Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Είναι πλέον οριστικό. Πρωθυπουργός και υπουργός Άμυνας κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος, όσο και αν επιχειρούν να το κρύψουν ή να το υποβαθμίσουν. Το επεισόδιο με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς στον Έβρο στέκεται η αφορμή για να αποκαλυφθεί το χάσμα που χωρίζει τους δύο πολιτικούς.
Όπως αποδεικνύεται η «απουσία» του προέδρου των ΑΝΕΛ από τη δημόσια σκηνή τα τελευταία 24ωρα, παρότι στην επικαιρότητα βρισκόταν ένα θέμα της απολύτου αρμοδιότητάς του, μόνο τυχαία δεν ήταν. Η δήλωση του Πάνου Καμμένου από την Ρουμανία και ιδιαίτερα η χρήση της λέξης «όμηρος» για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων υπογράμμισε με τον πλέον σαφή τρόπο ότι ο υπουργός Άμυνας δεν ακολουθεί την γραμμή που έχει χαράξει το Μέγαρο Μαξίμου.
«Ενημέρωσα τον Υπουργό Άμυνας της Ρουμανίας, για το περιστατικό που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή με την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή, σε τουρκικές φυλακές έχουμε δύο Έλληνες ομήρους, έναν Αξιωματικό και έναν Υπαξιωματικό. Ζητώ την υποστήριξη του Ρουμάνου Υπουργού Άμυνας, για την άμεση απελευθέρωση αυτών των Νατοϊκών, Ευρωπαίων και Ελλήνων στρατιωτικών» ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του κ. Καμμένου.
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση ασφαλώς και δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να εκληφθεί ως μία εκ διαμέτρου αντίθετη αντιμετώπιση του συμβάντος στον Έβρο, σε σχέση με την προσέγγιση που έχει υιοθετήσει ο κ. Τσίπρας.
Το κρίσιμο στοιχείο που μεγεθύνει την απόσταση μεταξύ των δηλώσεων πρωθυπουργού και υπουργού Άμυνας είναι πως ο κ. Καμμένος έκανε την αναφορά αυτή ελάχιστες ώρες μετά την ομιλία Τσίπρα στη Βουλή, όπου ο πρωθυπουργός θέλησε να κρατήσει πολύ χαμηλούς τόνους.
«Δεν θα αναδείξω ένα σύνηθες μεθοριακό επεισόδιο σε μείζον διπλωματικό που μπορεί ενδεχομένως να μας μπλέξει σε περιπέτειες» ήταν η φράση που χρησιμοποίησε ο κ.Τσίπρας.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται αβίαστα είναι το κατά πόσο συνάδει η έννοια ενός «συνηθισμένου μεθοριακού επεισοδίου» με την έννοια της ομηρίας. Προφανώς και η απόσταση είναι πολύ μεγάλη.
Δεν αποτελεί μυστικό ότι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος αποτελούν δύο πολιτικούς με εντελώς διαφορετικό ιδεολογικό υπόβαθρο που συνεργάστηκαν για το καλό της χώρας, όπως οι ίδιοι τουλάχιστον ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή. Εδώ και κάποιους μήνες όμως η πολιτική αυτή συμβίωση φαίνεται πως αντιμετωπίζει αρρυθμίες, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου δείχνουν να συνεχίζονται με απρόβλεπτες συνέπειες. Αφετηρία των δυσλειτουργιών μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου αποτέλεσαν οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τα Σκόπια για το ονοματολογικό. Ένα ζήτημα, το οποίο δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε θρυαλλίδα εξελίξεων τουλάχιστον ως προς την υπουργική παρουσία των ΑΝΕΛ.
Η παγωμάρα λοιπόν που προκλήθηκε εντός της κυβέρνησης εξαιτίας των διαφορετικών προσεγγίσεων των εταίρων για το Σκοπιανό, έλαβε νέες διαστάσεις με την υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Ενδεικτική της ψύχρανσης ήταν η απουσία του υπουργού Άμυνας από το πρόσφατο κυβερνητικό συμβούλιο, το οποίο συνεδρίασε για το περιστατικό στον Έβρο, την μέρα που ο υπουργός Άμυνας βρισκόταν στις Βρυξέλλες. Τυχαία επιλογή; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, όμως δεν μπορεί για όλα πάντα να φταίει ο παράγοντας τύχη.
Το κρίσιμο στοιχείο που δε θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας είναι πως οι διαφωνίες Τσίπρα-Καμμένου ήρθαν στην επιφάνεια με αφορμή ένα θέμα που άπτεται της εθνικής ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό οποιαδήποτε πολιτική αντιπαλότητα και διαφορετική προσέγγιση θα πρέπει να παραμεριστεί, καθώς το μείζον ζήτημα είναι η διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων.
Σε καθαρά όμως πολιτικό επίπεδο, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, η συνύπαρξη Τσίπρα-Καμμένου έχει μπει σε τροχιά έντονης φθοράς που κανείς πλέον δεν μπορεί να προβλέψει το πώς θα εξελιχθεί...
Φωτογραφία: intimenews.gr
