Του Γιάννη Σιδέρη
Ξαφνιάστηκαν και αγανάκτησαν δήθεν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από το ομοφοβικό παραλήρημα Κατσίκη στη Βουλή.
Μπα, πώς κι έτσι; Δεν γνώριζαν οι σύντροφοι το πολιτικό και ιδεολογικό φορτίο των συμμαχητών τους, με τους οποίους επέλεξαν να δώσουν μάχη στα μαρμαρένια αλώνια του μνημονίου, εναντίον των τοκογλύφων δανειστών (του 1% επιτοκίου);
Μα φυσικά το ήξεραν. Απλώς δεν τους ένοιαζε. Τους ταίριαζε ο μπρουτάλ αντιμνημονιακός λόγος των ΑΝΕΛ, η αυταρέσκεια ότι μαζί θα κατατροπώσουν τους κακούς και διεφθαρμένους εχθρούς του πάντα «ευκολόπιστου και πάντα προδομένου» λαού (όπως τον θέλει ο στίχος που έγινε αριστερό κλισέ, αλλά και «απαλλακτικό βούλευμα» των ευθυνών του ίδιου του λαού).
Εν τω μεταξύ χθες η πραγματικότητα έβγαλε για μια ακόμη φορά τη γλώσσα στον πρωθυπουργό που, κατ'' ιδίαν παραδοχή, διακρινόταν από απλοϊκή αντίληψη της πραγματικότητα («αυταπάτες»), διανθισμένη με φαντασιώσεις ηρωικών λαϊκών αγώνων.
Το 2012 μιλώντας στη Βουλή και κατακεραυνώνοντας τους προσκυνημένους γερμανοτσολιάδες, είχε πει το περίφημο: «Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή. Πέρασαν δυσκολίες αλλά κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους με αξιοπρέπεια»! Χθες ο Πρόεδρος της χώρας Μαουρίτσιο Μάκρι - από την πολλή αξιοπρέπεια έτσι που στέκονταν γερά στα πόδια τους - ανακοίνωσε με τηλεοπτικό διάγγελμα ότι η κυβέρνησή του ήρθε σε επαφή με το ΔΝΤ για ένα νέο δάνειο, ώστε να ανταπεξέλθει στις συναλλαγματικές πιέσεις που υφίσταται το πέσο!
Ο ιδεολογικός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει, οι πολιτικές του επιλογές διαψεύστηκαν, οι ψευδαισθήσεις κονιορτοποιήθηκαν. Απομένει πλέον η τυπική έξοδος από το μνημόνιο (όχι από το πρόγραμμα), την οποία θα επιχρυσώσει με το επιχείρημα της «δικαίωσης», ότι δήθεν η αποστολή που ανέλαβαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ εξετελέσθη. Πλέον απέλειπεν το αιτιολογικό σύμπραξης των δύο και εξ αυτού ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσαρτήσει άλλους στο εξουσιαστικό του άρμα - το οποίο δεν είναι κατ'' ανάγκην καταδικαστέο. Όλοι αυτό θέλουν, τα κόμματα γι'' αυτό συγκροτούνται, για να καταλάβουν την εξουσία και να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες τους. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που μετέρχονται.
Η φράση περί Κίρκης - εξουσίας δεν βγήκε τυχαία. Συμπέρασμα χιλιετηρίδων της ανθρώπινης ιστορίας. Τη γεύτηκαν, τους γοήτευσε και θέλουν να τη διατηρήσουν, ανεξαρτήτως αν στο βωμό της κατέθεσαν ως θυσία τις ιδέες τους.
Η προσφορότερη λύση είναι να χρησιμοποιήσουν το ιδεολόγημα περί «προοδευτικών» δυνάμεων και να προσελκύσουν στη φάκα τους το Κίνημα Αλλαγής, προσφέροντας το τυράκι της απλής αναλογικής. Το δοκίμασαν πέρυσι με την απλή αναλογική, η κ. Γεννηματά δεν τσίμπησε, το επαναφέρουν τώρα με το νόμο για κατάτμηση της Β' Αθηνών και - του ΚΙΝΑΛ βοηθούντος - πάλι της απλής αναλογικής, προκειμένου να εφαρμοστεί στις ερχόμενες εκλογές.
Προς τούτο συγκρότησαν λόμπι επιφανών πανεπιστημιακών, αρθρογράφων και πολιτικών, όπως του Γιάννη Ραγκούση ο οποίος διοργάνωσε την Κυριακή σχετική συζήτηση με τη συμμετοχή των εν λόγω καθηγητών (και την παρουσία επώνυμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίοι επιχειρηματολόγησαν υπέρ της σύγκλισης του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Σε μια παρόμοια περίπτωση, αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΚΙΝΑΛ θα ελεεινολογούσε για συμφέροντα και τους εντεταλμένους τους. Αρκεί να θυμηθούμε τις καταγγελίες περί βαλιτσών που προορίζονταν για βουλευτές οι οποίοι θα ψήφιζαν ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας κάποιον εκλεκτό των Σαμαροβενιζέλων (θυμάσαι Φώτη;).
Το ΚΙΝΑΛ ως τώρα έχει επιδείξει αξιοπρεπή συμπεριφορά, δεν δαιμονολόγησε και δεν άφησε παρόμοιες αιχμές. Σωστά! Οι καθηγητές ως διανοούμενοι και κοινωνικοί ερευνητές, έχουν από τη φύση τους ανησυχίες και την ευχέρεια να αλλάξουν άποψη χωρίς να μας δώσουν λογαριασμό. Δεν ζήτησαν και την ψήφο μας, στο κάτω κάτω. Ωστόσο ο πολιτικός κ. Ραγκούσης δεν έχει αιτιολογήσει γιατί το 2017 διακήρυττε «Το πολιτικό δίλημμα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή πρόοδος». Τι συνέβη ξαφνικά και ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πρόοδος;
Πέραν του λάβρου έρωτα του κ. Ραγκούση με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει και η επαμφοτερίζουσα στάση του Σταύρου Θεοδωράκη που χθες έψεξε εκείνους τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ που δεν σκόπευαν να ψηφίσουν το άρθρο για την αναδοχή των ομόφυλων ζευγαριών - δηλαδή βουλευτές με τους οποίους συστεγάζεται. Πόθεν άραγε αρύεται του δικαιώματος;
Μάλλον η κα Γεννηματά θα χρειαστεί σύντομα να αποδείξει κατά πόσο δικαίως ή όχι, ψηφίστηκε ως Πρόεδρος (η μόνη εκλεγμένη από το σύμπαν του στελεχικού δυναμικού!).
Ίσως αναγκαστεί σύντομα να θυμηθεί ότι ο Ανδρέας παρότι παντοδύναμος και αδιαμφισβήτητος, είχε δίπλα του έναν Δημήτρη Παγορόπουλο, πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, που έμεινε στην ιστορία του κόμματός του με το προσωνύμιο «Χατζάρας» για την ευκολία με την οποία έκοβε κεφάλια διαφωνούντων.
Εκτός αν έχει συμβιβαστεί με την ιδέα να γίνει παράρτημα του ΣΥΡΙΖΑ.
