Έγραφε η Αυγή την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη: «Σε όλους αυτούς τους φασιστοειδείς, είτε κρύβονται πίσω από τις μάσκες της “17 Νοέμβρη”, είτε σπουδάζουν στα νάματα του αυριανισμού, μια μόνη πρέπει να είναι η απάντησή μας. Η προάσπιση με κάθε τρόπο της δημοκρατικής ομαλότητας. Και η λήψη όλων εκείνων των μέτρων που θα προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή, με το ξερίζωμα μιας συμμορίας δολοφόνων και αγριανθρώπων».
Ήταν ο καιρός της σοβαρότητας, της ανίχνευσης ιδεών, του προβληματισμού, και βέβαια των μικρών ποσοστών. Ήταν ο καιρός του 89, που προσπαθούσαν να διαμοιράσουν τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ. Η ατμόσφαιρα ήταν εξόχως πολωμένη έως εκρηκτική, αλλά η ρητορική που χρησιμοποιούσαν οι αντιμαχόμενοι ήταν πολιτική. Και σίγουρα επειδή οι δυο ηγέτες της τότε Αριστεράς είχαν περάσει εμφύλιο και χούντα, ήταν προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς που προσέδιδαν στους αντιπάλους.
Τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια τους, χωρίς εμπειρίες και βιωματικές μνήμες, αναπαράγουν απλώς το κληρονομημένο μίσος και εκτοξεύουν με ελαφρολαϊκή όσο και επικίνδυνη ευκολία στους αντιπάλους τους, χαρακτηρισμούς περί φασιστών και κυβέρνησης - χούντας.
Και αυτό είναι πολλαπλό πρόβλημα. Αφενός νομιμοποιούν τη χούντα και το φασισμό σαν κάτι λάιτ. Αφετέρου απονομιμοποιούν τη δημοκρατία και τις θεσμικές λειτουργίες της όταν εκφράζονται έτσι για εκλεγμένες κυβερνήσεις. Το χειρότερο όμως είναι ότι δημιουργούν στους νέους ανθρώπους ψευδή συνείδηση για το περιεχόμενο των ανωτέρω εννοιών.
Μένεις άναυδος μιλώντας στο διαδίκτυο με νέους ανθρώπους, και διαπιστώνεις ότι έχουν εμποτισθεί με την πεποίθηση ότι οι κυβερνήσεις προ και μετά ΣΥΡΙΖΑ είναι χούντες, πιο σκληρές και από το καθεστώς Ερντογάν, με τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους!
Τώρα τελευταία νομιμομοποίησαν εμμέσως και την τρομοκρατία. Θα θεωρηθεί άδικη η κριτική, ωστόσο η τόση ζέση για τον πρωταγωνιστή «μιας συμμορίας δολοφόνων και αγριανθρώπων» κατά την Αυγή, ήταν υπέρμετρη. Σύρθηκαν πίσω από τις απαιτήσεις Κουφοντίνα, που ασχέτως τι είχε κάνει (δεν αφορά το κείμενο), έθεσε ένα παράλογο διαζευκτικό «Κορυδαλλός ή θάνατος». Πολύ ακριβό τίμημα η ζωή για μια μεταφορά στον Κορυδαλλό.
Και μόνο θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κρατουμένου να υπήρχε στο αίτημα του κρατούμενου, και να μην υποκρύπτετο ας πούμε κάποιο δυσδιάκριτο πολιτικό σχέδιο, ένα κόμμα που υπήρξε κυβέρνηση δεν αξιολόγησε το τίμημα που ήταν διατεθειμένος να πληρώσει αυτός. Το πόσο λογικό ήταν. Και ένας πρώην Πρωθυπουργός συνταυτίστηκε με το διαζευκτικό του εκβιασμού!
Δεν γνωρίζουμε εάν συμμερίζεται και τον... «φόβο» της συνηγόρου κας Κούρτοβικ, ότι πρέπει να γίνει η μεταγωγή «για λόγους ασφάλειας του κράτους, της χώρας, και της δημόσιας τάξης» γιατί «θα βρεθούμε σε συνθήκες απειλής της κοινωνικής ειρήνης, της κοινωνικής συνοχής».
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή, από πέρυσι τον Μάρτιο, αντιμετώπισε τα αστυνομικά υγειονομικά μέτρα ως αστυνομική καταστολή. Θυμόμαστε τον υπεύθυνο για την Παιδεία Νίκο Φίλη, να καταγγέλλει ως στοχοποίηση της νέας γενιάς τις δράσεις της αστυνομίας για αποφυγή του συναθροισμού των νέων στις νυχτερινές πλατείες.
Με τις καταγγελίες εναντίον της αστυνομίας για κάθε επέμβαση να διαλύσει κοινωνικούς συγχρωτισμούς (δεν αναφερόμαστε σε πολιτικούς, πχ στις πορείες για τα πανεπιστήμια ή τον Κουφοντίνα), ήταν εφ’ όπλου να εκδώσει καταδικαστικές ανακοινώσεις. Συνέβαλε έτσι κατά πολύ να εκληφθεί η μη τήρηση των μέτρων για τον ιό, ως αντίσταση κατά μιας αυταρχικής κυβέρνησης.
Πέραν του ότι δεν ανταποκρίνεται στον θεσμικό της ρόλο, (ο θεσμικός ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι μόνο να φωνάζει για περισσότερες ΜΕΘ), δεν ήταν και συμφέρον για την ίδια.
Γι’ αυτό και οι δημοσκοπήσεις που δεν πιστεύει, όπως δεν τις πίστευε και το 2019, δείχνουν ότι η μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων του μεσαίου χώρου, είναι απροσπέλαστη. Λογικό. Αυτοί που γεννήθηκαν 17 Νοέμβρη είναι μια φασαριόζικη μικρή μειοψηφία, δεν είναι η κοινωνική μάζα.
Το άρθρο της Αυγής με το οποίο ξεκινά το κείμενο, υμνεί τον Μπακογιάννη επειδή «αγωνιζόταν για ευρύτερες συγκλίσεις και συναινέσεις, μέσα από την ομαλή λειτουργία και ανανέωση των θεσμών». Οι απόγονοί τους διάλεξαν το «ή εμείς ή αυτοί», αλλά αυτό αφορά τους ίδιους και τα πρόσκαιρα αποτελέσματα που είχε.
Το να συμβάλλουν όμως εμμέσως στην άποψη ότι η μη τήρηση των μέτρων αποτελεί αντίσταση στην αστυνομική αυθαιρεσία της κυβέρνησης, μας αφορά όλους. Αυτό έκαναν και χθες όταν… οχτώ βουλευτές μετέβησαν στη ΓΑΔΑ για να δουν τους προσαχθέντες από τη Ν. Σμύρνη πολίτες. Η επέμβαση της αστυνομίας, αν ήταν σκληρή, να καταδικαστεί και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν. Αλλά η αστυνομία επενέβη, όχι επειδή υπήρχε κάποια πολιτική συγκέντρωση, αλλά επειδή υπήρχε συνωστισμός.
