Στο νέο πατριωτισμό της αλήθειας που υψώνεται απέναντι στον λαϊκίστικο εθνικισμό και οδηγεί σε μια κοινωνική και πολιτική πανστρατιά, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας απόψε στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Γιώργου Παγουλάτου με τίτλο: «Το νησί που φεύγει, 121+1 κείμενα για την κρίση».
Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέφερε:
«Επάνω στην αλήθεια θα στηριχθεί ο νέος πατριωτισμός τον οποίο εμείς υπηρετούμε και υψώνουμε ως αντίπαλο δέος στον λαϊκίστικο εθνικισμό, που μας καταστρέφει. Ο νέος πατριωτισμός της αλήθειας θα εκφράσει μια πανστρατιά κοινωνική και πολιτική, που θα υπερβαίνει παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές. Θα βρεθεί απέναντι στις πολιτικές του θυμού και της οργής. Με θετικό λόγο. Για να γιατρέψουμε τις πληγές μας. Τώρα είναι η ώρα να δουλέψουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για απογοήτευση, δεν υπάρχει χώρος για μιζέρια και μισαλλοδοξία. Δεν υπάρχει περιθώριο για σιωπή και απάθεια. Γιατί έτσι προχωρούν οι λαοί, έτσι ωριμάζουν οι κοινωνίες.
Είναι γεγονός ότι στη Νέα Δημοκρατία έλαχε ο κλήρος να ηγηθεί αυτής της πανστρατιάς. Είμαστε έτοιμοι να γίνουμε καταλύτες της. Γιατί και εμείς αλλάζουμε και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Είναι όμως απαραίτητη και η συστράτευση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που στέκονται απέναντι στην ανευθυνότητα και τον τυχοδιωκτισμό της σημερινής Κυβέρνησης. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια ουδέτερης στάσης και πολιτικής ίσων αποστάσεων. Διότι ένα είναι βέβαιο: Το διακύβευμα υπερβαίνει τον καθένα από εμάς ατομικά και το ζητούμενο είναι να μη μας υπερβεί και συλλογικά …
Δεν θα έχουμε πολλές ακόμα ευκαιρίες υπέρβασης και ανάκαμψης. Η στιγμή μας θα έρθει σύντομα. Και, αυτήν τη φορά, είμαι βέβαιος ότι θα φανούμε αντάξιοι της στιγμής και της ιστορίας. Και τότε θα φανεί ποιοι μένουν στα εύκολα λόγια και ποιοι θα είναι διατεθειμένοι να μπουν για τα καλά στο δύσκολο καμίνι της πολιτικής δράσης. Ποιοι θα περιοριστούν στο ρόλο να βλέπουν την ιστορία να περνά από μπροστά τους και ποιοι θα επιλέξουν να γίνουν μέρος της και να τη διαμορφώσουν».
Ο κ. Μητσοτάκης, αναφέρθηκε επίσης στη ζημιά που επέφερε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τις ευκαιρίες που έχασε υπογραμμίζοντας: «Η ζημιά που επέφερε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους Έλληνες πολίτες αποτιμάται οικονομικά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ένα όμως είναι βέβαιο. Είμαστε στο τέλος του 2016 και ακόμα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να φτάσουμε εκεί που ήμασταν στο τέλος του 2014. Και βέβαια είναι τεράστιες οι κοινωνικές συνέπειες που προκύπτουν ως επακόλουθα της αναίτιας παράτασης της κρίσης. Διότι η διέξοδος από την κρίση είχε ήδη διαφανεί όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Όπως γράφει και ο Γιώργος "το 2014 ήταν σαφής η βελτίωση όλων σχεδόν των δεικτών… Η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου κατάφερε να επιδεινώσει ξανά την κρίση ως αποτέλεσμα τυχοδιωκτικών πολιτικών χειρισμών” όπως ευγενικά σημειώνει ο Παγουλάτος. Πλέον έχει καταστεί προφανές ότι πράγματι από ιδεοληψία και τυχοδιωκτισμό χάθηκαν δύο μεγάλες ευκαιρίες στις αρχές του 2015:
Πρώτον η ευκαιρία μιας προνομιακής μεταχείρισης από τους δανειστές μας. Όπως γράφει ο Παγουλάτος, "Η νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 είχε απέναντί της ένα ευρύτατο κεφάλαιο συμπάθειας και κατανόησης από την ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη, που καταλάβαινε την ανάγκη χαλάρωσης της λιτότητας. Οι εταίροι ήταν έτοιμοι για παραχωρήσεις - δεν ήταν όμως έτοιμοι να φανούν ότι υποκύπτουν σε εκβιασμό".
Και η δεύτερη μεγάλη χαμένη ευκαιρία ήταν μια σταθερή πορεία ανάπτυξης, καθώς στην αρχή του 2015, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια η συγκυρία στην Ευρώπη ήταν ευνοϊκή. Ο Draghi έβγαζε την Ευρώπη από την παγίδα του μηδενικού πληθωρισμού. Ανακουφίζονταν οι οικονομίες του Νότου και διευκολύνονταν οι προσπάθειες προσαρμογής τους. Το 2015 ήταν το πρώτο έτος με μηδενικό κόστος χρήματος στην Ευρώπη. Το ευρώ είχε σταματήσει να ανατιμάται δίνοντας ώθηση σε εξαγωγές. Το πετρέλαιο ήταν φθηνό. Και, αντί η χώρα μας να αδράξει αυτήν την μοναδική ευκαιρία, η Ελλάδα παρέμεινε μόνη της, κλεισμένη έξω από την ευρωπαϊκή ανάκαμψη».
Για μια ακόμη φορά, ο κ. Μητσοτάκης υπογράμμισε ότι επιβάλλεται πολιτική αλλαγή το ταχύτερο δυνατό, προκειμένου η χώρα να περάσει σε ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, σε ένα νέο πολιτικό πρότυπο, σε μια «πολιτική του Μετα-Λαϊκισμού». Ανέφερε συγκεκριμένα: «Η Ελλάδα παραμένει μεταρρυθμιστικά δυσκίνητη, δημοσιονομικά αμφίθυμη και αναπτυξιακά χωρίς προσανατολισμό, ενώ ο χρόνος περνά αμείλικτα και η κλεψύδρα των ευκαιριών αδειάζει σταθερά σε βάρος μας. Για αυτό είναι επιβεβλημένη η πολιτική αλλαγή το συντομότερο δυνατό. Η χώρα δεν χρειάζεται απλά και μόνο ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο. Χρειάζεται και ένα νέο πολιτικό πρότυπο. Χρειάζεται να εφεύρουμε μια "πολιτική του Μετα-Λαϊκισμού". Δεν αρκεί να βασιστούμε αυτάρεσκα στην ιδεολογική ανωτερότητα των ιδεών μας. Ούτε να πιστεύουμε ότι, επειδή όλοι συμφωνούμε μεταξύ μας σε αυτή την εκδήλωση, έχουμε κερδίσει και την εμπιστοσύνη της σιωπηλής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να διαβάσουμε το "πνεύμα" πίσω από το "γράμμα" της λαϊκιστικής ψήφου, χωρίς να γίνουμε οι ίδιοι λαϊκιστές. Πρέπει να διδαχτούμε από τη μαζική απόρριψη των πολιτικών, οικονομικών, μιντιακών και ακαδημαϊκών ελίτ. Είναι αλήθεια ότι διαμορφώνεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία ένα ισχυρό ρεύμα αλλαγής. Ένα ρεύμα που οφείλουμε όμως να αξιοποιήσουμε θετικά και παραγωγικά. Όχι μόνο ως ένα πρόσκαιρο σύμπτωμα αντίδρασης στην πιο αποτυχημένη Κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά. Αλλά ως ένα θετικό ρεύμα δημιουργικής επανάστασης. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι μόνο να είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους. Πρέπει να βάλουμε τον πήχη πολύ πιο ψηλά. Πρέπει να είναι να ξαναχτίσουμε τη χώρα σε γερά θεμέλια μέσα σε ένα κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Με μία εύρωστη δημοκρατία, μια ανταγωνιστική οικονομία και ένα αποτελεσματικό Κράτος».
«Για να το πετύχουμε αυτό», πρόσθεσε ο κ. Μητσοτάκης, «χρειάζεται μια γενναία και δημιουργική ρήξη με το παρελθόν μας. Ένα είναι βέβαιο: δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε το αύριο με τα εργαλεία και το λεξιλόγιο του χθες. Γνωρίζω καλά πως σε κάποιους δεν θα μπορέσουμε να απευθυνθούμε. Γιατί δεν θα αντιμετωπίσουμε το λαϊκισμό στρογγυλεύοντας τον πολιτικό μας λόγο. Πρέπει όμως να απευθυνθούμε στον "ξεχασμένο άνθρωπο". Στη μέση ελληνική οικογένεια που, μακριά από ιδεολογικές κορώνες, βλέπει κάθε μέρα το μέλλον της πιο ζοφερό. Πρέπει να απευθυνθούμε στους χαμένους της παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να απευθυνθούμε στους ακραία φτωχούς, που είναι κατά βάση νέοι και ακουμπούν το 15% της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να απευθυνθούμε σε όσους αισθάνονται ότι η Ελλάδα δεν τους δίνει προοπτική και επιλέγουν "να ψηφίσουν με τα πόδια τους", επιλέγοντας τη φυγή. Πρέπει να απευθυνθούμε στη μέση ελληνική οικογένεια και να αντιστρέψουμε την τεράστια δημογραφική κρίση που απειλεί τη χώρα μας. Πρέπει να απευθυνθούμε στις εργατικές συνοικίες της χώρας και να τους πείσουμε για το "τι πρέπει να γίνει" και το πως αυτό περιλαμβάνει και σέβεται την προοπτική των ίδιων και των οικογενειών τους.
Με αλλά λόγια πρέπει να ακούσουμε το βουβό πόνο μιας τραυματισμένης κοινωνίας και να χτίσουμε βήμα βήμα, λιθαράκι λιθαράκι, σχέσεις εμπιστοσύνης. Και αυτό δεν θα γίνει μόνο στα αμφιθέατρα των παρουσιάσεων βιβλίων ή σε συνάξεις ανθρώπων που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Θα γίνει εκεί που ζυμώνεται η κοινωνία. Στους χώρους δουλειάς, στις σχολικές επιτροπές, στους νέους αγροτικούς συνεταιρισμούς, στις συνάξεις των startuppers, αλλά και στους χώρους των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που ασχολούνται με αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Και όλα αυτά θα πρέπει να τα πράξουμε μέσα από μια συμφωνία αλήθειας και ταυτόχρονα εμπεριστατωμένης ελπίδας. Αλήθειας και ελπίδας μαζί, διότι ο κόσμος βίωσε την ελπίδα βασισμένη στην εξαπάτηση και τον λαϊκισμό. Και εύλογα την αμφισβητεί».
