Η «εξουδετέρωση» χωρίς «σιγαστήρα» στον κομματικό τσαμπουκά του Παύλου Πολάκη δεν αφορά τελικά σε μια ευρύτερη αλλαγή στην κατεύθυνση που είναι προσανατολισμένη η πυξίδα του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημόσια εκπομπή της. Η στρατηγική διαχείρισης της ήττας είναι προφανές ότι αποτελεί ένα από τα βασικά προεκλογικά εργαλεία της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν βέβαια δεν λοξοκοιτάζει, με τη βοήθεια των προσωπικών απόψεων βουλευτών της, στην κυβέρνηση των ηττημένων.
Προοπτική την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει βγάλει από την προεκλογική συζήτηση, αλλά ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του, δεν αποκλείουν. Τελευταίο πειστήριο, για το πουλόβερ που ξηλώνεται, είναι το «ποτέ μην λες ποτέ», του Δραμινού βουλευτή, Θεόφιλου Ξανθόπουλου, ο οποίος θέλησε να τηρήσει τα επικοινωνιακά προσχήματα με την υπενθύμιση του κατ’ευφημισμόν προτάγματος για τον ΣΥΡΙΖΑ που θα κόψει πρώτος το νήμα στην κάλπη της απλής αναλογικής. Η Κουμουνδούρου άλλωστε δεν έχει αποβάλλει τις συμπεριφορές που προδίδουν ότι αποτελεί επίσης στρατηγική επιλογή της, να διατηρηθεί λειτουργικός ο «ομφάλιος λώρος» με το παρελθόν και όλα τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα διαμαρτυρίας. Οι αποχές από την κορύφωση της νομοθετικής παραγωγής στην εθνική αντιπροσωπεία είναι η μια πτυχή αυτής της διάγνωσης.
Η άλλη όψη συνδέεται ευθέως με τη δικαίωση της κυβερνητικής κατηγορίας ότι ο προεκλογικός στόχος είναι του ΣΥΡΙΖΑ είναι να κυλήσει τη χώρα στη λάσπη. Ακόμη και με την αναπαραγωγή ανθελληνικής προπαγάνδας, όπως για τη δήθεν νεκρή Μαρία στη νησίδα στον Έβρο, την οποία δεν διαδέχτηκε η μετάνοια αλλά η απάρνηση της, όπως στην περίπτωση του Χρήστου Σπίρτζη. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μετά την πλήρη υιοθέτηση των τουρκικών fake news, με την αποστροφή «και βέβαια υπήρχε», επιχείρησε να κάνει το άσπρο-μαύρο, και αποποιούμενος των ευθυνών του δήλωνε: «Με έχετε ακούσει εμένα να λέω ότι υπήρξε νεκρό παιδί στον Έβρο;».
Όλα αυτά βέβαια εντάσσονται και σε έναν ευρύτερο αντιπερισπασμό προκειμένου να αποκρυβούν τα σαθρά, ή κατά άλλους τα ανύπαρκτα χαρακτηριστικά της πρότασης διακυβέρνησης με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την πρώτη λαϊκή εντολή. Γι’αυτό και το φάλτσο Πολάκη αποδοκιμάστηκε άμεσα γιατί αφορούσε τις προεδρικές επιλογές, όταν όμως το χαλινάρι του Αλέξη Τσίπρα δεν μπήκε ποτέ στις εκδηλώσεις του ακραίου ταμπεραμέντου του κρητικού βουλευτή. Μάλιστα ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι θα τονώσει τη συγκεκριμένη εκδοχή της «πολυσυλλεκτικότητας» όπως την έχει χαρακτηρίσει. Αυτό μαρτυρούν οι επιλογές στα κομματικά ψηφοδέλτια στα οποία ξεχωρίζουν υποψηφιότητες που διακρίνονται για τη χυδαία συμπεριφορά σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του πρωθυπουργού.
Τα hastag με το υβριστικό περιεχόμενο εναντίον της πλειοψηφίας αλλά και με την αήθη σύνθεση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη φαίνεται ότι αποτελούν το κυνικό κριτήριο με το οποίο η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου, διαλέγει τα πρόσωπα που θα ρίξει στη μάχη του σταυρού. Πρόσωπα που πρωτοστατούν στην αντιδημοκρατική συκοφαντία των τρολς τα οποία φαίνεται να έχουν το προβάδισμα στη συριζαϊκή ανανέωση.
