Όταν ξεκινούσε η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, ουδείς πέραν του Σταν Γκρίνμπεργκ, ανέμενε αυτά τα θηριώδη ποσοστά που πέτυχε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα αποτελέσματα, επιδέχονται πολλών αναγνώσεων και ερμηνειών, τόσο από τους νικητές όσο και από τους ηττημένους αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στον αρνητισμό και στην προσπάθεια δημιουργίας μιας πλασματικής πραγματικότητας βυθισμένης σε σκοτεινά χρώματα, σε κραυγές αδιεξόδου και σε ένα παρηκμασμένο ιδεολόγημα.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως οι πολίτες αναζητώντας ένα θετικό και δημιουργικό λόγο, δεν έδειξαν να συγκινούνται από τις ανοησίες περί παντοδυναμίας, ηγεμονίας, ορμπανισμού, Μαξίμου ΑΕ, χούντας, καθεστώτος, σκοτεινών συμφερόντων, ξεπουλήματος και άλλων γλαφυρών και επικολυρικών. Δεν έδειξαν να συγκινούνται ούτε από την κινδυνολογία, ούτε από τις θλιβερές μονότονες καταστροφολογικές κορόνες.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι οι πολίτες επικρότησαν όλα όσα έκανε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2019 μέχρι σήμερα. Με ενστάσεις; Ίσως. Με αστερίσκους; Πιθανόν. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές επιβράβευσαν μια κυβέρνηση που τα κατάφερε πολύ καλά κάτω από δυσμενείς συνθήκες, όπως ήταν η πανδημία, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και το τσουνάμι του πληθωρισμού. Που κατάφερε μέσα σε μια τετραετία να μεταβάλλει την εικόνα της χώρας επί το θετικότερο.
Και το τέταρτο συμπέρασμα είναι πως οι πολίτες εναπόθεσαν τις ελπίδες για το μέλλον τους πάνω στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία. Για να υπάρξει συνέχεια στη βελτίωση της ζωής τους, στην αύξηση της απασχόλησης, στην ενίσχυση των εισοδημάτων τους, στην εδραίωση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, στην διεύρυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού και σε άλλα.
Επομένως, τα μεγάλα ποσοστά, δεν αποτελούν μια λευκή επιταγή για τη νέα κυβέρνηση. Ίσα – ίσα, αποτελούν μια συμπληρωμένη βαριά επιταγή, γεμάτη από τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των πολιτών. Ο πήχης έχει ανέβει ψηλά. Τα θετικά δείγματα γραφής της κυβέρνησης μέχρι τώρα δεν προσφέρονται ούτε προς εφησυχασμό, ούτε προς ανάπαυση πάνω στις δάφνες της εκλογικής νίκης. Προσφέρονται σαν ένα γόνιμο και δοκιμασμένο υλικό υποδομής πάνω στο οποίο θα ξετυλιχτεί το πρόγραμμα της κυβερνητικής τετραετίας.
Καλείται λοιπόν η κυβέρνηση να αποδείξει πως η δεύτερη τετραετία δεν είναι απλά διαδικαστική. Πως δεν είναι διεκπεραιωτική. Αλλά αντίθετα θα είναι μια τετραετία με βαθιές τομές, καταλυτικές παρεμβάσεις και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν για μια σειρά από λόγους. Κάποιοι από αυτούς τους λόγους ήταν εξωγενείς και κάποιοι ενδογενείς. Κάποιοι από αυτούς ήταν δικαιολογημένοι και κάποιοι στερούνταν στέρεης δικαιολόγησης.
Οι υψηλές προσδοκίες ζητούν δικαίωση. Οι υψηλές απαιτήσεις ζητούν ανταπόκριση. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην αλλάξει δραματικά το σκηνικό της παροχής υπηρεσιών υγείας. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην αλλάξει ριζικά ο χώρος της παιδείας. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην επιστρέψει η πλήρης κανονικότητα στις πόλεις που ζούμε.
Η κυβέρνηση απέδειξε πως κατάφερε να μας οδηγήσει στην ανάπτυξη. Πως κατάφερε να δημιουργήσει τις συνθήκες για άνοδο των εισοδημάτων και για αύξηση της απασχόλησης. Τώρα όμως καλείται να «παλέψει με τα φίδια» όπως λένε και οι νέοι. Διότι στον χώρο της υγείας και της παιδείας κυριαρχούν στενόμυαλα συντεχνιακά συμφέροντα που νομίζουν πως τα νοσοκομεία και τα σχολεία λειτουργούν για το συμφέρον των συνδικαλιστών και των τρωκτικών και όχι για τους ασθενείς ή τους μαθητές.
Τα μεγάλα ποσοστά που κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, δείχνουν πως η κοινωνία είναι πιο μπροστά παρά ποτέ. Βαρέθηκε τα λόγια και εστίασε στις πράξεις. Άφησε πίσω της το θυμικό και υιοθέτησε τον ορθό λόγο. Παράτησε τις ατελέσφορες αναζητήσεις της ιδεολογικής καθαρότητας και του ιδεοληπτικού οράματος. Και ζητά πράξεις και λύσεις.
Το βάρος για τη νέα κυβέρνηση είναι μεγάλο. Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις των πολιτών είναι μεγάλες και απόλυτα δικαιολογημένες. Η στήλη θα σταθεί δίπλα στους πολίτες, για να δουν τις προσδοκίες τους να πραγματοποιούνται και τις απαιτήσεις τους να εισακούονται. Το πεδίο των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων είναι ανοικτό, με τους θιασώτες της ακινησίας και της αντιμεταρρύθμισης να βρίσκονται πεσμένοι στο καναβάτσο, μετά από ένα συγκλονιστικό κτύπημα «νοκ άουτ».
