταν όλα τα ανωτέρω αναδεικνύονται ως κυρίαρχα στοιχεία μιας συζήτησης για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, η συζήτηση μετατρέπεται σε μια φανφαρόνικη, σκανδαλοθηρική, συνθηματολογική διαδικασία, με αφορισμούς και ψέματα, και με την ένδειξη ότι το κυβερνών κόμμα μετείχε της ίδιας νοοτροπίας και πολιτικής ηθικής, με τα πρώην μεγάλα. Εκ τούτου, ηθική τομή στη χώρα, δεν επήλθε.
ΥΓ: Μα γιατί η κριτική μόνο στον πρωθυπουργό; Στη Βουλή μίλησαν και οι άλλοι αρχηγοί.
Όντως μίλησαν, αλλά ο πρωθυπουργός κυβερνά, άρα έχει την ευθύνη της χώρας και της ζωής των πολιτών της.
Διαβάστε ακόμα:
- Ο Αλ. Τσίπρας κλείνει (;) τα σενάρια περί δραχμής: Η αξιολόγηση θα κλείσει άμεσα
- Κυρ. Μητσοτάκης σε Αλ. Τσίπρα: Μη διανοηθείτε να επαναλάβετε τους τυχοδιωκτισμούς του 2015
