Το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ οδηγείται σε νέα ηγεσία. Η Δημοκρατική Παράταξη ψάχνει διέξοδο για να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι εφικτός ο στόχος ή αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός; Αναμφίβολα η κατάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, αναφέρουν σε κοινή τους δήλωση δύο στελέχη του ΚΙΝΑΛ, οι Λουκάς Αποστολίδης και Ελ. Τζιόλας. «Η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον η μόνη λύση, του ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας και των μεγάλων επιτευγμάτων, και όχι μικρών σχημάτων με παραφθαρμένους τίτλους», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Και επισημαίνουν ότι το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας, σήμερα, είναι ότι δεν υπάρχει μια πραγματική, αξιόπιστη, ισχυρή εναλλακτική δύναμη με ανάλογο λόγο, σχέδιο και ηγεσία απέναντι στη ΝΔ και την κυβέρνησή της.
Αναλυτικά, το κείμενό τους έχει ως εξής:
Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ οδηγείται σε εκλογή νέας ηγεσίας. Η Δημοκρατική Παράταξη ψάχνει διέξοδο για να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Να συνδιαμορφώσει με τους πολίτες το μέλλον της χώρας. Ανάμεικτα τα συναισθήματα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στους πολίτες. Πολλά τα ερωτήματα που αναζητούν λύσεις. Είναι εφικτός ο στόχος ή αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός; Αναμφίβολα η κατάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Πράγματι, πολιτικός χώρος υπάρχει και είναι σημαντικός. Μπορεί να γίνει καθοριστικός για την πορεία των πραγμάτων, πρωταγωνιστικός για τη διακυβέρνηση της Χώρας. Αυτή την πίστη, πρωτίστως οι υποψήφιοι πρόεδροι, πρέπει να εμφυσήσουν στο εκλογικό σώμα. Στα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.
Το εγχείρημα της επανίδρυσης της Παράταξης ασφαλώς είναι μια δύσκολη και σύνθετη αποστολή και μάλιστα σε μια ρευστή κοινωνική και πολιτική κατάσταση.
Σε μια κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, όπου οι πολίτες προσπαθούν να θεραπεύσουν τις πληγές της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας.
Σε μια περίοδο, όπου οι εθνικές προκλήσεις, οι κοινωνικές ανάγκες και το μέλλον της Ε.Ε. βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Σε μια συγκυρία, όπου οι πολίτες αναζητούν απαντήσεις και λύσεις.
Στο πολιτικό πεδίο κυριαρχεί το δίπολο Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ και ο δημόσιος λόγος παραμένει καταγγελτικός και αφοριστικός, και οι ελπίδες για το καλύτερο τσαλακωμένες.
Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα της Χώρας, σήμερα, είναι ότι δεν υπάρχει μια πραγματική, αξιόπιστη, ισχυρή εναλλακτική Δύναμη με ανάλογο λόγο, Σχέδιο και Ηγεσία απέναντι στη ΝΔ και την κυβέρνησή της.
Η Δύναμη αυτή στο ευρύ φάσμα της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να είναι -και δεν είναι - ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο η καθήλωση στα απογοητευτικά για αξιωματική αντιπολίτευση χαμηλά ποσοστά, ακόμη πιο χαμηλά από την τελευταία εκλογική επίδοση του 2019. Είναι κοινή συνείδηση, κοινός τόπος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί, ότι ο κύκλος του εξαντλείται. Ενώ, παράλληλα, στρέφεται ξανά προς το ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας στην αλλαγή ηγεσίας του την έναρξη ενός ελπιδοφόρου κύκλου αναγέννησης, ανασυγκρότησης και νέας νικηφόρας πορείας.
Η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον η μόνη λύση, η μόνη διέξοδος. Του ΠΑΣΟΚ, με το φορτίο της θετικής ιστορίας, του ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας και των μεγάλων επιτευγμάτων, κι όχι μικρών σχημάτων με παραφθαρμένους τίτλους.
Του ΠΑΣΟΚ, με νέα ηγεσία, με νέα δυναμική, με νέα πλειοψηφία.
Το ιστορικό αίτημα είναι: να δημιουργηθεί το νέο ΠΑΣΟΚ για να κυβερνήσει την Ελλάδα, με αξιοπιστία, με τόλμη, με αλλαγές, για μια Ελλάδα αντάξια των δυνατοτήτων της, της Εποχής και του Λαού της. Αυτό είναι το αίσθημα και η επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας.
Σ΄αυτό οφείλουμε, έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε.
Στο ιστορικό αυτό καθήκον στρατευόμαστε.
Είμαστε ασφαλώς ρεαλιστές. Η κατάσταση της Παράταξης, οργανωτικά, πολιτικά και ιδεολογικά βρίσκεται σε στασιμότητα. Οργανωτικά εμφανίζει κάποιο «στρατηγείο», αλλά στερείται οργανωμένης βάσης με παρουσία και δράση. Πολιτικά η σημερινή επιρροή της στο εκλογικό σώμα παραμένει ασθενική, σχεδόν απαγορευτική στο να επηρεάσει, πολύ περισσότερο να προκαλέσει εξελίξεις. Ιδεολογικό-πολιτικά ο μεγάλος κύκλος ιδεών και θέσεων, μιας ιστορικής Παράταξης, φαίνεται σαν να έχει αφυδατωθεί, σαν να έχει στεγνώσει.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν αντιπολιτεύονται την Παράταξη. Θέλουν να επισημάνουν τη στασιμότητα σε ιδέες, πολιτικές, δυναμική και επιρροή.
Σε αυτή την πραγματικότητα καλούνται πρωτίστως οι επίδοξοι πρόεδροι να απαντήσουν και να χαράξουν την προοπτική της Παράταξης. Να κάνουν πολιτική υπόθεση του λαού, της κοινωνίας το τωρινό εγχείρημα. Να σκιαγραφήσουν το μέλλον του δημοκρατικού σοσιαλισμού στη χώρα μας, ως δύναμη εξουσίας, φορέα αλλαγών, αναπτυξιακή και δημιουργική δύναμη των κοινών μας υποθέσεων. Η Δημοκρατία αποτελεί προνομιακό πεδίο ανταγωνισμού, ιδεών, πολιτικών και εναλλακτικών προτάσεων.
Πού πάμε;
Ι. Το μεγάλο στοίχημα επανίδρυσης της Παράταξης: Το Προοδευτικό Κίνημα της νέας εποχής, το Κίνημα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
α. Η αρχή το ήμισυ του παντός, το πρώτο βήμα: Μαζικότητα στην κάλπη. Η σημερινή ηγεσία, η Κ.Ο., οι υποψήφιοι πρόεδροι, αλλά και κάθε στέλεχος, κάθε μέλος πρέπει να κάνουν την υπόθεση αυτή, υπόθεση του λαού. Ο δημόσιος διάλογος να πλημμυρίσει από νέες ιδέες και δημιουργικές σκέψεις, όχι από «συντροφικά μαχαιρώματα» και αφορισμούς, κι ο ένας να κοιτάζει «δεξιά» κι ο άλλος «ζερβά». Όλοι πρέπει να κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση για το μέλλον της Παράταξης. Αυτό είναι το πρώτο και μεγάλο διακύβευμα.
β. Ενότητα στην ηγεσία και δεσμεύσεις ότι και μετά τις εκλογές, όλοι θα είναι παρόντες στο νέο εγχείρημα της Παράταξης. Την ταυτότητα την διασφαλίζει τόσο η ηγεσία, όσο και η βάση. Και η βάση δεν πρέπει να αποσυρθεί απ΄ αυτόν τον αγώνα, εγγύησης και προοπτικής. Αν αυτά δεν συμβούν, η όποια νίκη και σε αυτές τις παραταξιακές εκλογές θα είναι «πύρρειος». Χρειάζεται κοινός οραματισμός, ενότητα Παράταξης, διαρκής εσωτερική δημιουργικότητα, αλληλεγγύη και κινητοποίηση.
γ. Το όνομα, το χρώμα, τα σύμβολα της Παράταξης, έχουν ουσιαστική, κεντρική σημασία, συνυφαίνονται, εκφράζουν την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητά της.
Το όνομα, τα χρώματα, τα σύμβολα και οι σημαίες του ΠΑΣΟΚ δεν είναι «άδεια πουκάμισα», ούτε δευτερευούσης σημασίας ζητήματα, ούτε χωρούν εδώ τακτικισμοί και πλάγιες παρακάμψεις. Η Δημοκρατική Παράταξη σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, σε όλη την περίοδο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας έχει κεντρική, σταθερή αναφορά, είναι ταυτισμένη με το ΠΑΣΟΚ. Οι έννοιες του Δημοκρατικού Πατριωτισμού και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, οι μεγάλες κατακτήσεις των κοινωνικών, θεσμικών και δημοκρατικών αλλαγών, η αναβαθμισμένη θέση της Χώρας και του Ελληνισμού, η βελτίωση και κατοχύρωση των νέων θέσεων της κοινωνικής πλειοψηφίας σε όλους τους κρίσιμους τομείς της ζωής της είναι συνδεδεμένες με το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει, λοιπόν, οφείλουμε να ξαναπιάσουμε αυτό το ισχυρό νήμα, να φέρουμε το ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο, με αυτοπεποίθηση, με περηφάνια, με αυτογνωσία, με οραματισμό, με νέα δυναμική, με πνεύμα μιας νέας ιστορικής αποστολής. Δεν είναι μόνο θέμα συγκινησιακής και ιστορικής φόρτισης, είναι ζήτημα ταυτότητας και προοπτικής.
δ. Το Συνέδριο μας , μετά την εκλογή από την κοινωνική βάση του προέδρου, θα είναι ένα κορυφαίο γεγονός μέσα από μια ανοιχτή, δημιουργική, οργανωμένη πορεία.
Θα είναι το συνέδριο επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.
Το Συνέδριο Ίδρυσης του νέου ΠΑΣΟΚ της εποχής μας.
Θα έχουν σ΄ αυτό θέση, λόγο και διαμορφωτικό ρόλο όλοι όσοι θα έχουν πάρει μέρος σε τούτη τη μεγάλη προσπάθεια αναγέννησης, ανασυγκρότησης του.
Θα έχουν θέση όλες οι δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία, στην άνδρωση, στην ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ από τη πρώτη του στιγμή και συνέχεια, από την 3η Σεπτέμβρη 1974 και σ΄όλη τη δημιουργική και αγωνιστική του διαδρομή.
Όλες οι δυνάμεις που συμμετείχαν από την ιδρυτική πράξη μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και μετά, που έδρασαν δραστήρια, σε χώρους δουλειάς, κατοικίας, σπουδών, επιχειρήσεις, οργανισμούς, καλούνται να ξαναέρθουν μαζί μας σε τούτη τη μεγάλη και ελπιδοφόρα κοινή και πάλι πορεία.
Όλες οι δυνάμεις που πλαισίωσαν την Ελιά, τη Δημοκρατική Παράταξη, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Κίνημα Αλλαγής να παλέψουμε για το μέλλον της Ελλάδας και το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής.
Όλοι οι πολίτες, που δεν εγκατέλειψαν την ιστορική Δημοκρατική Παράταξη της Ελλάδας, στις τραγικές μέρες του 2010, του 2012, του 2015-19 και κράτησαν ψηλά τη σημαία, να ανασυντάξουμε τον πολιτικό χώρο και να τον φέρουμε δυνατό στο προσκήνιο.
Όλοι εκείνοι που η διαφωνία τους ήταν γνήσια και από θέση αρχών και άσκησαν κριτική σε δίκαια βάση θέλοντας να κρατήσουν ζωντανή και ακμαία την ταυτότητα μας.
Τον εργαζόμενο, τον παραγωγό, τον αγρότη, το φοιτητή, το νέο επιστήμονα, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον άνθρωπο της τέχνης, των γραμμάτων και του πολιτισμού, τον νέο καινοτόμο επιχειρηματία, τους τεχνικούς, γυναίκες και άνδρες, όλους όσοι θέλουν μια νέα δημιουργική και αναπτυγμένη Πατρίδα, θέλουμε να πορευθούμε μαζί.
Αυτή την πορεία ξεκινούμε.
Ένα τέτοιο Συνέδριο πρέπει να έχουμε. Με στελέχη παλιά και νέα του Κινήματος και από όλους τους κοινωνικούς χώρους, με νέους συναγωνιστές και νέες συναγωνίστριες, προσωπικότητες με προσφορά και δημοκρατικό κύρος, ανένταχτους, σχήματα, κινήσεις και έντυπα που αποδέχονται το αρχικό ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο και συμμετέχουν ενεργά.
Εκεί, στο Συνέδριο θα αποφασισθούν και θα επικυρωθούν όλα με τρόπο ανοιχτό και δημοκρατικό: Αρχές, Σύμβολα, Καταστατικό, Κατευθύνσεις, Όργανα.
ΙΙ. Νέος μεγάλος κύκλος ιδεών και πολιτικών και η ταυτότητα της Παράταξης. Να δούμε τις πραγματικές συνθήκες , να αφουγκρασθούμε τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών.
α. Απαντήσεις, λύσεις στις οικονομικές και κοινωνικές «πληγές» της μνημονιακής περιόδου.
Οι τέσσερις (4) βασικές «πληγές»:
- Ο επανακαθορισμός της σχέσης του δημοσίου και του ιδιωτικού συμφέροντος, στο πεδίο των εισοδημάτων των πολιτών και των επιχειρήσεων (κοινωνικό κράτος, περικοπές μισθών, συντάξεων, υγεία, παιδεία, φορολογικές επιβαρύνσεις σε επιχειρήσεις και πολίτες, ΕΝΦΙΑ κ.ά.)
- Ο επανακαθορισμός του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου, στον τομέα της κρατικής περιουσίας, των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών (η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων αγαθών ιδιωτικοποίηση και η δέσμευση της στους δανειστές έως το 2095!!). Πρέπει να επεξεργασθούν προτάσεις και να μπει φρένο στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Διαφορετικά το «επιτελικό κράτος» που θα εναπομείνει δεν θα είναι ούτε επιτελικό, ούτε κράτος, παρά έρμαιο αγόμενο και φερόμενο συμφερόντων και ελίτ.
- Η παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναστήλωση των υποδομών και η αναπτυξιακή ανόρθωση της Χώρας με έμφαση στην Περιφέρεια, στις νέες τεχνολογίες, στις οικολογικά και κλιματικά βιώσιμες επενδύσεις και στην κοινωνική συνεργατικότητα (10ετής αποεπένδυση, τεράστια αποβιομηχάνιση, αιμορραγική μετανάστευση επιστημονικού δυναμικού, υψηλή ανεργία, αποσάθρωση και υποβάθμιση υποδομών και δικτύων, τσουνάμι «ιδιωτικοποιήσεων» με ταυτόχρονη κατάργηση κάθε μέσου και δυνατότητας κοινωνικής άμυνας και ανάκαμψης).
- Ο επανακαθορισμός των σχέσεων του κράτους με τους κοινωνικούς – συνδικαλιστικούς και επαγγελματικούς φορείς (ο θεσμός του κοινωνικού διαλόγου για την παραγωγή και υλοποίηση μεγάλων κοινά συμφωνημένων αναπτυξιακών και κοινωνικών πολιτικών, οι συλλογικές συμβάσεις, η συντελεσθείσα υποβάθμιση και ακύρωση των συλλογικών υποκειμένων, η επιβληθείσα υποβάθμιση της συλλογικής προστασίας της εργασίας, κ.ά.)
Αντί να οδεύουμε, να συγκλίνουμε προς το ευρωπαϊκό «κοινωνικό μοντέλο», αντί να συνεργούμε για την αναγκαία αναβάθμιση του, βαδίζουμε προς το «βαλκανικό μοντέλο» και σε περιπτώσεις σ΄ ένα «τριτοκοσμικό».
ΙΙΙ. Εθνικά θέματα, απαντήσεις στις Εθνικές προκλήσεις και τις ανάγκες της Χώρας στη νέα εποχή.
α. Η εθνική μας κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη και την υπερασπιζόμαστε με τη στάση μας και στη Βουλή και παντού, με αγώνες τους πολυμέτωπους. Θα την υπερασπιστούμε ανυποχώρητα απέναντι σε κάθε επιβουλή, απέναντι σε κάθε επεκτατική διεκδίκηση.
Είμαστε πατριώτες, δημοκράτες, σοσιαλιστές. Στεκόμαστε, εδώ, σ΄ ένα κομμάτι Γης, με συνείδηση και αίσθηση αποστολής. Αυτή, η Πατρίδα μας, είναι η βάση μας για τις Ιδέες της Ανεξαρτησίας, της Δικαιοσύνης, της Ανάπτυξης και της Ισότητας, εδώ και στον Κόσμο. Εργάσθηκαν και μάτωσαν πολλοί, μέσα στους αιώνες, για να υπάρχει ! Θυσιάσθηκαν αμέτρητοι, μέσα στους αιώνες, για να είναι αυτή, - έστω αυτή - , που σήμερα πάνω της ζούμε, δρούμε, παράγουμε, κάνουμε σχέδια και ονειρευόμαστε. Δεν είμαστε εθνικιστές γιατί δεν μισούμε, ούτε διεκδικούμε επιθετικά μέρος της πατρίδας κανενός, ούτε εμπνεόμαστε από μιλιταριστικές νοοτροπίες, και ούτε θεωρούμε τον εαυτό μου μέλος μιας ’’ανώτερης φυλής’’.
Χωρίς την Πατρίδα, όμως, χωρίς το Έθνος δεν έχουμε βάση, δεν έχουμε αναφορές, δεν έχουμε πλαίσιο, δεν έχουμε ρίζα, δεν έχουμε Μέλλον. Αν η Παρτίδα συρρικνωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιοδήποτε τομέα, η βάση μας αδυνατίζει, κομματιάζεται, ο Αγώνας μας πλήττεται, οι Ιδέες μας χάνουν από την αξία τους, δεν έχουμε δύναμη Κινούσα. Θέλουμε Τόπο για να Κινήσουμε τη Γή!
Ο πατριωτισμός είναι ενιαίος, αδιαίρετος. Σημαίνει πως αγαπάμε την πατρίδα μας και τηρούμε, με κάθε θυσία, τον όρκο πίστης που έχουμε δώσει σε αυτήν.
Στη δική μας κουλτούρα Έθνος και Λαός είναι δύο θεμελιώδεις, αλληλένδετες έννοιες. Δεν υπάρχει, εδώ, πρωτεύον και δευτερεύον. Υπάρχει ενότητα, αδιάσπαστη. Δεν μπορούμε «να σώζουμε το έθνος και να εξαθλιώνουμε το λαό». Δεν υπάρχει οντότητα έθνους χωρίς το όν, το Λαό. Η πολιτική που δηλώνει ότι σώζει το έθνος και λυπάται για την εξαθλίωση του λαού που ή ίδια προκαλεί, είναι στο λόγο της μια φαρισαϊκή πολιτική και στην ουσία της μια πολιτική που αδυνατίζει και το έθνος, εξαθλιώνοντας το λαό. Δεν υπάρχει έθνος χωρίς λαό. Δεν μιλάμε για ένα τυπικό περίβλημα, χωρίς σάρκα, χωρίς ψυχή. Τέτοιες πολιτικές, με τέτοια αποτελέσματα δεν είναι ούτε «σωτήριες», ούτε «πατριωτικές», ούτε βέβαια προοδευτικές.
Αυτή η ενότητα του Εθνικού με το Κοινωνικό και αντιστρόφως, στα πλαίσια μιας ενιαίας στρατηγικής, είναι η βαθύτερη πολιτική μας ταυτότητα.
Στις σημερινές συνθήκες το νέο Ελληνικό Δόγμα πρέπει να είναι:
‘’Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός ενδιαφέρονται, μεριμνούν και υπερασπίζονται κάθε τι Ελληνικό παντού στον Κόσμο, ιδιαίτερα στη γεωγραφική περιοχή τους ’’.
Διεκδικούμε παντού στον Κόσμο και προβάλλουμε, ιδιαίτερα στον άμεσο γεωπολιτικό μας χώρο, τη μητρότητα της Πολιτιστικής μας Δημιουργίας και Κληρονομίας, στηρίζουμε το ιστορικό πολύμορφο υλικό και πνευματικό αποτύπωμα, τα δημιουργήματα των Ελλήνων στην πορεία του χρόνου, όλα τα παραχθέντα υλικά και πνευματικά αποτελέσματα των Ελλήνων.
Ο Ελληνισμός έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό, ότι ενώ συγκροτεί τον πυρήνα του Ελληνικού έθνους, ταυτόχρονα, απλώνεται, διακλαδίζεται και αποτελεί βάση και εσώτερο στοιχείο της Οικουμενικότητας.
Ο Ελληνισμός της Μεσογείου έχει τον δικό του άξονα άμυνας, δράσης και δημιουργικών πρωτοβουλιών. τον άξονα: Ελλάδας - Κύπρου.
β. Το μέλλον της Ε.Ε. και τα ζητήματα Άμυνας και Ασφάλειας.
Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, ως πολιτική και αμυντική ολοκλήρωση και ως υπέρβαση του χάσματος Βορρά-Νότου, καθώς και ως κοινωνική εμβάθυνση με συνοχή, το μεταναστευτικό, η κλιματική κρίση και το περιβάλλον, ο ενεργειακός μετασχηματισμός με νέες ενεργειακές ύλες και ‘πράσινες προτεραιότητες’ όχι μόνο επιχειρηματικές αλλά και χαρακτήρα κοινωνικού προβάλλουν σήμερα επιτακτικά στη μεγάλη συζήτηση για το μέλλον της Ε.Ε. και οριοθετούν τους νέους στόχους. Το πρόσφατο θετικό αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία με τη νίκη των Σοσιαλδημοκρατών και τη σημαντική άνοδο τον «Πράσινων» δημιουργεί νέα δεδομένα και φέρνει ελπίδες. Η προσδοκώμενη μετατόπιση του κέντρου των πολιτικών σε πιο ευρωπαϊκή – κι όχι όπως μέχρι σήμερα μονοσήμαντα γερμανική κατεύθυνση –, με ουσιαστικό χαρακτήρα κοινωνικού κράτους και πραγματικά θετικό κλιματικό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα, καθώς και μια αναδίπλωση στην μέχρι τώρα προκλητική υποστήριξη της αναθεωρητικής Τουρκίας, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα νέο ευνοϊκό ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε: να αναλύουμε τις εξελίξεις, να έχουμε ευρωπαϊκή και ταυτόχρονα εθνική οπτική στη σκέψη μας, να συμμετέχουμε ενεργά και να δρούμε εθνικά.
γ. Το μοντέλο άσκησης και διαχείρισης της κρατικής εξουσίας: αποκέντρωση εξουσιών, δημοκρατικός προγραμματισμός, απόδοση δικαιοσύνης.
Υπάρχει εδώ η θετική εμπειρία και ορισμένη θεσμική κατοχύρωση με τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Μόνιμο το μέτωπο αντιπαράθεσης με τον συγκεντρωτισμό, την ελιτίστικη διακυβέρνηση από μια χούφτα – τεχνοκρατών, εκπροσώπων ολιγαρχικών συμφερόντων και αλλοτριωμένου πολιτικού προσωπικού.
Στα πλαίσια ενός αντιγραφειοκρατικού, παραγωγικού κράτους, απαιτείται η σταθερή εμπέδωση της Δικαιοσύνης σε όλους τους τομείς και στην απόδοση της από τα θεσμικά όργανα με ταχύτερους ρυθμούς, γιατί μόνο έτσι θωρακίζεται η ενότητα του λαού, η πίστη του πολίτη στο κράτους δικαίου και η αποτελεσματική κίνηση της παραγωγής προς τα εμπρός. Δίπλα στην ταχεία απόδοση Δικαιοσύνης, η δίκαια φορολόγηση αποτελεί πυλώνα ενός κράτους δικαίου και μιας πολιτείας δίκαιας και συνεκτικής. Επιτέλους χρειάζεται ένα σταθερό και δίκαιο σύστημα με κεντρικό του κριτήριο την αναδιανομή υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας και των πραγματικών αναπτυξιακών δράσεων με περιβαλλοντικό και κοινωνικό χαρακτήρα.
δ. Τα κοινωνικά ζητήματα: κοινωνικό κράτος, ασφάλεια πολιτών, ασφάλεια περιοχών, προτεραιότητες: σύγχρονη - δημόσια Παιδεία, σύγχρονο, αναβαθμισμένο με πρωτοβάθμια κύτταρα σύστημα Υγείας.
Υπάρχει στον τομέα αυτόν, ένα ευαίσθητο ζήτημα: το προσφυγικ’ο-μεταναστευτικό. Η μετανάστευση καθίσταται ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρώπης και μαζί της συνδέεται η ασφάλεια των κοινωνιών και των πολιτών. Οι απαντήσεις ασφαλώς και πρέπει να είναι ευρωπαϊκές. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα: δεν μπορούμε να σηκώσουμε μεγαλύτερο βάρος απ΄ ό,τι έχουμε δεχτεί. Προς κάθε κατεύθυνση τονίζουμε ότι η Χώρα τούτη έχει ταυτότητα, πολιτισμό και ιστορία και οφείλει να μεριμνά για τους Έλληνες πολίτες, άνδρες, γυναίκες, νέες και νέους, καθώς και για την ασφάλειά της απέναντι σε ό,τι τη διασαλεύει με κανόνες και θεσμούς Δικαίου. Η Ελλάδα δεν αποτελεί και δεν θα αποτελέσει ένα αλλόκοτο μωσαϊκό εθνοτήτων, φυλών, φανατικών θρησκευτικών φραξιών με πλήθος ρηγμάτων στον εθνικό της κορμό.
ε. Αναπτυξιακός Προγραμματισμός με προώθηση της ανάπτυξης και της ευημερίας σε όλες τις Περιφέρειες και προς όλη την κοινωνία.
Η βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή και ο δευτερογενής αγροτοδιατροφικός τομέας, η ενέργεια στις μεταβατικές ορυκτές και κυρίως στις ανανεώσιμες μορφές της, ο ορυκτός πλούτος και οι σπάνιες γαίες της ελληνικής γης, ο κατασκευαστικός τομέας και οι υποδομές, -όλα αυτά τα πεδία προτεραιότητας-, με τη χρήση των εργαλείων της ψηφιακής εποχής και με την εγχώρια ανάπτυξη της ίδιας της ψηφιακής τεχνολογίας, θα αποτελέσουν πεδία ιδιαίτερου βάρους και επεξεργασμένων αναπτυξιακών πολιτικών με σεβασμό των περιβαλλοντικών και κλιματικών όρων.
Στα πλαίσια αυτά, για πολλούς λόγους, ιδιαίτερα για λόγους εθνικούς, έχει η Ελληνική Εθνική Αμυντική Βιομηχανία.
Η οικονομική ανάπτυξη για να είναι βιώσιμη και χρήσιμη για τη Χώρα πρέπει να είναι δημοκρατικά προγραμματισμένη, περιφερειακή και ισόρροπη, αλλιώς θα είναι άδικη και σωρευτική νέων προβλημάτων.
Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανταγωνιστεί οικονομίες χαμηλού κόστους παραγωγής. Πρέπει, συνεπώς, να δοθεί έμφαση σε διεθνώς ανταγωνιστικές υπηρεσίες, στις υπηρεσίες έντασης γνώσης και στα προϊόντα ποιότητας και προστιθέμενης αξίας. Πρέπει να ενισχυθεί η έρευνα, η τεχνολογική ανάπτυξη και η προσαρμογή στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η καινοτομία, η πράσινη οικονομία, η επιχειρηματική εξωστρέφεια.
Τα κλειδιά για να υπερβούμε την 10ετή αποεπένδυση στη Χώρα και τον χρόνιο παρασιτισμό, για να κερδίσουμε το στοίχημα μιας ανθεκτικής και εύρωστης οικονομίας που δεν θα μεταπέσει ξανά σε συνθήκες χρέους είναι: η ενδογενής παραγωγή με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της, η εθνική προστιθέμενη αξία, οι νέες τεχνολογίες και το επιστημονικό-τεχνικό δυναμικό της, η πλήρης απασχόληση και η μεταφορά ενδιαφέροντος και ενισχύσεων στην ύπαιθρο και τις περιφέρειες.
Επισημαίνουμε ότι υπάρχει σημαντικό ελληνικό επιστημονικό δυναμικό για τους στόχους αυτούς. Δυναμικό στην Ελλάδα και της νέας μεγάλης επιστημονικής μετανάστευσης στο εξωτερικό, το οποίο με τις πολιτικές μας και τις δράσεις μας θα φέρουμε πίσω αναβαθμίζοντας το επίπεδο της παραγωγής, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την αντιμετώπιση του εθνικού προβλήματος του δημογραφικού.
Ο αγώνας για τη λειτουργία του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας πρέπει να είναι διαρκής, ωστόσο, οι παραδοσιακές, ορυκτές ενεργειακές ύλες, ιδιαίτερα το πετρέλαιο, μπορεί να έχει τη θέση του σε χρήσιμα προϊόντα και αναγκαία μέσα της πετροχημικής βιομηχανίας.
Για το μεσοδιάστημα, που προβλέπεται να είναι ευρύ, πρέπει να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός ορυκτός πλούτος της χώρας, με τη διατήρηση –κι όχι την εκποίηση - των δημόσιων επιχειρηματικών φορέων στην ενέργεια, στο νερό και σε άλλα φυσικά αγαθά.
Ταυτόχρονα, πρέπει να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή των σημαντικών επιστημονικών και τεχνικών προσπαθειών, μαζί με τις χώρες –εταίρους μας στην Ε.Ε. για το πράσινο και μπλε υδρογόνο, ως την πιο ελπιδοφόρα και ρεαλιστική ενεργειακή λύση, καθώς και για την απόλυτα ‘’πράσινη’’ ενέργεια της σύντηξης υδρογόνου, στο κοντινό μέλλον.
ΙV. Στρατηγική εξουσίας και αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών.
Η οικοδόμηση των πολιτικών προταγμάτων της Δημοκρατικής Παράταξης, πιστεύουμε ότι πρέπει να διαμορφωθεί στα πλαίσια, των επιλογών των παραπάνω κατευθύνσεων. Με αυτό το οπλοστάσιο το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη μπορούν να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και να διαμορφώσουν στηριγμένοι με το λαό στρατηγική εξουσίας. Να αμφισβητήσουν, να ακυρώσουν το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση του «ενός ανδρός αρχή».
Η στρατηγική εξουσίας έχει ανάγκη και τη «γλώσσα των ΜΜΕ» για να επικοινωνήσει απόψεις και προτάσεις. Συνεπώς η στρατηγική εξουσίας πρέπει να αποκτήσει το ανάλογο βήμα στο χώρο αυτό, χωρίς όμως την αλλοτρίωση χωρίς εκχωρήσεις των πολιτικών της θέσεων.Το σημαντικότερο, όμως, είναι να κατακτήσουμε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό. Να ξαναστεριώσουμε γέφυρες εμπιστοσύνης με την κοινωνία, με το λαό.
Ο δημόσιος πολιτικός λόγος να εκφράζει συγκεκριμένους στόχους, καθαρές θέσεις και να μην αρκείται στο να καταγγέλλει τον «κακό» πολιτικό αντίπαλο.
Η επεξεργασία στρατηγικής εξουσίας απευθύνεται και αγκαλιάζει όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις και τους προσκαλεί να συζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν το πολιτικό πρόγραμμα στη βάση των κατευθύνσεων στόχων που έχει οριοθετήσει η Παράταξη.
Το ΠΑΣΟΚ, ο Α. Παπανδρέου, αγκάλιασε όλους τους πολίτες από την «άλλη αριστερά» έως τις παρυφές της δεξιάς, που θέλησαν να συμμετέχουν, να υποστηρίξουν, να υπηρετήσουν το πολιτικό του Πρόγραμμα.
Αυτές οι κινήσεις στην πολιτική ζωή, με τις όποιες τακτικές συμμαχίες, και πάντα με δημόσιο τρόπο, που απαιτεί ο αγώνας προς την εξουσία και εξυπηρετεί τους σκοπούς του Προγράμματος, έχουν ένα και μοναδικό σκοπό, τη διαμόρφωση ενός δυναμικού, πλειοψηφικού κοινωνικού ρεύματος, για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στο δρόμο προς την εξουσία.
Δεν αποτελεί λύση το πρόταγμα έχουμε «αυτόνομη πορεία» για να πείσεις τους εκλογείς που έχουν ψηφίσει άλλο κόμμα να μετακινηθεί και να επιλέξει την παράταξή σου. Μοιάζει η στάση αυτή με την αποστολή των «κυανόκρανων», για να παραμείνει σταθερή, στάσιμη μια κατάσταση. Στην προκειμένη περίπτωση για να παραμείνει ως έχει το δίπολο Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ.
Το διακύβευμα, που προβάλλει για την Παράταξη, είναι η ανατροπή, η υπέρβαση αυτού του διπόλου και όχι η Παράταξη να γίνει «κομπάρσος» των άλλων δύο ( οποιουδήποτε ) από αυτά τα κόμματα. Εξ άλλου, τέτοιες πολιτικές και επιλογές έρχονται σε σύγκρουση με τη στρατηγική εξουσίας που πρέπει να χαράξει και να υπηρετήσει το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη.
Ιστορικά όποτε το ΠΑΣΟΚ αναζήτησε συνεργασία με την «άλλη αριστερά», όταν μάλιστα εκείνη αμφισβητούσε την ιδεολογική και πολιτική του ηγεμονία, βρήκε πόρτα κλειστή.
Ιδεολογικά, πολιτικά αλλά και στρατηγικά η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη δεξιά ήταν στην «κόκκινη» ζώνη. Και όποτε συνεργάσθηκε κάτω από εθνικές έκτακτες καταστάσεις τραυματίσθηκε.
Το ίδιο και η «ριζοσπαστική κυβερνώσα αριστερά» στη συνεργασία της με δυνάμεις της ακροδεξιάς (ΑΝΕΛ), πλήρωσε το ίδιο τίμημα. Επιπλέον, άνοιξε το δρόμο –σε συνδυασμό και με τις πολιτικές που ακολούθησε- στην παλινόρθωση της δεξιάς.
Η στρατηγική εξουσίας επιλέγει τις κινητήριες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις, καθώς και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου για να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Το κυνήγι του «πολιτικού κέντρου» δεν λύνει το πρόβλημα. Αυτή η λαγνεία με το «πολιτικό κέντρο» είναι με όρους λογικής και ανάλυσης ανεξήγητη, δεν έχει πραγματική, κοινωνική και πολιτική βάση.
Ας σκεφτεί κανείς το απλούστερο, ότι το εκλογικό σώμα στα 2/3 είναι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Μόνο τα «περήφανα γηρατειά», στην Ελλάδα, ξεπερνούν τα 2.700 εκατομμύρια. Η νέα γενιά, όσοι ακόμη δεν έχουν ξενιτευτεί, φυσιολογικά θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει το μέλλον της χώρας. Αυτή η δυναμική γενιά αναζητά έκφραση, στόχους, όραμα, νέες πολιτικές που δεν μπορούν να υπάρξουν σε προγράμματα συντηρητικών δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση, αν και όταν υπάρξει στα πλαίσια της στρατηγικής εξουσίας της Δημοκρατικής Παράταξης, θέμα συνεργασίας με άλλο πολιτικό κόμμα, οποιαδήποτε απόφαση συνεργασίας πρέπει να λαμβάνεται από Συνέδριο της Παράταξης.
Σταθερή και διαρκής είναι η παρακάτω θέση: η διαμόρφωση στρατηγικής εξουσίας και συμμαχιών σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο, ακόμα και τοπικό, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακυρώνει βασικές θέσεις του ιδεολογικού και πολιτικού προγράμματος της Παράταξης.
Μια μεγάλη, νέα προσπάθεια ξεκινά!
Ένας δύσκολος, πλην, όμως, ωραίος αγώνας!
Η τελική δικαίωση αυτής της σύνθετης προσπάθειας για την ανασυγκρότηση και επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, για την αναγέννηση της Δημοκρατικής Παράταξης, που στοχεύει να απαντήσει στις βαθύτερες ανάγκες, σχετίζεται με τη συγκρότηση όρων και προϋποθέσεων για μια Ελλάδα ισχυρή, ευημερούσα και οικουμενική, για μία νέα κοινωνία παραγωγής, ανάπτυξης, πραγματικής δημοκρατίας, δικαιοσύνης, χειραφέτησης και απελευθέρωσης σε μια Ευρώπη κοινωνική και ισόρροπη και σ΄έναν Κόσμο δίκαιο, βιώσιμο, ειρηνικό και δημοκρατικό.
Νιώσαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τις σκέψεις μας, προς κάθε δημοκράτη, γι’ αυτό το νέο, σημαντικό εγχείρημα και να τον καλέσουμε να πάρει ενεργά μέρος.
* Ο Λουκάς Αποστολίδης πρ. Αντ/δρος Βουλής είναι μέλος της Κ.Ε του ΠΑΣΟΚ
* Ο Ελευθέριος Τζιόλας πρ. Υφ. Εργασίας, είναι εκδότης του ηλ. Περιοδικού «Δίαυλος»
