Του Γιάννη Σιδέρη
Μετά βαΐων και κλάδων, φωτογραφιών και ανακοινώσεων, υπεγράφη χθες στο Μαξίμου το Προεδρικό Διάταγμα για το Ελληνικό, και «οδηγείται στο ΣτΕ εντός του 2017, όπως ακριβώς προέβλεπε το αρχικό μας πλάνο», έγραψε ο πρωθυπουργός στο twitter. Ικανοποιημένος δε, πρόσθετε: «σήμερα κερδίσαμε ένα πρώτο μεγάλο στοίχημα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας».
Καλά, περί της ταχύτητας δεν το συζητάμε! Κανά δυο χρονάκια μόνο χάθηκαν τσάμπα επί των δικών τους ημερών, και καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες άνεργοι παραμένουν ακόμη αιχμάλωτοι στις δαγκάνες της ανέχειας. Έπρεπε όμως να παρέλθει κρίσιμος χρόνος, να παλιώσουν οι φωτογραφίες με τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αποφασιστικό έξω από τα σύρματα του ελληνικού, πλαισιωμένο με πανό που φιλοξενούσαν την ηρωική επιγραφή «Δεν πωλείται» - κάτι σαν «ταν ή επι τας» - ώσπου να ωριμάσει ο καιρός και να εκδηλώσει το Μαξίμου τη χαρά της επενδυτικότητας.
Η υπογραφή έπεσε μια μέρα μετά την ψήφιση της τροπολογίας για την αυτεπάγγελτη δίωξη όσων «παλαιοημερολογιτών» είχαν κάνει δική τους ευαγγελική ρήση το «κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη». Δεν γνώριζαν ότι η επιφοίτηση που είχε έρθει στο Μαξίμου, αποκάλυπτε τη νέα αλήθεια, όπως την εξέφρασε ο Κατρούγκαλος, ότι η τροπολογία γίνεται για το καλό των τραπεζών!
Τι τις θέλουν τις ηρωικές εξάρσεις, αφού αντιστέκονται θεατρικά, φτάνουν στο αμήν, τελευταία στιγμή κατανοούν ότι δεν τους παίρνει να εφαρμόσουν τις ονειροφαντασιές που συζητούσαν στα κομματικά γραφεία, απόμακροι από την κανονική ζωή και την κανονική οικονομία, και στο τέλος ευτελίζονται και υπογράφουν, αφού το μεταξύ έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος;
Οι ημέρες των αντιστασιακών «ΟΧΙ» στην περιπετειώδη βιογραφία της κυβέρνησης θυμίζουν τον στίχο του ποιητή - αν μας επιτρέπεται η ιεροσυλία: «Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων»…. Σαν κεριά σβησμένα τα «όχι» τους…
Οπωσδήποτε η προχθεσινή ψήφιση και η χθεσινή υπογραφή, πέραν του αναγκαστικού, συνάδουν και με τη νέα αφήγηση που θα εκπέμψει η κυβέρνηση το νέο έτος, και η οποία θα εγκαινιαστεί στην σύνοδο της Κ.Ε, κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου.
Έτσι, δεν θα κληθούμε μόνο να ξεχάσουμε το μίσος, τον εμφυλιοπολεμικό λόγο, τα «γερμανοτσολιάδες», «προδότες», Τσολάκογλου», «Νενέκοι» και λοιπά αήθη, με τα οποία κατακρεούργησαν την ηθική προσωπικότητα των αντιπάλων τους. Αυτά πλέον - προσπαθούν να πείσουν ότι - ανήκουν στην προϊστορία, στην πρωτόγονη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. «Υπήρξαν λεκτικές υπερβολές», όπως είπε ο Γραμματέας της Κ.Ο Κώστας Ζαχαριάδης στο liberal.
Πλέον θα κληθούμε να ξεχάσουμε, ή έστω δεν θα μας υπενθυμίζουν τόσο συχνά, τις Μαρέβες, τις Ζήμενς, τους Χριστοφοράκους, το PSI, το παλιό πολιτικό σύστημα που «κατέστρεψε τη χώρα». Θα παραμείνει μόνο το «αυτοί μας έβαλαν στα μνημόνια, εμείς σας βγάζουμε».
Οι ευαίσθητες σε αυτά, κεραίες του Μαξίμου, διέγνωσαν ότι μπούχτισε ο κόσμος, έχει τόσα προβλήματα που μένει παγερά αδιάφορος στις ανακυκλούμενες καταγγελίες. Ο πολίτης αγκομαχά, ανησυχεί για το αύριο, και δεν αγοράζει το πολυκαιρισμένο, μουχλιασμένο προϊόν της καταγγελιολογίας. Έτσι στην πολιτική αγορά, με το νέο έτος, η κυβέρνηση θα ρίξει ως καινούργιο προϊόν, το νέο πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Θα είναι ένας πρωθυπουργός που μεγάθυμα και μειλίχια (όσο μπορεί βέβαια), δεν θα ατενίζει το παρελθόν, αλλά θα οραματίζεται το μέλλον. Θα παρουσιαστεί ως ο ηγέτης που καλεί σε συγκλίσεις (και εμείς και αυτοί), σε ομόνοια, σε εθνική συσπείρωση, σε δημιουργικές προτάσεις, σε κοινωνική συναίνεση (η οποία θα απευθύνεται και στο εσωτερικό του κόμματος, στους 53). Θα προσπαθήσει να πείσει ότι εκείνο που προέχει πλέον είναι η ανάπτυξη, η προσέλκυση επενδύσεων, η μεταμνημονιακή Ελλάδα. Οι καιροί των διαιρέσεων πέρασαν, τα προβλήματα είναι τεράστια και χρειάζονται την συμβολή και την συμβουλή όλων (εμείς κακεντρεχώς θα προσθέταμε: Φώφη με ακούς;).
Η απορία μας είναι διττή: α) Αν το μπορεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν καταγγέλλει δεν υπάρχει. β) Τόσο «σοφοί» που έγιναν οι αντίπαλοι, με τόση πείρα από την Πολιτεία ΣΥΡΙΖΑ, ποιοι θα τσιμπήσουν;
