Του Βασίλη Γεώργα
Αυτή τη φορά δεν μπορούμε να μιλάμε απλώς για ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο με προαπαιτούμενα. Το κείμενο που καλούνται να ψηφίσουν οι Έλληνες βουλευτές την Πέμπτη ισοδυναμεί πράγματι με ένα 4ο Μνημόνιο.
Τα 5,1 δισ. ευρώ των μέτρων που προβλέπονται είναι η έγγραφη επιβεβαίωση της ανυπολόγιστης καταστροφής που προξένησε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη χώρα μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Κάθε ψήφος υπέρ του νομοσχεδίου και του “Μεσοπρόθεσμου” από την κυβερνητική πλειοψηφία θα είναι και μια παραδοχή της αποτυχίας τους να απομακρύνουν ομαλά τη χώρα από τον κίνδυνο.
Οι λαϊκιστές που αναρριχήθηκαν στην εξουσία το 2015 εμπορευόμενοι την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να κρατήσουν τη χώρα μέσα στο ευρώ χωρίς να τηρήσουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις, βρέθηκαν να ψηφίζουν και να υλοποιούν τα σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα και να εφαρμόζουν τις πιο επώδυνες συνταγές λιτότητες στο όνομα των υπερ-πλεονασμάτων. Παραδόξως και ενώ οι παραδοχές του Μεσοπρόθεσμου αποκαλύπτουν την πολιτική εξαπάτησης και οι δανειστές ράβουν το κοστούμι της “ενισχυμένης εποπτείας” και της ρύθμισης χρέους έναντι όρων, το Μέγαρο Μαξίμου εξακολουθεί να καλλιεργεί ακόμη και και σήμερα τον μύθο της “καθαρής εξόδου”.
Επιστέγασμα της πολιτικής τους, είναι ο δρακόντειος νόμος με τον οποίο το Υπερταμείο καθίσταται εγγυητής για το χρέος σε περίπτωση που το κράτος δηλώσει αδυναμία εξόφλησης των δανείων του ESM μέχρι του ποσού των 25 δισ. ευρώ.
Αν οι μειώσεις κατά 3 δισ. ευρώ στις συντάξεις το 2019 -μεγαλύτερες κατά 389 εκατ. ευρώ από το μέγεθος που είχαν ανακοινώσει αρχικά- και η αύξηση κατά 2 δισ. ευρώ των φόρων από το 2020 (αφορολόγητο) είναι το επώδυνο κόστος που αναλογεί σε εκατομμύρια πολίτες επειδή η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς να δώσει πνοή στην οικονομία και να σταματήσει τη λαίλαπα των περικοπών, η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας αποτελεί πράξη υπονόμευσης των επόμενων γενεών.
Αυτό που δεν αποδέχθηκε να κάνει καμία μνημονιακή κυβέρνηση στο παρελθόν ακόμη κι όταν διεκδίκησαν και έλαβαν ονομαστική διαγραφή χρέους, το κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας πλήρως την ευθύνη για το γεγονός ότι μέσα σε μόλις τρία χρόνια φτάσαμε να υποθηκεύσουμε δύο φορές το μέλλον των παιδιών μας ως αποτέλεσμα κατάρρευσης της εμπιστοσύνης απέναντι στην κυβέρνηση.
Θηριώδη πλεονάσματα, υπερφορολόγηση και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων είναι το τρίπτυχο των δεσμεύσεων με τα οποία οδηγούμαστε δεμένοι χειροπόδαρα στην υποτιθέμενη «έξοδο» από τα Μνημόνια.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πως με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα άλλα παρά μόνο στην ανάλωση χρόνου και χρημάτων με ένα σκοπό: να προσπαθήσει να εξαγοράσει σιωπή και ψήφους.