Η Τασία Χριστοδουλοπούλου δε «μάσησε» τα λόγια της μιλώντας σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. «Οι θεσμοί του κράτους έπρεπε να στελεχωθούν μόνο με πρόσωπα που είναι πιστά στο κόμμα» είπε, επικαλούμενη το παράδειγμα των «πρασινοφρουρών» το 1981. Η «αυτοκριτική» αυτή τοποθέτηση της πρώην αντιπροέδρου της Βουλής έδωσε και μια ακριβή εικόνα του πως εννοεί τη «δεύτερη φορά Αριστερά».
Η κ. Χριστοδουλοπούλου δεν είναι το πρώτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που διατυπώνει δημόσια τις απόψεις αυτές. Ο ξεκάθαρος λόγος της δεν αφήνει άλλα περιθώρια για αυταπάτες σε όσους εξακολουθούν να πλαισιώνουν το κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» ως «Προοοδευτική Συμμαχία». Κάποτε το πρόβλημα ήταν ο Πάνος Καμμένος, σήμερα υποτίθεται ότι είναι μόνο ο Παύλος Πολάκης. Αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι το πρόβλημα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ την κατάληψη της εξουσίας δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους του κόμματος, αφορά το σύνολο της κοινωνίας και τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, αφού οι αντιλήψεις αυτές πλήττουν κάθε έννοια σεβασμού των θεσμών και των κανόνων του Συντάγματος. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα άλλα κόμματα.
Το «Κίνημα Αλλαγής», από τη στιγμή της συγκρότησής του, κράτησε σταθερό το μέτωπο απέναντι στις αυθαίρετες συμπεριφορές και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας από θέση αρχής κάθε σύγκλιση και συνεργασία μαζί του. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σύμφωνα με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης το ποσοστό των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ που συναινούσε στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά δυσκολίας έφτανε σε διψήφιο αριθμό.
Η προοπτική της «προοδευτικής συνεργασίας» δεν τέθηκε από κανέναν υποψήφιο στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής. Άλλωστε, ο στόχος της αποδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ, προς όφελος του ΚΙΝΑΛ, περνάει μέσα από την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση και όχι από τη σύμπλευση με ένα κόμμα που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της εξόδου από την Ενωμένη Ευρώπη.
Όσο πλησιάζει η προεκλογική περίοδος, τόσο εντείνεται η πολιτική σύγκρουση για τη διεκδίκηση του χώρου του Κέντρου, ακόμα και από εκείνους που δήλωναν ότι δεν υπάρχει ή ότι είναι απολίτικος και αδιάφορος. Και αυτό συμβαίνει γιατί όλοι αυτοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι το Πολιτικό Κέντρο έκρινε, σχεδόν πάντα, στη μεταπολιτευτική περίοδο, την κυβερνητική εξουσία. Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, ο σημερινός πρωθυπουργός κέρδισε κατά κράτος την εμπιστοσύνη των κεντρώων πολιτών που έδωσαν την ψήφο τους, έστω και «δανεική», στη Νέα Δημοκρατία.
Το «Κίνημα Αλλαγής» παραμένει προνομιακός διεκδικητής του Κέντρου, αρκεί να δώσει ισχυρό μεταρρυθμιστικό στίγμα και να απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όλα τα στελέχη του να συμμετάσχουν στις επερχόμενες κρίσιμες εκλογικές μάχες. Στην περίπτωση υποτίμησης της σημασίας του ανοίγματος στον κεντρώο χώρο, χάριν άλλων προτεραιοτήτων, υπάρχει ο κίνδυνος η «δανεική» ψήφος των προηγούμενων εκλογών να περάσει στην κατηγορία «δανεικά και αγύριστα».
