Το τέλος του κατσαπλιαδισμού στην πολιτική ζωή του τόπου έχει τη βούλα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όπως επίσης και οι επίλογοι στην κρατούσα, μεταπολιτευτικά, άποψη για την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς.
Ο πρωθυπουργός δεν κατάφερε απλώς να ενώσει το μικτό ρεύμα του προοδευτικού εκσυγχρονισμού και του υπεύθυνου πατριωτισμού, αλλά να υποχρεώσει τον επίδοξο αμφισβητία για την ολική επικράτηση αυτής της πολιτικής πρότασης. Η ενορχήστρωση, η απόδοση και η ολοκληρωτική απήχηση της σηματοδοτούν και την οριστική υποσκέλιση του Αλέξη Τσίπρα από ερείσματα που θα μπορούσαν να προσδώσουν χαρακτηριστικά νίκης στην έκπτωτη πλέον, σαγήνη που ασκούσε στην κοινωνία ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας μετά και από τον πολιτικό σεισμό της Κυριακής, δεν πρέπει να αναζητά τρόπους να εξασφαλίσει τη ρεβάνς απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά την υστεροφημία του. Διότι το όνομα του συνδέεται άρρηκτα με την σχεδόν αμετάκλητη, αποξένωση της αριστεράς από την κυβερνησιμότητα.
Συνταγή που δοκίμασε ο κόσμος και καταδίκασε με διαδοχικές απορρίψεις. Η λαϊκή εντολή επιβράβευσε και επικύρωσε την στρατηγική της αυτοδυναμίας και καταδίκασε τις ευκαιριακές συνεργασίες χωρίς πραγματική βούληση και ειλικρίνεια για ενιαίο μέτωπο κατά την διαρθρωτικών προβλημάτων του Κράτους και της οικονομίας. Ο κυρίαρχος επέλεξε το γκάζι απέναντι στο φρένο στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια της χώρας και την πρόοδο από την παραλυσία.
O Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε κατά κράτος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην απεύθυνση προς τον μεσαίο χώρο καθώς επίσης προς το ακροατήριο της κεντροαριστεράς. Πολίτες που αισθάνονταν κοντά στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ενδιαφέρονται ταυτόχρονα για μια Ελλάδα ισχυρή με δυναμική οικονομία ασφάλεια στα σύνορα και πολιτική σταθερότητα.
Η πυξίδα της ψήφου έδειξε στον Αλέξη Τσίπρα αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι συντεταγμένες είναι συντονισμένες με μια κυβέρνηση του υπεύθυνου εκσυγχρονισμού του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας, αλλά και του υπεύθυνου πατριωτισμού για την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων με πνεύμα ανοιχτό αλλά χωρίς να υποχωρούμε ούτε εκατοστό από τα εθνικά μας δίκαια και τις πάγιες διεκδικήσεις μας.
Η τομή στο πολιτικό σκηνικό που πραγματοποιήθηκε με τη νάρκη της ακυβερνησίας που επιστράτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέδειξε ότι ο Αλέξης Τσίπρας αγνόησε τη σημασία που θέτουν στην αιχμή οι πολίτες. Δεν είναι άλλη από το ποια κυβέρνηση και ποιος πρωθυπουργός θα χειριστεί με αποφασιστικότητα και ταχύτητα απειλές και προκλήσεις σαν αυτές που αντιμετωπίσαμε τα προηγούμενα 4 χρόνια. Ποιος θα κάθεται δηλαδή στη θέση του πρωθυπουργού για να χειριστεί έναν ασταθή και απρόβλεπτο γείτονα όπως η Τουρκία όπου φαίνεται ξανά το σαφές προβάδισμα του κ. Ερντογάν.
Ο κ. Τσίπρας πλέον καλείται να αποδείξει ότι εκτός από την καταδίκη ξέρει να αποδέχεται και την έκτιση της ποινής του. Αυτή είναι στο περιθώριο της ιστορίας απ’ όπου ξεκίνησε.
