Του Γιάννη Σιδέρη
Απαράμιλλη η αιτιολογία του Νίκου Παππά στη Βέροια, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την συμφωνία των Πρεσπών, ότι «η Μακεδονία ήταν ξακουστή το προηγούμενο διάστημα ως η Μακεδονία των γειτόνων».
Καταδεικνύει ότι πήγαν στην συμφωνία χωρίς εθνικό ιστορικό φορτίο, παρά μόνο εκείνο στο οποίο αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός κατά την σχετική συζήτηση στη βουλή. Επικαλέστηκε, θυμίζουμε, την πρώτη νεκρή αντάρτισσα, την Σλαβομακεδόνισα ΕΛΑΣιτισα Μίρκα Γκίνοβα, που αγωνιζόταν για την ανεξαρτητοποίηση της «Μακεδονίας του Αιγαίου», γι αυτό και έχει ανακηρυχθεί εθνική ηρωίδα στα Σκόπια.
Με το ιστορικό φορτίο που εξέφρασε και η Σία Αναγνωστοπούλου, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την συμφωνία των Πρεσπών, συνεχίζει το έργο του ΕΑΜ (στο Μακεδονικό εννοούσε και στις τότε θέσεις του, όπου πολεμούσαν και σλαβόφωνοι αντάρτες με το όραμα της απόσχισης της Μακεδονίας!).
Δεν κρίνουμε το ΕΑΜ, ούτε κάνουμε αποτίμηση της τότε σκληρής εποχής, σε ένα απλό επιφυλλιδογράφημα. Θα ήταν προπέτεια. Αποτυπώνουμε το ανιστόρητο και ασυναίσθητο των σημερινών φορέων της συμφωνίας.
Είναι άλλο να εκφράσεις τον πολιτικό ισχυρισμό ότι η υφήλιος αναφερόμενη στην Μακεδονία εννοούσε τα Σκόπια, και αδιανόητο να συγχέεις το νόημα, την απήχηση, την συναισθηματική φόρτιση και την εθνική αξία του στίχου ενός πατριωτικού τραγουδιού, που έχει λάβει τη θέση «Θούριου», καθ' άπασα την ελληνική επικράτεια.
Ο συγκεκριμένος «ύμνος» συμπυκνώνει στο φαντασιακό του λαού, όχι μόνο τη λάμψη μιας αρχαιότητας που τη θεωρεί δική του, αλλά και τις αξεθώριαστες πρόσφατες μνήμες του αίματος, των αγώνων για εθνική ολοκλήρωση, των εξανδραποδισμών και μακελεμάτων που υπέστη το ελληνικό στοιχείο της περιοχής, από τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες.
Για αυτό και ο αρχικός του στίχος αναφερόταν σε «Βούλγαρους» που διώχτηκαν, αλλά αντικαταστήθηκε με τη λέξη «βάρβαρους», μετά από τα ανοίγματα που επιχείρησε προς την Σόφια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα πρώτα μεταπολιτευτικά του χρόνια ως Πρωθυπουργός, προκειμένου να μην υπάρχουν αγκάθια στη λείανση των σχέσεων των δύο χωρών.
Ο κ. Παππάς μάλλον αστόχαστα μίλησε, αλλά καταδεικνύεται η έλλειψη ενσυναίσθησης στις ευαισθησίες των Ελλήνων και δη Μακεδόνων, και η απαρέσκεια στο συναισθηματικό και αξιακό φορτίο που εκφράζει ο λαός μέσω του τραγουδιού.
Ετσι «άδειοι» πήγαν στη διαπραγμάτευση!
Παράλληλα βέβαια είναι γενική κυβερνητική γραμμή να αντεπιτεθεί συγκρουσιακά σε όσους αντιδρούν στην συμφωνία, και να τους καταχωρίσει στην χορεία των εθνικιστών και των φασιστών.
Ετσι που τα κατάφερε, δεν έχει άλλη οδό. Γνωρίζει ότι θα έρθει σε αντίθεση με την πλειοψηφία του λαού, αλλά ούτως ή άλλως έχει αποδεχθεί το μοιραίο, ότι στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο θα βρίσκεται στη θέση της αντιπολίτευσης. Ακολουθώντας την τακτική ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, προσπαθεί να ενοχοποιήσει κάθε πατριωτική ευαισθησία, για να «τσιμεντάρει» παρά τω πλευρώ της τους υποστηρικτές της συμφωνίας και τους «γεφυροποιούς», που τόσο γοητεύτηκαν από την ηττοπαθή τακτική της.
Οι αποδοκιμασίες σε δημόσιο χώρο προς τα στελέχη της κυβέρνησης, όντως είναι εκδηλώσεις σχετικά ολίγων ατόμων, των πιο θερμόαιμων, και όχι κατ' ανάγκη εμβληματικών εθνικιστών. Περισσότερο ενδεικτικές είναι οι αίθουσες όπου προσέρχονται τα κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να μιλήσουν για τα «καλά» της Συμφωνίας. Εκεί παρατηρείται μία… «ολιγαρκής αφθονία» - για να θυμηθούμε τον πρωθυπουργό. Ολιγαρκής παρουσία κόσμου και αφθονία ψευδών ισχυρισμών!
Σε αυτό το μοτίβο προτίθεται να αντιμετωπίσει και τις αποδοκιμασίες που αναμένονται κατά την διάρκεια των παρελάσεων της 15ης Μαρτίου. Το κόμμα που ευτέλισε τον θεσμό των παρελάσεων, που διέλυσε την παρέλαση της Θεσσαλονίκης από κοινού με τους άλλους… πατριώτες της ΧΑ (από τη μια πλευρά η ΧΑ, από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ και ο περιβάλλων αντιμνημονιακός χώρος του), το κόμμα του χειροκροτούσε όσους μαθητές μούντζωναν τους επισήμους στις εξέδρες, και όσους κυνηγούσαν από τις εξέδρες εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού, τώρα που έγινε αυτό «επίσημο» και τα στελέχη του θα βρεθούν στις εξέδρες, απέκτησε δυσανεξία στις λαϊκές αντιδράσεις.
Παράλληλα στοχεύει να ενοχοποιήσει αυτές τις αντιδράσεις και να τις αντιμετωπίσει δυναμικά, κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενοι «γερμανοτσολιάδες», ίσως σεβόμενοι το δικαίωμα του λαού στις αντιδράσεις, ίσως γιατί θα τους έψηναν ζωντανούς, επειδή θα περιόριζαν τους «αντιμνημονιακούς αγωνιστές».
Σε αυτό στοχεύει η σύσκεψη της αρμόδιας υπουργού Ολγας Γεροβασίλη με τους επιτελείς της αστυνομίας. Όχι αυτή καθεαυτή, αλλά η έντεχνη δημοσιοποίηση μιας υποτίθεται υπηρεσιακής σύσκεψης ρουτίνας. Αποσκοπεί να εκπέμψει το μήνυμα της εκ των προτέρων ποινικοποίησης των αντιδράσεων.
