Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να το αρνείται, αλλά το χέρι του είναι ήδη πάνω από το πόμολο που θα ανοίξει την πόρτα στην πολιτική τερατογένεση. Η προοδευτική συνεργασία για την οποία λιγώνεται πολιτικά εδώ και μήνες, ότι μπορεί να προκύψει την 22α Μαΐου είναι αυτή ακριβώς για την οποία έχει προειδοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η κυβέρνηση των ηττημένων, με Ανδρουλάκη και Βαρουφάκη είναι ο ανομολόγητος πόθος του Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο θα ολοκληρωθεί η εκτροπή που δρομολόγησε με την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Ο κ. Τσίπρας ξορκίζει δημόσια αυτήν την εξέλιξη, προβάλλοντας την δική του πρωτιά ως τον καταλύτη αλλά χωρίς να μιλάει δημόσια για τους συνεργάτες του στην περίπτωση που καταγραφόταν αυτή η έκβαση.
Σε αυτόν τον στόχο ποντάρει όλες τις μάρκες του για την κάλπη της 21ης Μαΐου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που εντέχνως αποφεύγει να διατηρήσει στον πυρήνα της συγκεκριμένης συζήτησης, την ουσιαστική πιθανότητα που στηρίζεται στην αδιαμφισβήτητη αριθμητική. Οι διαψεύσεις του Αλέξη Τσίπρα μόνο εχέγγυο δεν θεωρούνται για την ειλικρίνεια των προθέσεων του, καθώς λόγω και έργω εδώ και χρόνια όσα απορρίπτει είναι ένα διαμαρτυρημένο γραμμάτιο που δεν θα ξεπληρώσει ποτέ προς τους ψηφοφόρους.
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ομολογία του Αλέξη Τσίπρα θα απασχολήσει τη δημόσια σφαίρα όταν ο πλέον ο κόσμος θα έχει απομακρυνθεί από το «ταμείο». Η δόλια πτυχή αυτού του σχεδίου είναι ξεκάθαρη: ο κ. Τσίπρας να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος την κυβέρνηση των ηττημένων.
Το βασικό εργαλείο στο σχέδιο που απεργάζεται είναι η πόλωση, που θα στραπατσάρει τα εκλογικά ποσοστά των μετεκλογικών συνεργατών του. Τον πρόδωσε άλλωστε η επιχειρηματολογία στην πρόσφατη παρέμβαση του, που ξενίζει στα αριστερά ώτα, για το ένα κόμμα που κερδίζει και τα πολλά που χάνουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, με την οποία πλαισίωσε την αναγκαιότητα να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατ΄ουσίαν ο κ. Τσίπρας παίζει το χαρτί της χαμένης ψήφους, την οποία ευθυγραμμίζει με κάθε σταυρό που δεν θα πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο ΠΑΣΟΚ, στο ΜέΡΑ25 και στο Κ.Κ.Ε.
Είναι ακόμη πιο υποκριτική δε, η επένδυση του Αλέξη Τσίπρα στο αήθες χτύπημα εναντίον του πρωθυπουργού, για ενορχήστρωση αποστασιών μαζί με τις ιταμές αναφορές του για κυβέρνηση κουρελού από τη Νέα Δημοκρατία. Στην προσπάθεια του να προσφέρει ένα προεκλογικό σέρβις στον Νίκο Ανδρουλάκη, ο Αλέξης Τσίπρας λησμόνησε ότι από την πολιτική του σταδιοδρομία έχει δημιουργηθεί μια τροπαιοθήκη «λεηλασίας».
Δεν έχει παραγραφεί το αδίκημα της «εξόντωσης» του Πάνου Καμμένου με την άλωση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ανεξάρτητων Ελλήνων με τους οποίους συγκυβερνούσε, και τις μεταγραφές που καταγγέλθηκαν ως «εξαγορές», όπως της Έλενας Κουντουρά, του Βασίλη Κόκκαλη, του Θανάση Παπαχριστόπουλου. Ο κ. Τσίπρας προσπέρασε με ευκολία και τα χτυπήματα σε ακόμη δυο κόμματα εκείνης της Βουλής, τόσο με την περίπτωση του Σπύρου Δανέλλη από το Ποτάμι, όσο και με της Θεοδώρας Μεγαλοοοικονόμου από την Ένωση Κεντρώων.
