Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το νομοσχέδιο για τη νομική κατοχύρωση αλλαγής φύλου ψηφίστηκε οριακά από την ελληνική Βουλή. Τα όσα όμως καταγράφηκαν και καταγράφονται ακόμα ως δρώμενα γύρω από την επικοινωνία του θέματος, είναι απογοητευτικά.
Στην ουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συμπαρασύρει και πάλι το πολιτικό σύστημα σε ένα κρεσέντο ανταγωνιστικότητας μεταξύ των κομμάτων και κυρίως των δύο πολιτικών αρχηγών. Του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δυστυχώς για την ωριμότητα της κοινής γνώμης, οι πιο δυνατές φωνές που ακούστηκαν, δεν ήταν των ειδικών (ψυχολόγων, γιατρών, επιστημόνων και σεξολόγων) αλλά των κομμάτων. Και πιο συγκεκριμένα, όλων αυτών που θέλησαν να διεκδικήσουν μία περίοπτη θέση στην κλίμακα του «ευσεβισμού».
Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση πέτυχε το στόχο της, κερδίζοντας πολιτικό χρόνο, ενόψει των νέων δυσκολιών που θα προκύψουν στο μέλλον. Δεν αρκέστηκε όμως, μόνο σ'' αυτό. Εκτός από την ξεκάθαρη παραπλάνηση, στο όνομα των δικαιωμάτων, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας άδραξε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την συζήτηση στη Βουλή και να ξεκινήσει ένα νέο κύμα επιθέσεων και μαύρης προπαγάνδας.
Στο πλαίσιο ενός ατέρμονου διαλόγου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετέφερε την εμπειρία ενός ψυχολόγου, λέγοντας τα εξής: «Μπήκα στον κόπο να μιλήσω με έναν ειδικό, κάτι που αμφιβάλλω αν έχετε κάνει εσείς ή ο πρωθυπουργός Μου διηγήθηκε μια ιστορία για ένα παιδί που ζήτησε αλλαγή φύλου γιατί ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε ένας εξωγήινος. Με το νομοσχέδιό σας αυτός ο άνθρωπος μπορεί να προβεί σε αλλαγή ταυτότητας φύλου και αυτό να το βρει μπροστά του στη ζωή».
Δεν ξέρω αν το παράδειγμα του προέδρου της ΝΔ ήταν τόσο εύστοχο αλλά αποτέλεσε αφορμή για ένα ντελίριο επίδειξης προοδευτισμού από μέρους της κυβέρνησης. Μία παράκρουση προπαγάνδας, στην προσπάθεια να καλυφθεί η αδυναμία της οργάνωσης για μία σοβαρή συζήτηση και να πειστούν οι πάντες για την αναγκαιότητα της ψήφισης του νομοσχεδίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια έξυπνη τακτική κίνηση, προκειμένου να υπογραμμίσει το «αριστερό» του προφίλ. Μού θυμίζει όσα έκαναν οι Σοσιαλιστές του Zapatero όταν βρέθηκαν στην εξουσία στην Ισπανία το 2004, χωρίς μάλιστα να το περιμένουν – κέρδισαν τις εκλογές ανέλπιστα και ελέω τρομοκρατίας, μετά το μακελειό στον σιδηροδρομικό σταθμό Atocha. Μια και δεν είχε πολλά να κάνει σε μια οικονομία εύρωστη και στρωμένη από τον «γκρίζο λογιστή» και οικονομικά φιλελεύθερο Aznar, ο Zapatero «επένδυσε» σε μεταρρυθμίσεις πολιτικού φιλελευθερισμού - δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, επίσημο τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, αντιπαράθεση με την πανίσχυρη καθολική εκκλησία, κ.λπ.
Η διαφορά εδώ, είναι ότι η οικονομία της Ελλάδας εν έτει 2017 είναι σε ελεύθερη πτώση και όλοι οι θεσμοί της βρίσκονται σε κατάσταση αποσάθρωσης. Συνεπώς, η κατάθεση του πολυσυζητημένου νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου δεν είναι παρά άλλος ένας αντιπερισπασμός και τακτικισμός της κυβέρνησης. Ένα προπέτασμα καπνού και επίδειξη «αριστερού» πολιτικού φιλελευθερισμού, ως αντιστάθμισμα στην παταγώδη αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην οικονομία, στο θεσμικό εκσυγχρονισμό και στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Δεν κρίνω αν η στάση του Μητσοτάκη στη Βουλή, ήταν η δέουσα αλλά είναι τουλάχιστον εξοργιστικό, να τον κατηγορεί ο Τσίπρας ότι δεν είναι αρκετά φιλελεύθερος. Δεν ξέρω επίσης αν τελικά η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να ψηφίσει το νομοσχέδιο βοήθησε περισσότερο την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αμφιβάλλω πολύ αν πρέπει τα κόμματα του μεταρρυθμιστικού χώρου να δίνουν ανάσες ζωής σε μία κυβέρνηση τυχοδιωκτισμού και αμοραλιστικής ασυλίας…
